دیروز مدارس در حالی کار خود را شروع کردند که بسیاری از دانشآموزان سرویس نداشتند، زیرا تعطیلات نوروزی فرصت برنامه‌ریزی برای بسیاری از کارهای مقدماتی مدرسه را از آنها گرفته بود. دو سالی می‌شود که بسیاری از دانشآموزان اقدام به تهیه لباس فرم مدرسه نکرده‌اند و امروز بسیاری از بچه‌ها مجبور شدند با لباس‌هایی متفاوت از فرم مدرسه در کلاس درس حاضر شوند.
این بی‌برنامگی تنها در بین دانشآموزان و والدین آنها دیده نمی‌شد و مدیران نیز در سردرگمی بودند. در میانه تعطیلات نوروز آنها فراخوانده شده بودند و بحث الزام به بازگشایی مدارس به آنها گوشزد شده بود، بدون آنکه حمایتی برای تهیه وسایل بهداشتی مورد نیاز مدارس صورت گیرد.
در واقع مدیر مانده بود و حجم سنگین کارهایی که باید ظرف چند روز برای بازگشایی مدارس انجام می‌شد.
از سوی دیگر بازگشایی مدارس همزمان با پایان تعطیلات نوروز و شروع ماه رمضان بود و این حضور برخی از دانشآموزان را در مدرسه سخت می‌کرد.
اما ماجرا وقتی بیشتر بیخ پیدا کرد که ابتدا اعلام شد حضور همه دانشآموزان الزامی است، اما در کمتر از چند ساعت تبصره‌ای به آن اضافه و اعلام کردند که اگر دانش‌آموزی کرونا یا علائمی از ابتلا دارد یا آنکه دچار بیماری خاص است، می‌تواند آموزش‌ها را به‌صورت غیرحضوری ادامه دهد که این موضوع نیز در غیبت دانشآموزان بی‌تاثیر نبود.
این تنها مشکل روز اول آموزش در مدارس نبود. پیش از کرونا مدت زمان حضور کلاس‌ها بین 70 تا 90 دقیقه بود، اما کرونا که آمد و آموزش‌ها مجازی شد، مدت زمان کلاس‌ها تغییر کرد و به 60 تا 65 دقیقه رسید. در واقع در این دو سال دانشآموزان به این وضعیت عادت کردند و در روز اول مدرسه دوباره مجبور شدند که کلاس‌ها را در 90 دقیقه سپری کنند و همین موضوع سبب خستگی بچه‌ها در طول کلاس شد.
در کل به نظر می‌رسد که تصمیم برای بازگشایی مدارس شتابزده بود. حداقل می‌شد دو هفته زمان به مدارس و دانشآموزان داده می‌شد تا خودشان را با وضعیت موجود تطبیق دهند.
در انگلیس برای بازگشایی مدارس از ماه‌ها قبل برنامه‌ریزی و این آمادگی ذهنی هم برای دانشآموزان و هم برای کادر مدرسه ایجاد شد. صحبت‌های کارشناسی پیرامون این بازگشایی‌ها توانست شرایط را برای دانشآموزان تسهیل کند.
امسال بازگشایی مدارس به صورت ضرب‌الاجل انجام شد و این بازگشایی بدون مشورت با کارشناسان این حوزه صورت گرفت، در حالی که بسیاری از کارشناسان بر این باورند که بهتر بود که آموزش ترکیبی تا پایان سال تحصیلی ادامه پیدا می‌کرد و برنامه‌ریزی‌های مدونی برای شروع سال تحصیلی به‌صورت حضوری از مهرماه سال آینده صورت می‌گرفت.
هر چند باید به این نکته توجه کرد که از مزایای آموزش مجازی نیز نباید به‌راحتی گذشت. عدم آموزش مجازی در کشور ما یک عقب‌افتادگی تاریخی بود که کرونا این پتانسیل را در کشور ما فعال کرد و نباید با حضوری‌شدن مدارس آن را به دست فراموشی سپرد.
اما در کل باید گفت بازگشایی آشفته و سردرگم مدارس به نفع ذی‌نفعان آموزش نیست و بازگشایی ضرب‌الاجلی مدارس در شرایطی که اخبار خوبی از مهار کرونا به گوش نمی‌رسد سوالی است که همچنان بی‌جواب مانده است.