آیا بریتانیا در نهایت از اتحادیه اروپا خارج می‌شود؟ این سوالی است که ذهن کشورهای عضو اتحادیه اروپا را درگیر کرده است. آیا اتحادیه اروپا با خروج بریتانیا از حوزه یورو موافقت می‌کند یا خیر؟ 28کشور عضو اتحادیه اروپا در مقر این سازمان در بروکسل، تلاش می‌کنند تا بریتانیا را برای ماندن در اتحادیه اروپا متقاعد کنند. استدلال این کشور برای اروپا گریزی، غلبه بر قوانین اقتصادی، به دست آوردن دوباره کنترل مرزی و استقرار حاکمیت ملی است.منظور از شکاکیت به اروپا یا اروپا گریزی انتقاد از اتحادیه اروپاست. طی این سال‌ها کمپینی با هدف برگزاری یک همه‌پرسی در بریتانیا شکل گرفته است. موضوع این همه پرسی موافقت یا عدم توافق با موضوع عضویت در اتحادیه اروپا است.
استدلال طرفداران برگزاری این همه‌پرسی این است که پس از پیوستن بریتانیا در سال 1973 به اتحادیه اروپا که با موافقت 67 درصدی جمعیت همراه بود، این کشور تحت تاثیر عضویت در این سازمان، به‌طور کامل تغییر کرده است.بریتانیایی‌ها به یک بازار بزرگ اقتصادی ملحق شده بودند و همچنین به یک اتحادیه سیاسی رو به افزایش (کشورهای عضو اتحادیه بیشتر می‌شدند) پیوسته بودند.
طبیعی است که از نظر اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و حتی فرهنگی با تغییراتی اساسی مواجه شده باشند. دولت بریتانیا، در هر مذاکره بر سر این تصمیم، موضع محکم‌تری اتخاذ و دلایل بیشتری برای اجرایی شدن این طرح ارائه می‌کند. اکنون استدلال بریتانیایی‌ها را در پافشاری بر این تصمیم بررسی می‌کنیم. این استدلال بریتانیایی‌ها برای خروج از اتحادیه اروپا در مقابل تلاش سایر کشور‌ها برای منصرف کردن آنها است.
1- کنترل مهاجرت
در اروپا مسئله مهاجرت مطرح است. طی سال‌های طولانی، موضوع مهاجرت حس اشباع شدگی را در بریتانیا گسترش داده و حزب استقلال پادشاهی متحد و به دنبال آن دولت را مجبور به واکنش کرده است. بیش از نیمی از مهاجرانی که به انگلستان می‌آیند، از خود اتحادیه اروپا می‌آیند. از کشور‌هایی مثل رومانی، لهستان و حوزه بالتیک. آزادی جا‌به‌جایی جمعیت در اتحادیه اروپا، مانع واکنش نشان دادن دولت لندن به این مهاجرت‌ها می‌شود.
به همین دلیل، برای برقراری تعادل در پذیرش مهاجران، دولت انگلیس مجبور شده نسبت به معیارهای پذیرش مهاجر از سایر کشور‌ها سخت‌گیری بیشتری داشته باشد. انگلستان معتقد است که با خروج از اتحادیه اروپا کنترل بیشتری روی مرز‌ها و همچنین سیاست پذیرش مهاجر خود خواهد داشت. البته برخی کارشناسان معتقدند که در نزاع بر سر موضوع خروج انگلستان، مهاجران به‌عنوان گروگان در بحث‌ها مطرح می‌شوند.
2- استقرار حاکمیت ملی
ملکه بریتانیا که رئیس پارلمان این کشور است، در اذهان عمومی بریتانیا از جایگاه مهمی برخوردار است.آنها اعتقاد دارند که سیاست بریتانیا قربانی عضویت در اتحادیه اروپا شده است، به طوری که تنها 70 درصد متون حقوقی قابل اجراست. بریتانیایی‌ها نبود دموکراسی ملی را در تصمیمات کمیسیون غیر‌منتخب محکوم می‌کنند. اروپا گریزان افراطی حتی خواستار حق وتو در تصمیات سازمان اتحادیه اروپا هستند.
3- فرار از بحران مالی حوزه یورو
بحران حوزه مالی یورو که تمام شدنی نیست، از نظر بریتانیایی‌ها به یک کشتی در حال غرق شدن شباهت دارد. آنها می‌خواهند کشور خود را از این دریای پر تلاطم نجات دهند. نجات یونان از بحران مالی با حمایت مالی کشورهای عضو اتحادیه اروپا که البته بریتانیا در آن شرکت نکرد یا غرق شدن مهاجرانی که از بحران‌های اینچنینی فرار می‌کنند، انگلیسی‌ها را در این تصمیم مصمم‌تر می‌کند. از نظر آنها اروپا در این زمینه با شکست مواجه شده و قصد دارد زمین بازی خود را عوض کند.
4- استقلال در قوانین اجتماعی و تجاری
اگرچه منافع شـــرکت‌های بزرگ چند ملیتی در عضویت در اتحادیه اروپاست، ولی کارفرمایان شرکت‌های کوچک و متوسط از قوانین دست و پا گیر بروکسل (سازمان اتحادیه اروپا) شکایت دارند. کشاورزان از قرارداد‌های سیاسی مربوط به این حوزه شکایت می‌کنند. ماهیگیران از محدودیت‌هایی که اتحادیه اروپا در قوانین آنها قائل شده ناراضی هستند.
بخش نامه قوانین مربوط به کار با نارضایتی اقشار مختلف رو به رو شد. به‌عنوان مثال قانون 48 ساعت کار در هفته، با اعتراض پزشکان مواجه شد. دولت بریتانیا با استاندارد‌های مالی اروپایی و محدودیت‌هایی که اتحادیه اروپا بر فعالیت‌های بانکی در نظر گرفته مخالف است. خروج از حوزه یورو و اتحادیه اروپا همچنین به این کشور امکان این را می‌دهد که 11 میلیارد پوند از سهم خالص خود در اتحادیه را صرفه‌جویی کند.
5- تجارت آزادانه با دنیا
اگر عضویت در نخستین بازار جهانی مبادلات ارزی را تسهیل می‌کند، اروپاگریزان برآورد کرده‌اند که احتمالا لندن خارج از این حوزه وضعیت بهتری خواهد داشت. آنها می‌خواهند بریتانیا در سازمان جهانی تجارت، جایگاه خود را دوباره به دست آورد.لندن قصد دارد با کشور‌هایی خارج از اتحادیه اروپا نظیر چین، هند، قدرت‌های در حال ظهور آسیا و آمریکای لاتین روابط تجاری برقرار کند. هدف بریتانیا از این تصمیم بازیافتن جایگاه خود در میادین بین‌الملل تجاری در کاهش عواقب ناشی از خروج از اتحادیه اروپاست. اولویت بریتانیا برای تحقق این ایده، کشورهای مشترک‌المنافع است.