اخبار حاکی از آن است که صنعت نساجی ایران در سراشیبی افول قرار گرفته است. به زعم کارشناسان عمده کارخانه‌های نساجی کشور با حدود 50 درصد ظرفیت خود فعالیت می‌کنند و سیاست‌های حمایتی برای تقویت این صنعت نیز آنچنان که باید و شاید اعمال نمی‌شود.
به گزارش ارانیکو، سعید حسین‌زاده، رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان صنایع نساجی و پوشاک، در پاسخ به این سوال که چرا شاهد روند تعطیل شدن کارخانه‌های نساجی هستیم؟ اظهار کرد: اکنون حدود دو سال است که درگیر یک رکود اقتصادی هستیم که به موجب آن کارخانهها دچار ضرر و زیان شده‌اند.
او افزود: این موضوع به ویژه به کارخانه‌های نساجی که تعداد زیادی نیروی کار را به عنوان کارگر در استخدام دارد، لطمه بیشتری وارد می‌کند.
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان صنایع نساجی و پوشاک بیان کرد: از سوی دیگر بانک‌ها هم که معمولا در چنین شرایطی به تولیدکنندگان کمک می‌کنند، به دلیل اتخاذ سیاست‌های انقباضی نمی‌توانند اقدامی در جهت پرداخت تسهیلات به بانک‌ها بکنند. در نتیجه کمکی برای بهبود وضعیت کارخانه‌های نساجی صورت نمی‌گیرد.
حسین‌زاده بیان کرد: علاوه بر آنچه مطرح شد به نظر می‌رسد که قاچاق کالا بزرگترین دشمن صنعت نساجی در ایران باشد، همچنان که گشتی در فروشگا‌ه‌ها نشان می‌دهد فروشگاه‌های ما از لباس ایرانی خالی شده و به جای آن انواع البسه خارجی با نشان تجاری برندهای خارجی عرضه می‌شود.
اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان صنایع نساجی و پوشاک، تصریح کرد: در توضیح وضعیت قاچاق در ایران همین بس که در نمایشگاه لباسی که سال گذشته در ترکیه برگزار شده بود، فعالان بخش نساجی ترکیه به ما می‌گفتند که ما جنس تولید شده را در ایران به شما تحویل می‌دهیم. این موضوع نشان دهنده این است که ما آنقدر بی‌در‌و‌پیکر هستیم که آن‌ها می‌توانند چنین برنامه‌ریزی‌هایی برای فروش اجناس خود در ایران بکنند.
او ادامه داد: همین افزایش عرضه البسه خارجی سبب شده است که مردم ما فرهنگ خرید جنس فرنگی پیدا کنند و ما نیز نه روی خرید جنس ایرانی کار می‌کنیم و نه تنظیماتی برای جلوگیری از قاچاق محصولات خارجی داریم. البته اخیرا ما جلساتی را در ستاد قاچاق کالا و وزارت صنعت، معدن و تجارت برای برنامه‌ریزی‌های مشخص جهت جلوگیری از قاچاق کالا انجام داده‌ایم ولی تا کنون نتیجه خاصی در پی نداشته است.
وی همچنین گفت: از سوی دیگر ما در کشور قوانینی داریم که به ضرر تولید داخلی و به نفع کالاهای قاچاق عمل می‌کند. مثلا برای قیمت‌گذاری روی محصولات ایرانی سازمان حمایت حقوق مصرف کننده و تعزیرات نظارت کرده و در این زمینه محدودیت‌هایی ایجاد می‌کنند. این در حالی است که در زمینه کالاهای خارجی اقدامی نمی‌شود و این موضوع سبب شده که مغازه‌داران گرایش بیشرتی برای عرضه کالای خارجی داشته باشند.
او یادآور شد: در چنین شرایطی اندک اندک حتی تولیدکنندگان موفق، دست از تولید کشیده و به واردکننده تبدیل می‌شوند. و این موضوع به ضرر تربیت کارگران ماهر تمام می‌شود. در کارخانهها وضعیت به گونه‌ایست که کارگران ساده استخدام می‌شوند و بعد مهارت پیدا کرده و هر مرحله با مهارت‌های جدید خود به استخدام واحدهای تولیدی دیگر در‌می‌آیند ولی تعطیلی کارخانهها در این ابعاد سبب شده کارگرها بیکار شده و اگر در آینده کسی بخواهد کارخانه جدید تاسیس کند با مشکل استخدام نیروی ماهر روبه‌رو شود.