نوترینو به عنوان اینترنت نسل نو شرکت ارتباطات سیار شناخته می‌شود که سرعت ارتباطات در آن، از نسل سوم به بالا است.نوترینو ذره‌ای بنیادی با جرمی بسیار کم است که با سرعتی نزدیک به سرعت نور حرکت می‌کند و از این جهت سرعت بالای سرویس‌های این شرکت در نسل‌های ارتباطی نیز چنین نامی را برای خود برگزیده است.
اینترنت نسل نو این شرکت برخلاف نسل‌های گذشته (2G) که تکنولوژی آن مبتنی بر سرویس مکالمه بود، مبتنی بر سرویس انتقال دیتا است و امکان استفاده از اینترنت با سرعت بالا و ارتباطات چندرسانه‌ای را فراهم می‌سازد.
اتصال به شبکه اینترنت با سرعت و قابلیت اطمینان بالا و درحین حرکت، برقراری تماس تصویری، دانلود ویدئو، امکان دریافت کلیپ‌های تصویری بر روی گوشی تلفن همراه، امکان دریافت تصاویر تلویزیونی بر روی گوشی‌های تلفن همراه، توانایی تبادل حجم انبوهی از اطلاعات، دسترسی آسانتر به برنامه‌های کاربردی (appها)، شرکت در گیم‌های آنلاین، بهره‌مندی سریعتر از انواع محتوای ارزش افزوده، افزایش ایمنی ارتباطی نسبت به نسل‌های قبلی، افزایش پهنای باند دسترسی به اینترنت برای کاربران (نسل سوم تا 21Mbps و نسل چهارم تا 150Mbps)، افزایش کیفیت و تنوع خدمات قابل ارائه، استفاده بهینه از طیف فرکانسی و کاهش تاخیر ارتباطی از جمله ویژگی‌های اینترنت نسل نو همراه اول ذکر شده است.
مشترکان دائمی و اعتباری همراه اول تنها در صورتی می‌توانند از خدمات نوترینو استفاده کنند که بسته هوشمند اینترنت ماهانه را فعال کرده باشند.
اما نکته جالبی که در ارتباط با بسته‌های تعرفه‌ای این خدمات عنوان شده اینکه قرار است به زودی بسته های نوترینو در دو نوع آلفا (با سرعت 128 Kbps ) و آلفا+ (با سرعت 1 Mbps ) ارائه شوند.
حال اگر قرار است با نسل‌های جدید ارتباطی هم همان سرعت 128 کیلوبیت بر ثانیه را داشته باشیم، چه تفاوتی به حال کاربران دارد.
تنها مزیت نسل‌های جدید ارتباطی تغییر ماهیت از مکالمه به دیتاست و بر این اساس سرعت انتقال اطلاعات در آن ارتقا می‌یابد؛ اما زمانیکه نسل دوم قادر بود از 56 تا 114 کیلو بیت بر ثانیه سرعت دیتا را براساس نرخ اشتراک مشترکان روی خطوط ارتباطی تعیین کند، چه نیازی است که با کلی سرمایه‌گذاری مجددا سرعت 128 کیلو بیت بر ثانیه را ارائه کنیم؟!
تنها تفاوتی که در شبکه‌های همراه اول و ایرانسل شاهد بودیم، ارتقا به نسل 2.5 که ماهیتا بین شبکه‌های نسل 2 و 3 بود. کیفیت ارتباطات در این نسل بالاتر از نسل دو بود اما با توجه به اینکه راه‌گزینی بسته‌های ارتباطی از طریق سوئیچینگ مداری انجام نمی‌شد، کیفیت هم به نسبت استفاده تعداد مشترکان از خطوط ارتباطی، دستخوش تغییرات می‌شد.
شیوه صورتحساب‌گیری در تکنولوژی GPRS براساس استفاده از حجم دیتا و در circuit switching (راه‌گزینی مداری) براساس میزان دقیقه اتصال به شبکه بود.