آهن‌پرایس- شواهد و تجربه حاکی از این است که معمولا هر 4 یا 5 سال در اثر جهش ارز، رشد نرخ تورمی در بازار رخ می دهد و در نتیجه حجم نقدینگی در بازارهای کالایی افزایش می یابد. این موج افزایشی مرحله به مرحله به بازارهای مختلف سرایت می کند که معمولا از بازار ارز آغاز می گردد و در نهایت به بازارهایی همچون گوشت و مرغ ختم می شود. در چنین مواقعی شاهد آن هستیم که دولت به جای چاره اندیشی به صورت سطحی اقدام به سرکوب قیمت ها می کند.
این روند معیوب در چند سال اخیر بارها تکرار شده است که معمولا اثر معکوس دارد و موجب خراب تر شدن اوضاع می گردد؛ نمونه این وضعیت را می توان در کنترل دستوری قیمت مرغ و گوشت در دوماه اخیر دید.
در مورد بازار فولاد نیز بطور مکرر شاهد ورود دولت به بورس کالا بودیم که حاصلی جزء سو استفاده و رانت خواری میلیاردی و تشکیل هزاران پرونده مالیاتی نداشت. طی دو روز اخیر پس از افزایش قیمت های نجومی محصولات، زمزمه ی ورود دولت به این بخش را می شنویم بطوری که ظاهرا قرار بر این است در بورس کالای هفته جاری سقف محدودیت خرید ۴۴۰ تن باشد.
در ادامه این را هم نباید فراموش کرد که صنعت فولاد کشور از معدود صنعت هایی می باشد که در شرایط اقتصادی جامعه متکی به خود بوده است و ارز آوری قابل توجهی برای اقتصاد کشور دارد. بنابراین فعالان این صنعت نیازی به کمک دولت ندارند و قیمت ها باید بر اساس عرضه و تقاضا تعیین گردد؛ اما با توجه به باز شدن روزنه های صادراتی طی ماه جاری و از سرگیری مجدد صادرات ریالی باید دید که ورود دولت به این بخش حاصلی دارد یا خیر؟