شهروند- 12 سال است که بســیارى از مسئولان از دولتى ها گرفته تا نمایندگان مجلس به روش هــاى مختلف به ارســال پارازیت ها اعتراض مى کنند و هر چنــد وقت یک بار هم یکــى از نهادهــا اعلام مــى کند که ارســال پارازیت ها کار ما نیست و توپ آن را در زمین یک ســازمان دیگر مى اندازد. مجلس بــا اینکه چندبار تا پاى تشــکیل کارگروه و تصویب قانونى در این مورد رفته اما هرگز تکلیف فرســتادن پارازیت روى امواج ماهواره اى را روشــن نکرده اســت.
حالا وزیر جوان ارتباطات وارد میدان شــده و از زوایه اى به ماجرا ورود کرده که تا به حال سابقه نداشــته، زاویه اى عملیاتى که حداقل تکلیف میزان پارازیت هایى که در آســمان هر شــهر وجود دارد را روشن مى کند. آذرى جهرمى اعلام کرده که قرار است در شیراز و چند شهر مختلف دستگاه هایى براى سنجش میزان فرکانس هاى رادیویى نصب شــود تا همانطور که مردم از میزان آلودگى هوا در نقاط مختلف با خبر مىشوند، از میزان آلودگى هاى فرکانسى هم آگاهى پیدا کنند. حالا سوال این اســت که اگر این دستگاه ها به تهران برسند باید در کدام نقاط نصب شوند و به خاطر حجم بالاى پارازیت ها آلارم بدهند.
این نخستین بار نیست که وزیر جوان ارتباطات حرفی می‌زند که جایش را در صدر اخبار باز می‌کند و حضار یا همان افکار عمومی را به وجد می‌آورد. در حالی که انتظار می‌رفت محمدجواد آذری جهرمی بعد از کلید زدن افشاگری درباره واردکننده‌های ارز بگیر مدتی خودش را مستحق استراحت بداند، دیروز در سفرش به شیراز وعده‌ای داد که گرد و غبار یکی از قدیمی‌ترین بحث‌های رسانه‌ها و دولتمردان را تکاند.
او که برای رونمایی از برخی طرح‌های نوآورانه حوزه فناوری اطلاعات به شیراز رفته بود، به نصب ١٨سایت اندازه‌گیری امواج رادیویی در شیراز اشاره کرد و گفت: «در ماه‌های گذشته موضوع پارازیت به مطالبه جدی بخشی از شهروندان شیراز تبدیل شده بود که به این دلیل از یک ماه گذشته ١٨سایت اندازه‌گیری فرکانس‌های رادیویی برخط به صورت خاص در شیراز راه اندازی شد. در دیگر شهرهای کشور هم که ذهنیت وجود پارازیت‌های مضر در فضای آنها وجود دارد، این اندازه‌گیری انجام و نمایشگر آن نصب می‌شود. در واقع مانند نمایش آلودگی هوا، وضعیت فرکانسی نیز به صورت زنده در سطح این شهرها نشان داده می‌شود تا شهروندان از آن آگاه شوند.»
به نظر می‌رسد دلیل انتخاب شیراز به عنوان نخستین شهری که دستگاه‌های اندازه‌گیری فرکانس در آن نصب شده، نارضایتی عمومی مردم آن باشد، نارضایتی‌ای که در برهه‌های مختلف مردمی را که نگران سلامتی‌شان بودند به اعتراض کشاند. البته اگر اخبار را مرور کنیم، می‌بینیم که وضعیت مردم بقیه شهرها هم چندان مناسب نیست. مثلا همین تهران هم نیاز مبرم به نصب دستگاه‌هایی برای اندازه‌گیری فرکانس دارد و به نظر می‌رسد نقاطی که برای نصب این دستگاه‌ها مناسب است، نزدیک‌ترین نقطه به دکل‌هایی است که به عنوان فرستنده پارازیت‌ها شناخته می‌شوند.
در سال ٨٨ اعلام شد که در ٧نقطه مختلف تهران دکل‌های ارسال پارازیت نصب شده است. موضوعی که سال‌ها بعد هم تأیید شد و حتی خبرگزاری ایسنا از افزایش تعداد مراکز ارسال پارازیت خبر داد. نخستین کسی که به این موضوع واکنش نشان داد مسعود پزشكیان، نایب رئیس وقت مجلس شورای اسلامی بود که اعلام کرد: «از نهادی كه مسئول پخش پارازیت برای مختل كردن ماهواره‌ها در شهر تهران است، خواهش می‌كنیم به عواقب جدی این امواج مخرب بر سلامت شهروندان تهرانی توجه داشته باشد.»
حالا این سوال مطرح می‌شود ٧نقطه‌ای که در سال ٨٨ از نصب دکل در آنها صحبت می‌شد، کدام نقاط تهران بوده‌اند و اگر وزیر ارتباطات بخواهد در تهران دستگاه سنجش فرکانس نصب کند، باید سراغ کجاها برود؟ وقتی رد اخبار منتشر شده درباره ٧دکل نصب شده را می‌گیریم به نقاط مختلفی می‌رسیم اما از سال ٨٩ تا سال ٩٦ یعنی کمتر از ٧ماه پیش، بیشترین اشاره‌ای که به نصب دکل‌های ارسال پارازیت شده، به نقل از سایت‌هایی چون تابناک و فرارو این مناطق بوده‌اند: لویزان، شهرك اكباتان، شهرك غرب، جام جم، تهران‌پارس، هفت تیر و میدان شهدا. با دنبال کردن تصاویر آن‌چه به عنوان دکل ارسال پارازیت از این نقاط مخابره شده است، به نظر می‌رسد با گذشت چند سال از نصب، آنها هنوز سر جای خودشان هستند. از طرفی اظهارنظر مسئولان مختلف هم نشان می‌دهد که ارسال پارازیت در تهران نه تنها کاهش نداشته است، بلکه در برهه‌هایی با افزایش هم روبه‌رو بوده است، مثلا از حوالی انتخابات سال ٩٦ ارسال پارازیت روی امواج ماهواره‌ای شدت گرفت و هنوز هم ادامه دارد تا جایی که وزیر ارتباطات قانع شده که نصب دستگاه‌های سنجش فرکانس در شهرهای مختلف از جمله تهران یکی از مطالبات مردم از نهادهای مخابراتی است و شهیندخت ملاوردی، دستیار ویژه رئیس جمهوری در حوزه حقوق شهروندی، می‌گوید:«برای بررسی سیگنال‌های پارازیت و تاثیرات مخرب آن به صورت مقطعی کمیته‌ای متشکل از سازمان فناوری اطلاعات وارتباطات، سازمان انرژی اتمی ایران، ستادکل نیروهای مسلح و بعضا محیط‌زیست تشکیل شده است.»