دنده 6 - حدود یک سال از اولین برخوردمان با محصول پر فروش جیلی در بازار داخلی یعنی مدل EC7 می گذرد.خودرویی که باعث تغییر نگرش بسیاری ایرانیان نسبت به کیفیت و ساختار خودروهای چینی شد و ما را هم تحت تاثیر قرار داده بود.EC7 پر طرفدار اما برادر بزرگتری هم دارد که در کلاس کراس اوور های شهری جای می گیرد و امگرند X7 نام دارد.این مدل،محصول چندان جدیدی نیست و سال گذشته در نمایشگاه خودرو مشهد معرفی شده بود، اما عجیب است که ظاهرا نتوانسته در حد و اندازه مدل های سدان جنجالی ظاهر شود و علیرغم طراحی جذاب خود به محصول چندان پر فروشی مبدل نشده است.ماه پیش به لطف همکاری یکی از دوستان قدیمی فرصت آزمایش جیلی X7 مهیا شد.آزمایشی که به خوبی دلایل کم فروغ بودن این محصول را در بازار داغ کراس اوور های شهری مشخص کرد.
طراحی ظاهری
ایکس 7 نام خوب و طراحی جالبی دارد.نام خوب از آن جهت که از اصول نامگذاری شاسی بلند های ب ام و پیروی می کند که بیش از 15سال است در سرتاسر دنیا عرضه می شوند.بنابراین کد X7 به راحتی به یاد می ماند و برخلاف نامگذاری بسیاری خودروهای چینی دیگر عبارتی کوتاه و ساده است.طراحی ظاهری نیز به نظر مدل بازنگری شده از نسل سوم تویوتا RAV4 به چشم می آید.شباهت آنقدر است که ازفاصله نسبتا بعید، تشخیص دو خودرو از یکدیگر مشکل خواهد بود.بنابراین با یک چینی کپی شده از محصولات تویوتا با نامی مشابه محصولات ب ام و طرفیم که فقط در رنگ های طلایی، مشکی، نقره ای و سپید عرضه می شود.هیچ شکی وجود ندارد که در میان این رنگ ها،مشکی بهترین و جذاب ترین انتخاب خواهد بود و همانطور که تصاویر مشخص است ظاهر شیک و جذابی را به این خودرو می بخشد.البته مالک خودرو بنا بر سلیقه شخصی نسبت به دودی کردن شیشه های جانبی و عقب اقدام کرده اند که در ایجاد حس بهتر تاثیر بسزایی داشته است.
در نمای جلو طراحی چراغ های بزرگ جالب توجه به نظر می رسد.این چراغ ها بر خلاف سایر خودروهای کراس اوور و SUV طراحی هندسی خشکی ندارند و به خصوص شبیه خودروهای اسپرت در عمق نیز بعد دارند.در عوض چراغ های عقب بیش از اندازه کوچک و جمع و جور طراحی شده اند و این نکته به خصوص در خودروهایی با رنگ روشن بیشتر جلب توجه می کند.بر روی آخرین ستون ها (ستون C) و درست در مجاورت شیشه بزرگ عقب نیز دو قطعه مشکی رنگ نصب شده است که تنها یک وظیفه دارند، طویل نشان دادن شیشه بزرگ عقب که رنگ تیره ای دارد و در یک نگاه با قطعات مشکی رنگ ذکر شده یکپارچه به نظر می رسد!در نمای جانبی نیز دو نکته قابل توجه به نظر می رسد.نخست طراحی شیشه لچکی مانند سه گوش بر روی ستون C است که با حالت خمیده و رو به بالای خود خط بصری را به سمت سقف هدایت می کند.در واقع مشابه چنین طرحی در کمتر خودرویی دیده می شود و شمایی محافظه کار و اقتصادی را به خودرو می بخشد که شاید مختص به خودروهایی چون تویوتا RAV4 باشد.نکته دوم نیز در نمای جانبی فرم ضربه گیر مانند پایین درهاست که قوس حجیم دو گلگیر عقب و جلو را به هم متصل می کند.اوج هنر طراحی بر روی درب عقب در جایی دیده می شود که نقطه پیوند گلگیر عقب و خط طولی پایین درب هاست.این بخش در خودروهای مشکی رنگ چندان جلب توجه نمی کند، اما می توان انتظار داشت که در صورت وقوع تصادف، کار صافکار برای ترمیم این قسمت از درب مشکل خواهد بود.جالب است که ادامه ماهیچه گلگیر عقب به زیبایی چراغ عقب را در بر گرفته و تا نزدیکی محل نصب پلاک ادامه می یابد.در نمای عقب با طراحی حساب شده و تقریبا ساده ای روبرو هستیم که نمی توان انتقاد بزرگی جز کوچک بودن چراغ های عقب را به این بخش وارد دانست.
