مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس هم زمان با سالروز ۲۹ مرداد ۶۷ که به عنوان نقطه پایان عملی جنگ عراق علیه ایران تلقی می شود، گزارش کوتاه منتشر کرده است که بخشهای مهم آن را از قول مهر برایتان نقل می کنیم:
عراق اعلام کرد اگرچه قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفته ولی برای برقراری آتش، بایستی ایران اروندرود را به عراق تحویل دهد. اما ایران از پذیرش خواسته‌های عراق خودداری کرد و این امر موجب شد سران آمریکا و شوروی، عراق را برای پذیرش آتش‌بس بدون قید و شرط تحت‌فشار قرار دهند.
در فاصله بین پذیرش قطعنامه ۵۹۸ تا اجرای آتش‌بس، یعنی از ۲۷ تیر تا ۲۹ مردادماه ۱۳۶۷ نشست‌هایی در نیویورک بین نمایندگان ایران و عراق از طریق سازمان ملل و به‌طور غیرمستقیم برگزار شد. در این اثنا شورای امنیت سازمان ملل در ۱۸ مرداد ۱۳۶۷ قطعنامه دیگری به شماره ۶۱۹ تصویب کرد. به‌موجب این قطعنامه ناظران نظامی سازمان ملل با عنوان «نیروهای یونیماگ» متشکل از حدود ۳۵۰ نفر نیروی کلاه آبی از ۲۴ کشور و ملیت مختلف به فرماندهی ژنرال الوکویویچ اهل یوگسلاوی در اطراف مرزهای کشورهای ایران و عراق مستقر گردیدند.
با اجرای مذاکرات سه‌جانبه ایران و عراق و سازمان ملل، نیروهای دو طرف به مرزهای دو کشور بازگشتند و تحت نظارت ناظران سازمان ملل، آتش‌بس بین دو کشور از ساعت ۶:۳۰ صبح روز شنبه ۲۹ مرداد ۱۳۶۷ برابر با هفتم محرم ۱۴۰۹ در جبهه‌ها برقرار شد. به‌این‌ترتیب جنگ بین دو کشور عملاً در ۲۹ مرداد ۱۳۶۷ پایان یافت. پس از برقراری آتش‌بس، نیروهای نظامی هر دو کشور همچنان در مرزها مستقر بودند. همچنین پس از برقراری آتش‌بس، ارتش عراق ۷۰۲ نفر از نظامیان ایرانی را اسیر کرد. البته بعد از گذشت دو سال از ترک مخاصمه، اسرای طرفین از مرداد سال ۱۳۶۹ به‌تدریج آزاد شدند.