علی دایی، فردوسی‌پور و اینک وریا غفوری

این روزها طرفداران استقلال و پرسپولیس فارغ از کری‌های همیشگی که اتفاقا ماهیت ورزش و فوتبال و بحث طرفداریست، در حمایت از یک نفر اشتراک نظر دارند و آن یک نفر کسی نیست جز وریا غفوری؛ کاپیتان محبوب آبی‌ها به واسطه اینکه دغدغه مردمش را دارد و همانند بسیاری از به ظاهر سلبریتی‌ها بی‌تفاوت از کنار مشکلات مردمش نمی‌گذرد، مورد علاقه طرفداران پرسپولیس نیز است. به همین دلیل خبر عدم تمایل به تمدید قرارداد از طرف باشگاه استقلال با کاپیتان محبوب آبی‌ها باعث ناراحتی و عصبانیت طرفداران آبی و حتی قرمز شده و بسیاری از آنها دلیل عدم تمدید قرارداد کاپیتان آبی‌ها را ملاحظات سیاسی می‌دانند تا فوتبالی !

اتفاقی که در طول تاریخ ورزش ایران شاید بارها برای ورزشکارانی که محبوب مردم بودند تکرار شده است و هربار هم تکرار آن نهایتا به ضرر ورزش و حتی منافع اجتماعی و کشور تمام شده است. موارد بسیاری همچون ناصر حجازی، علی دایی، علی کریمی و حتی مفسران ورزشی محبوب همچون عادل فردوسی پور تا نهایتا وریا غفوری را می‌توان نام برد که به واسطه عدم بی‌تفاوتی خود در برابر مسائل اجتماعی و اقتصادی با مشکلاتی مواجه شده‌اند و حتی نتوانسته‌اند مثل سابق مسیر حرفه‌ای خود را ادامه دهند.

متاسفانه حضور همیشگی مدیران سیاسی در بدنه مدیریتی ورزش که هر روز هم به تعدادشان افزوده می‌شود، باعث شده که با هر رخداد ورزشی، سیاسی برخورد شود و نهایتا ورزش به جایی برسد که امروز به آن رسیده است! از قراردادهای عجیب بازیکنان فوتبال، وضعیت مبهم و آشفته فدراسیون فوتبال، بدهی‌های کلان باشگاه‌ها و شکایت‌های فراوان خارجی تا نحوه انتخاب مدیران فدراسیون‌های مختلف ورزشی، برگزاری مجامع، نحوه برگزاری مسابقات ورزشی و نتایج بعضا ضعیف ورزشی همگی شاهد این ادعا هستند که ورزش از سیاست جداست و مدیران سیاسی نباید وارد مدیریت در ورزش شوند.

در بطن مصاحبه‌های وریا غفوری جز حس وطن‌دوستی و دغدغه‌مندی چیزی نمی‌توان یافت و صرفا در اظهارنظراتش سعی کرده مشکلات اقتصادی مردم کشورش را بیان کند که البته از کاپیتان یکی از دو تیم پرطرفدار فوتبال کشور چیزی غیر از این هم انتظار نمی‌رود. هواداران انتظار دارند همانگونه که آنها در استادیوم ها بازیکنانشان را تشویق و حمایت می‌کنند، آنها نیز در برابر مشکلاتشان بی‌تفاوت نگذرند.

مدیران باشگاه استقلال که این روزها سرخوش از موفقیت تیمشان، قهرمانی را حاصل تدبیر و تلاش‌های خود می‌دانند، غافل از این هستند که طرفداران این باشگاه همواره قهرمان‌ها را به قهرمانی‌ها ترجیح داده‌اند و هرگز حجازی‌ها و غفوری‌ها را از یاد نخواهند برد و همچنان بدون اینکه نامی از مدیران تیمشان ببرند، قهرمان‌هایشان را یک صدا تشویق خواهند کرد.