مشخصات فنی
پیشرانه 2.4 لیتری چهار سیلندر ظاهرا بر مبنای یکی از پیشرانه های خوش نام تویوتا (2AZ-FE) ساخته و پرداخته شده است و یارای تولید 162 اسب بخار قدرت و 220 نیوتن متر گشتاور را دارد که برای یک کراس اورر 1.5 تنی ارقام چندان قابل توجهی نیست.گیربکس خودکار شش سرعته وظیفه انتقال نیرو به چرخ های جلو را به دوش می کشد و سیستم تعلیق نیز با آرایش مستقل در هر چهار چرخ با فنرهای لول طراحی شده است.به بیان دقیق تر تعلیق چرخ های جلو از نوع مک فرسون و برای چرخ های عقب به صورت چند اتصالی (مولتی لینک) برگزیده شده که آرایشی مدرن با عملکرد مطلوب قلمداد می شود.ترمزها نیز در هر چهار چرخ دیسکی هستند و از پشتیبانی سامانه های کمکی ABS و EBD بهره می گیرند.
فضای داخلی
در اولین لحظات پس از ورود به X7 درخواهید یافت که با فضای داخلی بزرگ و جاداری رو برو هستید.صندلی های جلو طراحی خوبی دارند اما تنظیمات برقی تنها مختص به صندلی راننده است.طراحی مجموعه داشبورد و پشت آمپر هم زیبا و قابل قبول به نظر می رسد اما با توجه به برچسب قیمتی خودرو توقع استفاده از پلاستیک با کیفیت تری را برای داشبورد و سایر قطعات پلاستیکی کابین داریم که همگی از موادی خشک شکل گرفته اند.تنها قسمتی در این بخش که جنس خوبی دارد،قطعه تزیینی سرتاسری میانه داشبورد است که طرح جذابی دارد و داشبورد را به دو بخش عرضی تقسیم می کند.انتخاب رنگ قطعات در تمام کابین با سلیقه انجام شده و انصافا باید گفت که فرمان و مجموعه دنده به عنوان دو عنصر مهم و پر استفاده برای راننده، کیفیت ساخت و طراحی خوبی دارند.برای سرنشینان عقب هم فضای پا و سر کافی وجود دارد،اما طبق تجربه مالک باید خاطر نشان کرد که صندلی های این بخش چندان راحت نیستند.در واقع نشیمنگاه به شکل قابل توجهی نرم تر از سایر کراس اور ها احساس می شود و همین نرمی بیش از حد،حتی در کوتاه مدت هم احساس بدی را از فرو رفتن در صندلی به وجود می آورد.امکان تا کردن صندلی ردیف عقب در X7 وجود دارد که با توجه به فضای نسبتا بزرگ حمل بار می تواند کمکی در راستای حمل اشیاء بزرگ و طویل باشد.
