ملا منصور در سال‌هاي ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۵ در بند تيمور، در روستايي در ولسوالي ميوند ولايت قندهار به دنيا آمد. او در سال‌هاي جنگ عليه نيروهاي شوروي سابق همراه با شمار ديگري از اعضاي خانواده‌اش، در كنار مجاهدين عليه شوروي جنگيد. او هم مانند شمار ديگري از اعضاي خانواده‌اش عضو حزب اسلامي به رهبري يونس خالص بود. حزب اسلامي يونس خالص، يكي از هفت حزب جهادي افغان بود كه در دهه 80 در پاكستان فعاليت داشتند.
ملا منصور در جمع نخستين گروه طالبان بود كه در سال ۱۹۹۴ ولايت قندهار را تصرف كردند و در دو سال پس از آن، گروه‌هاي مجاهدين را به‌جز «اتحاد شمال» از ميان برداشتند. بعد از اينكه گروه طالبان در سال ۱۹۹۶ كابل را تصرف كرد، ملا منصور نخست مسووليت شركت هوايي آريانا را به عهده گرفت و سپس وزير هوانوردي طالبان شد. گزارش شده كه او مسووليت نيروي هوايي را هم برعهده داشت. او متهم است كه در جريان حكومت طالبان، از پول مواد مخدر براي خود در كشورهاي عربي خليج فارس سرمايه‌گذاري كرده است. بعد از سقوط رژيم طالبان در سال ۲۰۰۱، او والي نام‌نهاد ولايت قندهار شد؛ سمتي كه نشانه‌يي از موقعيت بالاي او در گروه بود.
پس از آن ملامنصور عضو شوراي رهبري طالبان، معروف به شوراي كويته شد. گفته مي‌شود كه ملامنصور از افراد نزديك به ملاعمر، رهبر پيشين طالبان بود. قبل از اينكه ملا برادر، مسوول نظامي طالبان در سال ۲۰۰۷ از سوي پاكستان به زندان بيفتد، ملامنصور يكي از دو معاون وي بود. بعد از بازداشت ملا برادر، منصور به عنوان فرد شماره دو اين گروه فعاليتش را شروع كرد. ملامنصور در غياب ملاعمر، سرپرستي تمام فعاليت‌هاي سياسي، نظامي و تبليغاتي طالبان را به دوش داشت و خط مشي طالبان را تعيين مي‌كرد؛ اما ظاهرا براي نگه داشتن اتحاد طالبان، مرتب از نام ملاعمر بهره مي‌گرفت. در آغاز رهبري ملامنصور گفته مي‌شد به‌دليل اينكه او با ملاعمر نزديك بوده، از جمله حاميان گفتوگوهاي صلح است. ولي با گذشت نزديك به ۱۰ ماه از رهبري او، طالبان همواره از هرگونه گفت‌وگوي صلح دوري كردند. بعد از نشست چهارم گروه چهارجانبه هماهنگ‌كننده صلح افغانستان، قرار بر اين بود كه نخستين گفتوگوهاي رودرروي دولت افغانستان با طالبان، فوريه برگزار شود؛ اما طالبان درخواست گروه چهارجانبه صلح را رد كرد.