اگر FATF از سمت ایران پذیرش نشود، امکان اجماع بین‌الملی علیه ایران در گام نخست با کشورهای اتحادیه اروپا و مجموعه اروپا و سپس با کشورهای چین و روسیه در جهت اعمال بیشتر تحریم ها فراهم خواهد شد.
کشور ایران بعنوان مهره مهمی در نظام بین‌الملل و نظم منطقه‌ای، در روایت‌ها و فرا روایت‌های موجود شناخته شده است، ساختار دیپلماسی در ایران پیوسته وابسته به سامانه و سازمان تنظیم سیاست خارجی است که نه در دولت، که در بخش‌های فرادولتی قرار دارد و دولت عضوی از اعضای آن محسوب می‌شود. لذا امروز جهان بیرون از ایران، دستگاه دیپلماسی ایران را یک دستگاه «دو قطبی» می‌داند، دستگاهی که در آن گزاره‌های جدی دیپلماسی مطرح می‌شود و در اختیار دولت نیست و دستگاهی که دیپلماسی را در اختیار دارد.
اگرچه وجود قدرت در دستگاه سیاست خارجی است اما فاقد تصمیم‌گیری در حوزه سیاست خارجی است و تنها می‌تواند به مانورهای متفاوت در سیاست خارجی در جهت زمینه‌سازی برای گزاره‌های موجود سیاست خارجی اقدام کند.
هر کشوری درحوزه ارتباطات سیاسی باید از طریق مذاکره و گفت‌وگوهای سیاسی، متناسب با قدرت درونی و مطابق با قدرت رقیب، امتیازات قابل توجهی را برای کشور متبوع خود بدست آورد. از این جهت در یک سیاست خارجی متوازن، باید بهترین و بهینه‌ترین استفاده را برای تامین حداکثر امتیازات ممکن به نفع کشورازطرق مختلف و مشخص به عمل آورد.
اکنون از سمت ایالات متحده آمریکا، تحریم های جدید علیه ایران وضع شده و وزارت امورخارجه و اتحادیه اروپا درخصوص اعمال مجدد تحریم‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران بیانیه ای صادر کرده‌اند.
تحریم‌های آمریکا علیه ایران گلوگاه‌های اقتصادی کشورمان رانشانه گرفته است، اقتصاد ایران از درون ازآسیب‌های تخریب ساز ذهنی وپارادایم‌های مختلفی چون فقدان وجود نیروی انسانی متخصص وسوء مدیریت رنج می‌برد و این مشکلات باعث می‌شود فشار بیرونی نیز بر اقتصاد ایران اثر استراتژیک داشته باشد و لذا باید گفت موضوع این تحریم‌ها باید از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار گیرد و درعین حالی که یک جنگ روانی است، امری جدی از منظر منطقه‌ای محسوب می‌شود و نشاندهنده عزم جدی برای ایجاد تنگناهای بیشتردرایران است.
سازمان‌های بین‌المللی براساس یک سنت دیرپای در هدف‌گذاری خود به دنبال ایجاد فضای مناسب به جهت شکل‌دهی و محتوا بخشی به مسیر خردورزانه در حل وفصل مسائل بین‌المللی هستند، فرصت چهارماهه گروه ویژه اقدام مالی به ایران نیز در همین فضا قرار می‌گیرد.
به نظر می‌رسد FATF هر آنچه در ایران می‌گذرد را زیر ذره‌بین خود قرار داده‌اند، با توجه به سیگنال‌های مثبتی که از داخل شاهد آن بوده‌اند، متوجه این امر شده‌اند که ایران آرام آرام گام دیگری رادر فضای مسالمت‌آمیز برای حل وفصل مسائل موجود بین خود و FATF برداشته است.
در شرایط فعلیFATF یک ضرورت انکار ناپذیر است که جمهوری اسلامی ایران اگر بخواهد از حداقل‌های موجود در جامعه بین‌الملی و همکاری با شرکت‌های کوچک بهره ببرد و بتواند در مسیر دور زدن تحریم‌ها قرار بگیرد، بی‌تردید باید FATF را پذیرا باشد.
اگر FATF از سمت ایران پذیرش نشود، امکان اجماع بین‌الملی علیه ایران در گام نخست با کشورهای اتحادیه اروپا و مجموعه اروپا و سپس با کشورهای چین و روسیه در جهت اعمال بیشتر تحریم ها فراهم خواهد شد.
مهدی مطهرنیا
کارشناس مسائل بین‌الملل