دیروز که نشست خبری چهلمین کنگره ارتوپدی جامعه جراحان ایران برگزار شد، پزشکان حرف‌های قابل تاملی زدند؛ درشرایطی که وزارت بهداشت و از آن طرف سازمان نظام‌پزشکی بر کاهش دریافت‌های نامتعارف یا همان زیرمیزی تأکید می‌کنند و با اعلام آمار و ارقام از سامانه 1690 از پایین آمدن تخلف‌ها خبر می‌دهند، حالا نائب رئیس جامعه جراحان کشور به جای مهر تأیید برگفته مسئولان وزارت بهداشت، به صراحت بیان کرد: «تا زمانی که تعرفه‌ها ناعادلانه باشد، زیرمیزی حق پزشکان است.»
به گزارش ایران جیب به نقل از شهروند، کاظم عباسیون، در اظهارات قابل تاملی با انتقاد از میزان تعرفه‌ها، حرف‌های دیگری زد: «وقتی تعرفه‌های درمانی عادلانه نیستند، پس هرچه پزشک می‌گیرد، حقش است. حال رو میزی باشد یا زیرمیزی.» او در توضیح بیشتر ادامه داد: «تعرفه جراحی در‌سال 80، به ازای هر K 34 تومان بود که درنهایت به 38 تومان افزایش یافت، اما اکنون با گذشت چندین سال هنوز تعرفه ثابت است و اگر با توجه به نرخ تورم بخواهد اعلام شود، باید 150 هزارتومان باشد.»
به گفته او، با برداشت‌های نامعقول از بیمه‌ها، صندوق‌های بیمه‌ای نمی‌توانند سر وقت پول جراحی بیماران را بدهند و میلیاردها تومان به بیمارستان‌های خصوصی بدهکارند. او در این نشست به خطاهای پزشکی هم اشاره کرد و گفت: «خطای پزشکی برای همه جوامع رخ می‌دهد و هیچ عمل جراحی بدون عارضه نیست، در بیمارستان‌های آموزشی عوارض بیشتر است و تردیدی نیست که باید برای رزیدنت و جراحان تازه خرج کنیم تا آموزش بهتری ببینند، پس جراحی کردن رزیدنت‌ها امری طبیعی است و انسان جایزالخطاست.» به گفته او، چرخش مالی بیمارستان‌های خصوصی در گروی دستمزدهای پزشکان است چون قیمت تخت متناسب نیست و متاسفانه درآمد پرستاران با افراد پشت میز نشین در بیمارستان‌های دولتی یکی دیده می‌شود درحالی که خدمات 24 ساعته آنها پس از جراحی درنظر گرفته نمی‌شود و نگاه درست مالی وجود ندارد.
مرگ سالانه 50 هزار نفر به دلیل خطای پزشکی
ذبیح‌الله حسن‌زاده، دبیر علمی چهلمین کنگره ارتوپدی جامعه جراحان نفر دیگری بود که در این نشست صحبت کرد: «واقعا متعجبم که جامعه پزشکان کشور، به هر بهانه‌ای مورد سوال و تردید قرار می‌گیرند، چراکه درکشورهای پیشرو پزشکی سالانه به‌طور متوسط ٥٠هزار نفر جانشان را به علت خطاهای پزشکی از دست می‌دهند، اما کارشناسان آنها توانستند این معضل را مهار کرده، نگاه سیستماتیک را حاکم کنند و فرآیند خطاهای پزشکی اعم از خطاهای دارویی، جراحی و درمانی را به حداقل برسانند.» او ادامه داد: «در یک نگاه کلی درکشور ما سالانه درحوداث ترافیکی ٢٠هزار نفر فوتی و بالای ٢٠٠هزار مصدوم و معلول به نظام سلامت تحمیل می‌شود که برنامه‌ریزی درمانی درست، نهادینه‌کردن سیستم تروما و مراکز تخصصی مجهز و وجود نیروی انسانی کارآمد باید از حجم آسیب و مشکلات بکاهد.»
سیاوش صحت، دبیر علمی چهلمین کنگره جامعه جراحان ایران هم در این نشست، نسبت به تعرفه‌های درمانی که ثابت مانده و دیه‌هایی که درحال افزایش است، انتقاد کرد: «تعرفه‌های پزشکی مربوط به ١٥سال گذشته است، درحالی که نرخ دیه سالانه تغییر می‌کند، بنابراین اگر پزشکان با تعرفه ١٥سال گذشته کار می‌کنند، اگر خطایی از آنها رخ دهد، باید براساس نرخ روز دیه پرداخت کنند.» او درعین حال که بیماری‌های قلبی، تروما و سرطان را شایع‌ترین علل مرگ‌ومیر ایرانیان اعلام کرد، درباره خطاهای پزشکی توضیحاتی داد: «خطای پزشکی در بیمارستان‌های دانشگاهی آمریکا حدود ١٨درصد است، اما به مرگ منتهی نمی‌شود، با همه اینها یک‌سوم مرگ‌ومیرها در این کشور به دلیل خطاهای پزشکی رخ می‌دهد، بنابراین می‌توان گفت خطای پزشکی در تمام کشورهای دنیا ازجمله آمریکا وجود دارد و یک امر غیرقابل انکار است، اما رسانه‌ها باید در مطرح‌کردن خطاهای پزشکی حیثیت و آبروی پزشکان را حفظ کنند.» او ادامه داد: «در تحقیقاتی که انجام شده، مشخص شد در ٤٠ تا ٤١درصد تصادف‌ها، موتورسواران مقصر هستند و در ٤٥درصد موارد نیز عامل تصادف موتورسواران شناخته شده‌اند که متاسفانه در کارشان این آمار به ٦٠درصد رسیده است، بنابراین این مسأله جامعه جراحان را برآن می‌دارد که درباره تصادفات، تروما و مشکلات ناشی از آن به بحث بنشینند و دراین خصوص آخرین دستاوردهای دنیا را با یکدیگر در میان بگذارند.»
انتقاد وزیر اسبق بهداشت از تبلیغات پزشکان خارج از کشور
ایرج فاضل، وزیر اسبق بهداشت و رئیس جامعه جراحان هم در این نشست، به موضوع دیگری اشاره کرد. انتقاد او از تبلیغ برخی پزشکان مشهور در خارج از کشور و اعزام بیمار برای گرفتن درمان است: «درحال حاضر کشور نیازی به اعزام بیمار به خارج برای درمان ندارد و ما نیز نگران چنین برنامه‌هایی هستیم که متاسفانه بعضا و بدون علت منطقی و علمی به آن دامن زده می‌شود، بی‌تردید این چنین مباحثی برنامه‌ریزی تبلیغاتی است که البته به نفع کشور هم نخواهد بود. به‌عنوان مثال در جراحی‌های عروق و اعصاب موردی وجود ندارد که مجبور به اعزام بیمار به خارج از کشور باشیم. از طرف دیگر بسیاری از مراکز دانشگاهی و آموزشی کشور برجسته هستند و آموزش‌های خوبی هم ارایه می‌دهند اما فعالیت‌های آنها بازتاب گسترده‌ای ندارد.»