«قالیباف گفته بود نامزد نخواهد شد اما شد. گفته بود کنار نمی‌رود اما رفت و بر این سیاق میتوان دیگر وعده‌های دهان پر کن او را نیز محک زد.»
مهرداد خدیر در عصر ایران نوشت: «باقر قالیباف که در نخستین مناظره اسحاق جهانگیری را سرزنش می‌کرد که چرا به عنوان کاندیدای پوششی وارد صحنه شده و نمی‌خواهد تا آخر در کارزار رقابت انتخابات ریاست‌جمهوری باقی بماند، حالا خود به سود حجت‌الاسلام رییسی کنار رفته است.
قالیباف گفته بود نامزد نخواهد شد اما شد. گفته بود کنار نمی‌رود اما رفت و بر این سیاق میتوان دیگر وعده‌های دهان پر کن او را نیز محک زد.
درباره دلیل انصراف باقر قالیباف پس از آن همه هیاهو و اتهام‌زنی و پنجه به چهره رییس جمهوری و معاون اول او کشیدن چند حدس مطرح است:
نخست این که از آغاز نیامده بود که بماند. آمده بود ذهن‌ها را متوجه جدل و چالش خود با روحانی کند تا ابراهیم رییسی بدرخشد. اما نه محاسبه درخشش و تک اسحاق جهانگیری شده بود و نه انفعال آقای رییسی. بنا بر این ناگاه قالیباف احساس کرد می‌تواند سرعت حملات را زیاد کند تا به حامیان خود بگوید من قابلیت بیشتری دارم و به این خاطر به شکل بی‌محابایی پرخاش کرد اما از قضا سرکنگبین صفرا فزود و حامیان او بیشتر بر این عزم مصمم کرد که نامزد نهایی نمی‌تواند او باشد و کنار کشید.
حدس دوم این است که پس از مناظره سوم بخت روحانی را به مراتب بیشتر یافته و نمی‌خواهد تمام آبروی خود را در رقابت با او صرف کند و ترجیح داده خود را پشت رییسی پنهان کند.
حدس سوم این است که با این کار به معاونت اولی ریاست‌جمهوری در صورت موفقیت ابراهیم رییسی چشم دوخته و ترجیح می‌دهد معاون اول شود اما در عالم واقع تا رییس‌جمهوری در عالم خیال و چنانچه رییسی موفق نشد، بخت خود را برای چهارمین بار و در سال ۱۴۰۰ و در حالی که نیازمند رقابت با رییس‌جمهوری مستقر نیست، بیازماید. او هر دوره با چهره جدید ظاهر می‌شود و مشخص نیست برای دوره بعد چه در سر دارد.
احتمال چهارم این است که بر سر عقل آمده و دریافته باشد که گیرم موفق می‌شد. با آن همه نفرت‌پراکنی و دروغ‌زنی و وعده‌های تحقق‌ناپذیر چه می‌کرد؟
باقر قالیباف کنار رفت و هر چند گفته به سود ابراهیم رییسی انصراف داده اما پایگاه رای این دو حداکثر تا ۵۰ درصد همپوشانی دارد و هیچ تضمینی وجود ندارد که همه کسانی که می‌خواستند به او رای دهند، روز جمعه نام ابراهیم رییسی را بنویسند.
یک پرسش اما بی پاسخ مانده و آن هم این است که باقر قالیباف این همه به در و دیوار زد و تکذیبیه دریافت کرد تا دست آخر به سود رییسی کنار رود؟
او حتی اگر رییس‌جمهور هم می‌شد اخلاق را باخته بود. چه رسد به حالا که دل به معاونت اولی بسته و می‌خواهد در سیمای یک فداکار ظاهر شود.
باقر قالیباف باتلاقی از بی‌اخلاقی درست کرد و حالا خود را بیرون کشیده و منتظر انتخابات است. تشنه‌ترین مرد قدرت در این سرزمین اما این بار هم به وصال نخواهد رسید حتی اگر رییسی بر تخت ریاست بنشیند و حتی اگر خلعت معاونت بدو بخشد. در حالت محتمل دیگر که تمدید ریاست جمهوری حسن روحانی است قالیباف همین را نیز تجربه نخواهد کرد.
با این همه بهترین آموزه این انصراف این است که اخلاق هنوز زنده است.
باقر قالیباف بیش از هوش سیاسی، طمع و عطش دارد و به همین سبب نمی‌توانیم باور کنیم از ابتدا برای رفتن به سود رییسی آمده بود و اگر هم چنین قراری گذاشته بود، چه بسا می‌خواست نقض کند و نتوانست. سیاست برای باقر قالیباف یعنی خواستن و نتوانستن.»