نیروی لازم برای اکثر هواپیماها را مانند اکثریت وسیع وسایل حمل و نقل دیگر، سوخت‌های فسیلی تامین می‌کنند.
به بیان دقیق‌تر، نیروی هواپیماها را سوخت جت تامین می‌کند؛ سوخت ویژه‌ای برساخته از نفت و طراحی شده برای موتورهای نیرومند، که نیروی پرواز این وسایل نقلیه در آسمان را تامین می‌کند.
اما به تازگی گروهی از پژوهشگران این پرسش را پیش کشیده‌اند: «چطور است نیروی هواپیماها را با سوخت برگرفته از باکتری‌ها تامین کنیم؟»
پژوهشگران به تازگی تحقیق جدیدی را در مقاله‌ای منتشر کرده‌اند که می‌تواند به چنان سمت‌وسویی منجر شود. طبق بیانیه‌ای مطبوعاتی که این گروه منتشر کرده است، با استفاده از باکتری‌هایی که اغلب در خاک پیدا می‌شوند، مولکولی ایجاد کرده‌اند که می‌توان از آن در تولید سوخت جت استفاده کرد.
نتایج این پژوهش روز سه‌شنبه (۵ ژوییه) در مجله «ژول» (Joule) منتشر شد.
در این بیانیه مطبوعاتی آمده است که این مولکول «پرانرژی» را این باکتری‌ها هنگام تغذیه‌شان و به صورت طبیعی تولید می‌کنند و مانند سوخت‌های فسیلی همچون نفت، از کربن تشکیل شده است.
این پژوهشگران متوجه شدند که این مولکول‌ها از گروهی آنزیم-- موادی که می‌توانند واکنش‌های درون یاخته‌ها را کنترل کنند-- به نام «پلی‌کتید سنتاز» (polyketide synthases) سرچشمه می‌گیرند. با استفاده از این آنزیم‌ها، این گروه [پژوهشگران] توانستند این مولکول‌ها را به صورت انبوه تولید کنند.
به گفته این گروه پژوهشی، ماده‌ای که آنان در پایان توانستند تولید کنند، در هر لیتر دارای ۵۰ مگاژول انرژی است. برای نمونه، این شاخص برای بنزین حدود ۳۲ مگاژول است.
اما هنوز خیلی مانده است تا با این فرایند بتوان هواپیماهای جت تجاری را در کشورها به پرواز درآورد. پژوهشگران در گام نخست باید راهی برای افزایش تولید پیدا کنند تا بتوان آنقدر سوخت به دست آورد که بر فرض نیروی لازم را برای هواپیما یا صنعت هواپیمایی تامین کرد.
با این حال، طبق بیانیه مطبوعاتی‌ای که گروه متولی این مطالعه منتشر کرده است، به باور آن‌ها این سوخت آن قدر نیرو دارد که می‌تواند نیروی لازم را برای یک موشک بدون استفاده از سوخت‌های سنتی متعارف تامین کند.
پابلو کروز-مورالس، میکروب‌شناس دانشگاه فنی دانمارک و نویسنده اصلی این پژوهش، می‌گوید: «اگر بتوانیم این سوخت را با اتکا به زیست‌شناسی تولید کنیم، دیگر دلیلی ندارد که آن را با نفت تولید کنیم.»