آهن‌پرایس- نوردکاران در چند سال گذشته با دو مشکل اساسی روبه‌رو بوده اند که در مورد اول نبود تقاضا و دیگری به اشباع رسیدن این واحدها در پایین دست فولاد می توان اشاره داشت. البته مشکلات اساسی در بازار آهن با رکود ساخت و ساز در کشور آغاز شد. برخی واحدها در شرایط سخت اقتصادی دستمزد و بیمه پرداخت می‌کنند اما با حاشیه سود پایین و حتی با سود نکردن و گاهی با ضرر همچنان به کار خود ادامه می‌دهند چراکه نمی‌توانند کارخانه را تعطیل کنند. این درحالی است که این واحدهای تولیدی از دولت یارانه انرژی نیز دریافت می‌کنند.
موضوع دیگر این است که در سال‌های گذشته تولید کنندگان چندان به ارتقای کیفیت محصولات خود توجه نکرده‌اند و اصولی متناسب را برنگزیدند. این درحالی است که اگر این واحدها روی کیفیت محصولات خود بیش از پیش تمرکز می‌کردند، با توجه به رکود بازار داخلی می‌توانستند به سمت صادرات بیشتر گام بردارند. بنابراین برخی واحدهای صادرات قابل‌قبولی ندارند زیرا از یک‌سو به‌طور معمول محصولات آنها کیفیت مطلوبی نداشته و از سویی در بازاریابی خارجی هم عملکرد ضعیفی از خود نشان داده اند. موضوع قابل‌توجه اینکه فناوری و تجهیزات بیشتر این واحدها فرسوده و قدیمی بوده و این موضوع سبب افزایش هزینه‌های تولید نیز گشته است. درحال حاضر نیز اگر فولادساز بزرگی مانند ذوب‌آهن اصفهان تولید خود را فقط به داخل اختصاص دهد، سایر نوردکاران به‌طور کلی باید تعطیل کنند.
البته مشکلات دیگری چون پراکندگی ِواحد ها در سطح کشور سبب افزایش هزینه‌های حمل و نقل و هم چنین عرضه مازاد در برخی واحد ها هم چون شرکت فولاد هرمزگان نسبت به تقاضا تاثیر عمیقی بر روند بازارآهن گذاشته است. در واقع پدیده فوق نشانگر آن است که مشتریان بازار در حال از دست رفتن می باشند و با این بی‌تدبیری ها اندک توانایی صادراتی را هم از دست خواهیم داد.