پشت فرمان
تسلط خوب به محیط پیرامون یکی از بهترین ویژگی های مربوط به خودروهای شاسی بلند و کراس اوور است که در جیلی X7 هم به وضوح دیده می شود.به محض نشستن پشت فرمان در خواهید یافت که دید فوق العاده ای نسبت به ابعاد و اطراف خودرو دارید و به خصوص آینه های جانبی بزرگ هم در این قضیه نقش چشمگیری دارند،البته شیشه عقب کمی کوچک است و آینه وسط نمی تواند چندان کار آمد باشد، اما در عوض خودرو به شکل استاندارد از دوربین دید عقب بهره می برد که می تواند در زمان پارک کردن هم بسیار موثر باشد.سوئیچ را می چرخانم و پیشرانه چهار سیلندر با صدایی نه چندان خاص روشن می شود.نوبت به آزاد کردن ترمز دستی رسیده که مشابه سنت مرسدس بنز و لکسوس به صورت پایی کار می کند.اهرم تعویض دنده را در حالت تعویض تیپ ترونیک (دستی) قرار می دهیم و به راه می افتیم.واکنش موتور نسبت به فشردن پدال گاز در این حالت به وضوح خوب است و می توان از قدرت 162 اسب بخاری پیشرانه تمام و کمال استفاده کرد.البته صدای برخواسته از پیشرانه در دورهای بالا به شکل چشمگیری افزایش می یابد که برای یک شبه SUV یکصد میلیون تومانی چندان ویژگی جالبی نیست.نوبت به محک زدن گیربکس در حالت تمام اتوماتیک می رسد.در این وضعیت تاخیر موتور در واکنش به پدال گاز به وضوح بیشتر و شتاب گیری ضعیف تر می شود.به نظر می رسد که گیربکس در انتخاب برنامه های رانندگی اسپرت یا رانندگی اقتصادی مردد است و تمایل بیشتری به تعویض زود هنگام دنده ها دارد،البته این می تواند دلیلی بر مصرف سوخت بسیار مناسب خودرو (کمتر از 10 لیتر) باشد که براساس تجربه 5000 کیلومتری مالک بدست آمده است.
با این وجود باید گفت که تا اینجای کار صدای بلند پیشرانه و عملکرد نه چندان مطلوب گیربکس دو نقطه ضعف نسبتا ملموس بوده اند.با رسیدن به اولین سرعت گیر، نقطه ضعف سوم هم آشکار می شود.ترمز نیاز به نیروی زیادی برای توقف خودرو دارد.در واقع پدال ترمز حساسیت خوبی ندارد و برای کاهش سرعت مطلوب نیاز دارید که با حداکثر توان آن را فشار دهید و در همین لحظات به دلیل کورس بلند پدال، ثانیه های با ارزشی با سرعت زیاد تلف می شود که ممکن است خطرناک باشد.البته این مشکل ممکن است با کمی تنظیم و رگلاژ پدال ترمز مرتفع شود،اما در خودرو مورد آزمایش به هرحال ترمز گیری چندان جالب و دقیق انجام نمی شد.سیستم تعلیق در عوض عملکرد خوب و قابل قبولی دارد که در حد و مرز متعادلی بین نرمی بیش از حد و سفتی آزاردهنده قرار می گیرد.در واقع اگر تجربه رانندگی با سایر خودروهای هم کلاس را داشته باشید، احتمالا تعلیق X7 را خوب و نرم توصیف خواهید کرد و این مورد یک ویژگی مثبت بزرگ است که به خصوص در گذر از خیابان های پر از دست انداز و سرعت گیر خود را نشان می دهد.
کیفیت مونتاژ به طور کلی بد نیست اما برخی قطعات درون کابین از نظر طراحی یا ساخت دچار مشکل هستند.برای مثال وقتی در هنگام رانندگی دستم را بر روی کنسول تعبیه شده در حد فاصل و صندلی جلو قرار می دهم که کاربرد زیر آرنجی دارد، سر و صدای آزار دهنده و جیر جیر متناوبی از آن به گوش می رسد و این مسئله قطعا برای یک خودرو کاملا نو پوئن مثبتی نیست.هرچند که ظاهرا این مشکل بین تمام X7 ها فراگیر نیست و برخی در زمینه سر و صدای قطعات داخلی از سایرین بهترند.X7 شتاب گیری هیجان انگیزی ندارد اما در مجموع قابل قبول ظاهر می شود.در واقع از یک گیربکس اتوماتیک نه چندان پیشرفته و موتور چهار سیلندر 160 اسب بخاری انتظار بیشتر از این را نداریم.در سرعت های میانی و سبقت گیری ها مشکل صدای بلند موتور به قوت خود باقی است و به تدریج صدای آزار دهنده ناشی از تماس چرخ ها با سطح مسیر هم به سمفونی ناکوک قطعات لرزان کابین اضافه می شود.درست نمی دانم که باید علت این صدا را به گردن تایرها چینی از برند GITI بیاندازم یا عایق کاری ضعیف بدنه هم در این ماجرا نقش دارد،ولی به هرحال تعویض تایرهای چینی با نمونه های بهتر می تواند گامی مثبت در افزایش راحتی و ایمنی باشد که ممکن است برای حل این مشکل نیز کارساز شود.با این حساب عجیب نیست که بگویم، جیلی X7 سواری چندان لذت بخشی ندارد و در تمامی زمینه ها متوسط ظاهر می شود.در واقع این خودرو نه مشخصات فنی و عملکردی هیجان انگیزی دارد و نه می تواند نظیر برخی خودروهای ژاپنی یا اروپایی نرم، بی صدا و با کیفیت ظاهر شود.بنابراین در سطح متوسطی ظاهر می شود و مزیت خاصی را نسبت به خودروهای سواری ارائه نمی کند.کروز کنترل عملکرد قابل قبول و مفیدی دارد،اما گیربکس به خصوص در زمان اعمال دنده معکوس توسط راننده چندان گوش به فرمان عمل نمی کند و نمی توانید برای کاهش سرعت از طریق دنده معکوس بر روی آن حساب باز کنید.
