آرمان ملي: «22 هزار پرستار جديد در وزارت بهداشت جذب مي‌شوند» هنوز يک روز از اين وعده وزير بهداشت نگذشته که معاون پرستاری وزارت بهداشت اعلام کرد: «اين وزارتخانه براي تبديل وضعيت پرستاران، از شرکتي شدن پرستاران 89 روزه تلاش کرد!»
عباس عبادي معتقد است که «از سال 98 تا پايان 99 وزارت بهداشت تعداد 55 هزار نفر را در تمام رده‌ها استخدام کرد. در سال 1400 نيز 67 هزار نفر تبديل وضعيت شدند و در مجموع بالغ بر 120 هزار نفر در اين سه‌سال به جمع نيروهاي وزارت بهداشت اضافه شدند که 40 درصد آنها پرستار هستند و اين عدد قابل توجهي است.» اين گفته‌ها در شرايطي مطرح مي‌شود که در اين سه سال ايران درگير پنج موج شديد کرونا بوده است و کشور ما با کمبود شديد پرستار و مهاجرت آنها روبه‌رو بود.
در اين ميان بخشي از پرستاران در شرايطي به خدمت نيروهاي شرکت مي‌روند که در هيچ کشوري موضوع سلامت و پرستاران به‌عنوان اصلي‌ترين تهديد يک کشور را به بخش خصوصي واگذار نمي‌کنند. در دولت نهم، شرکت‌هاي خصوصي پرستاري از سوي وزارت بهداشت برچيده شد و با يک مصوبه بيش از 20 هزار پرستار به استخدام دولت درآمدند. ما تا سال 93 در کشور نه پرستار فارغ‌التحصيل بيکار داشتيم و نه پرستار شرکتي و قراردادي. از آن زمان شرکت «آواي سلامت» که عضو هيأت مديره آن از مسئولان وزارت بهداشت هستند، تاسيس شد و دوباره بحث پرستاران شرکتي را بر سر زبان‌ها انداخت. در زمان شيوع کرونا بود که 30 درصد پرستاران وزارت بهداشت قرارداد شرکتي دارند، چون تا سال 93 اين قانون وجود نداشت. در سال 98 و در اوج بحران کرونا، کساني که از تعديل نيرو و قراردادهاي 85 روزه پرستاران انتقاد مي‌کردند، خودشان عضو شرکت «آواي سلامت» هستند.
کار طاقت‌فرســا پرستاران در شرايط کرونا
در اين باره شرايط بحـــراني که کشور پس از سه سال با جانفشاني‌هاي پرستاران پشت‌سر گذاشت، محمد شريفي مقدم، دبير کل خانه پرستار به «آرمان ملـــي» مي‌گويد: «در هيچ کشوري، پرستاران را به بخش خصوصي واگذار نمي‌کنند چه برسد با آنها قرارداد 89 روزه ببندند.
متأسفانه سال‌هاست که ماهيت اين نوع قراردادها که براي کارگران و پرستاران و... وجود دارد کارفرما هر چه بگويد بايد آنها بدون چون و چرا به آن عمل کنند و خيلي از پرستاران نيز نمي‌توانند به خطاي پزشکان اعتراض نمايند، چون مشمول قطع همکاري به ساده‌ترين شکل ممکن مي‌شوند. اما اگر همين پرستاران استخدام دولت باشند، زير بار حرف زور نمي‌روند.» وي در ادامه گفته‌هايش مي‌افزايد: «يکي از تجارب تلخ کشور ما در شرايط کمبود پرستار، شيوع کرونا در ايران بود که حدود هفت و نيم ميليون نفر را مبتلا و بيش از 141 هزار کشته روي دست کشور گذاشت. در اين شرايط شيوع کرونا در کشور ما مصادف شده بود با پايان قرارداد حدود دو هزار پرستار و آنها به‌دليل ترس از کرونا قراردادشان را تمديد نکردند، در حالي‌که اگر آنها استخدام دولت بودند، در چنين بحراني با کمبود پرستار مواجه نمي‌شديم، چون فرد تعهد 30 ساله دارد و نمي‌تواند به راحتي ترک کار کند.
در شرايط عادي ميانگين تعداد پرستاران نسبت به تخت‌هاي بيمارستاني در کشور ما از وضعيت خوبي برخوردار نيست و ما جزو کشورهاي ضعيف در اين حوزه هستيم. همچنين با شيوع کرونا و در استان‌هايي که پيک کرونا را پشت‌سرگذاشتند، به پرستاران قول داده شده بود که قرارداد يک ساله با آنها بسته مي‌شود. بعد از وعده مسئولان اين افراد جان خود را کف دستانشان گذاشتند، ولي در نهايت با قرارداد 85 روزه و بدون مزاياي وزارت بهداشت روبه‌رو شدند. سال‌هاست که وزارت بهداشت سعي دارد که آنقدر فارغ‌التحصيل پرستاري با ايجاد دانشکده‌هاي پرستاري، تربيت نمايد که اگر کسي ترک خدمت کند، خيلي سريع پرستاران ديگر را در بيمارستان‌ها جايگزين آنها کنند. به همين دليل در مدت هفت- هشت سال، تعداد فارغ‌التحصيلان سالانه پرستاري از پنج هزار به 12 هزار پرستار رسيد. اگر دستگاه‌هاي نظارتي بعد از آنکه دو هزار پرستار قراردادشان را تمديد نکردند، ورود پيدا نمي‌‌کرد، حدود 30 هزار پرستار ديگر نيز قراردادشان را تمديد نمي‌کردند و نمي‌توان تصور کرد که چه مسئله‌اي بعد از شيوع کرونا در کشور رخ مي‌داد. بايد اساس قرارداد موقت در حوزه سلامت هر چه سريع‌تر برچيده شود، چون در مواقع بحراني تهديد امنيت ملي به حساب مي‌آيد.»