انتخاب : قاسم محبعلی، مدیرکل پیشین خاورمیانه وزارت خارجه درباره دورنمای دستیابی به توافق احیای برجام، گفت: «پیش از آنکه این دور از مذاکرات دوحه شروع شود و امیدواری‌‌‌هایی به وجود بیاورد، ظواهر امر نشان می‌‌‌داد که مذاکرات به بن‌‌‌بست رسیده بود و چند ماه هم مذاکرات تعطیل شده بود. این امیدواری‌‌‌ها هر چند که اندک بود اما با اتفاقاتی که در دوحه افتاد، ظاهرا دیگر به یأس تبدیل شده است؛ هم برای طرف‌‌‌های اروپایی و هم شاید برای سایر ناظران داخلی ایران. حال بنابر ادعای طرف مقابل، ایران خواسته‌‌‌های خارج از برجام را مطرح کرده است و به این ترتیب مذاکرات به شکست برخورده.»
محبعلی اضافه کرد: «آینده نسبتا مبهم به نظر می‌رسد؛ چرا که فرصت زیادی برای احیای برجام باقی نمانده است. همچنین در سپتامبر که احتمالا گزارش بعدی آژانس در مورد برنامه هسته‌‌‌ای ایران و اینکه ایران با آژانس همکاری نکرده است، به شورای حکام خواهد رفت. شورای حکام ممکن است که قطعنامه جدیدی را برای ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت صادر کند. بنابراین اوضاع چندان روشن نیست و مبهم است. مگر اینکه تصمیماتی گرفته شود که شرایط تغییر کند.»
وی همچنین در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه تحقق ضمانت‌‌‌هایی که ایران خواسته است، از جمله عدم‌کلید زدن مکانیزم ماشه توسط آمریکا و عدم‌اعمال تحریم‌ها تحت عناوین دیگر، اساسا چقدر امکان‌‌‌پذیر است، توضیح داد: «آنچه قابل به‌دست آوردن است، همان چارچوب برجام و توافقاتی است که در برجام قبلا صورت گرفته است.
تصور اینکه امتیازات بیشتری به دست می‌‌‌آید، به باور من تصور صحیحی نیست؛ هر چند که ممکن است طرف‌‌‌هایی مثل روسیه باشند که ایران را تشویق کنند که خواسته‌‌‌هایش را افزایش دهد تا از این طریق یا توافق صورت نگیرد یا توافق به تعویق بیفتد، اما اگر منافع ملی ایران مطرح باشد، از نظر کارشناسی به نظر می‌رسد که امکان احیای توافق و برجام در همان چارچوبی که قبلا توافق شده وجود دارد. انتظار بیشتر داشتن به معنای این است که برجام احیا نشود یا اینکه مذاکرات جدیدی را باید شروع کرد که برای یک توافق جدید زمان‌براست.»