امکانات رفاهی و ایمنی
عدم امکان سفارش سیستم انتقال قدرت به دو دیفرانسیل،نبود سامانه پایداری ESP،عدم تنطیم برقی صندلی برای سرنشین جلو (شاگرد) و نبود تکنولوژی POWER WINDOWS برای کلیه پنجره ها از جمله مهمترین امکاناتی هستد که به شکل مرموزی در X7 وجود ندارند.همچنین در چین امکان خرید X7 با گیربکس دستی هم وجود دارد که جای خالی این انتخاب هم در بازار کشورمان محسوس است.از سوی دیگر GPS همچون نمونه سدان (امگرند) در زمان تحویل خودرو غیر فعال بوده است و برای فعال سازی آن باید مراحلی طی شود.با این اوصاف مهمترین امکانات X7 سانروف برقی دوحالته، کیسه هوا راننده و سرنشین، کیسه هوای جانبی و زانو،تهویه مطبوع اتوماتیک،روکش چرم مصنوعی صندلی ها،تنظیم نور اتوماتیک چراغ های جلو،کروز کنترل،دوربین دید عقب و سامانه کمک ترمزی ABS و EBD هستند که همگی کارایی خوبی دارند،البته امگرند X7 بر خلاف برادر سدان خود تاکنون توسط موسسه اروپایی EURO NCAP مورد آزمون تصادف قرار نگرفته ولی با کمی خوش بینی می توان گفت که از ایمنی خوب و مناسبی برخوردار است.
قیمت و شرایط بازار
جیلی امگرند X7 به شکل همزمان ارزان ترین کراس اوور اتوماتیک و گران ترین کراس اوور چینی حاضر در بازار کشورمان است که این روزها با قیمتی بین 112 تا 115 میلیون تومان در نمونه های صفر کیلومتر عرضه می شود،اما باید گفت که این خودرو از نظر بازار فروش دست دوم شرایط چندان مساعدی ندارد و بسیاری خریدارانی که در سری اول خودرو خود را با قیمت 95 میلیون تومان تحویل گرفته اند،حالا برای فروش این چینی نه چندان پر طرفدار با مشکل روبرو هستند،البته X7 با توجه به مشخصات و امکانات خود در قیاس با کراس اوور های کره ای و ژاپنی موجود در بازار قیمت عجیبی ندارد، اما واقعیت این است که در کلاس قیمتی 80 تا 120 میلیونی رقابت فشرده ای بین خودروها نو چینی و دست دوم های خوش ساخت کره ای و ژاپنی وجود دارد و بسیاری افراد خرید خودروهای دست دومی نظیر سوزوکی ویتارا را به خرید یک کراس اوور چینی تک دیفرانسیل و ناشناخته ترجیح می دهند.جالب آنکه علیرغم اشباع بازار در این بازه قیمتی،شاهد معرفی خودروهای جدیدی نیز در این کلاس هستیم که از جمله آن ها می توان به جک S5، چانگان CS35 و یا رنو داستر اشاره کرد که به ترتیب با قیمت حدودی 75، 85 و 100 میلیون تومان عرضه می شوند و بنابراین شرایط پیش رو برای فروش جیلی X7 سخت تر هم خواهد شد،با چنین شرایطی به نظر می رسد که تنها انتخاب برای شرکت عرضه کننده،کاهش قیمت و ارائه روش های فروشی اقساطی و کم بهره باشد .
