وقتی کریستف کلمب ژاپنی به سواحل آمریکا پا گذاشت

وقتی هوندا سیویک نخستین بار در سال 1973م به ساحل امریکا وارد شد، یک بیگانه عجیب‌وغریب به‌نظر می‌آمد. سیویک با طراحی متقاطع برای موتور، دیفرانسیل جلو، یک سیستم تعلیق کاملا مستقل، کنتراست در طراحی و فضایی برای حمل ۴ سرنشین، با سایر خودروهای کوچک شهری موجود در بازار فرق داشت. در حالی که مدل‌هایی مانند «شورولت وگا» و «فورد پینتو» در تلاش بودند میراث دیفرانسیل‌عقب دیترویت را در یک پکیج کوچک و مقرون‌به‌صرفه ارائه کنند، هوندا بهترین خودرویی را که می‌توانست در این جهت بسازد، روانه بازار کرد. هوندا سیویک، متناسب با سال‌های اولیه دهه ۱۹۷۰ میلادی، رانندگی هیجان‌انگیزی نیز داشت و با وزنی که حدود۶۸۰ کیلوگرم بود، با موتور ۱۱۶۹ سی‌سی، قدرتی به اندازه ۵۰ اسب‌بخار تولید می‌کرد. سیستم ۴ دنده دستی نیز در این مدل، مقدمه ورود گیربکس‌های فوق‌العاده هوندا به بازار بود.

هوندا نخستین نسل سیویک را به دو فرم ۳ در هاچ‌بک و سدان عرضه کرد؛ این در حالی بود که این دو از نظر ظاهر، تفاوت چندانی با یکدیگر نداشتند. نسخه سدان، دقیقا مشابه مدل هاچ‌بک بود؛ با این تفاوت که درِ صندوق عقب و صندلی عقب ثابت سدان با پنجره عقب مایل و صندلی‌های جمع‌شونده در هاچ‌بک جایگزین می‌شد. چرخ‌های ۱۲ اینچی، تایرهای رادیال، A/C، گیربکس اتوماتیک ۲ سرعته و یک برف‌پاک‌کن عقب، تنها آپشن‌های این مدل بودند.در سال 1974 م، هوندا گنجایش موتور سیویک را تنها چند سی‌سی افزایش داد و آن را به ۱۲۳۷ سی‌سی رساند. این در حالی بود که قدرت موتور به اندازه ۲ اسب‌بخار افزایش یافت؛ چیزی که با توجه به افزایش ناچیز حجم موتور، بسیار شگفت‌انگیز بود.
 
احتراق با کنترل کامپوند ورتکس (CVCC)

با اینکه هوندا در سال ۱۹۷۴م موفق شده بود تا ۴۳ هزار و ۱۱۹ دستگاه سیویک در امریکا به فروش برساند، ولی این ارائه موتور جدید CVCC در سال 1975م بود که باعث شد این خودروساز ژاپنی، زنگ خطر را برای قدیمی‌های بازار به صدا درآورد. در حالی که دیگر خودروسازان از روی لجاجت از کاتالیست‌های اگزوز برای رسیدن به استانداردهای محدودکننده آلودگی استفاده می‌کردند، هوندا روشی بهتر را برای رسیدن به این مقصود برگزید. موتور CVCC که ۱۴۸۸ سی‌سی گنجایش داشت، قدرتی به اندازه ۵۳ اسب‌بخار تولید می‌کرد و دارای یک طراحی سرسیلندر و مکانیزم انتقال سوخت برای احتراق کامل‌تر و تمیزتر بود.


 

سادگی فروش در دهه 70 میلادی

هنگامی که دهه ۷۰ میلادی رو به اتمام بود، هوندا برای مدل سیویک خود، یک سری تغییرات جزئی در طراحی بدنه شامل یک جلوپنجره مشکی و دریچه‌های جدید روی کاپوت را برای مدل ۱۹۷۸م اضافه کرد. سال ۱۹۷۹م نیز شاهد افزایش قدرت برای هر دو گزینه موتور سیویک بود. موتور پایه درحال‌حاضر ۵۵ اسب‌بخار تولید می‌کرد و موتور CVCC نیز قدرتی برابر ۶۳ اسب‌بخار داشت.
 

 

پر کردن فضای خالی

هنگامی که هوندا می‌خواست نسل دوم سیویک را در سال ۱۹۸۰م عرضه کند، متوجه شد که ممکن فضای خالی بین این کمپانی و دیگر خودروسازان وجود داشته باشد. بر این اساس فاصله محوری به ۲۲۵۰ میلی‌متر برای مدل هاچ‌بک افزایش یافت که ۵۱ میلی‌متر نسبت به سیویک اولیه «لی‌لی‌پوتی» بیشتر بود. به این ترتیب، ابعاد سیویک تا حدودی افزایش یافت، ولی با این حال، باز هم نسبت به دیگر رقبای شهری، جثه‌ای کوچکتر داشت.

 

طراحی داخلی لوکس

انتخاب تریم GL باعث می‌شد تا حال و هوای متفاوتی در داخل کابین ایجاد شود و همین‌طور، تجهیزاتی مانند تایرهای رادیال و برف‌پاک‌کن در بیرون اضافه شوند. با این حال، هوندا برای جشن آخرین سال تولید نسل دوم سیویک در سال ۱۹۸۳م، تریم ۱۵۰۰ GL را کنار گذاشت و آن را با مدل سیویک S جایگزین کرد. در این مدل، یک سیستم تعلیق نرم‌تر، یک میله تعادل عقب و تایرهای میشلن ۱۳ اینچی ۷۰/۱۶۵ استفاده شده بودند.

 

طرحی جدید از سیویک

هوندا در سال ۱۹۸۴م یک نسخه جدید از سیویک را ارائه کرده که در فرم‌های هاچ‌بک، سدان و واگن در دسترس قرار گرفت. در این مدل، فاصله محوری به اندازه ۵ اینچ افزایش یافت و همچنین مدل‌های سدان و واگن درحال‌حاضر دارای یک فاصله محوری مشترک با مدل‌های «آکورد» و «پریلود» بودند.


 
پسر قدبلند

سومین نسل از سیویک واگن، به دلیل اضافه شدن ارتفاع و بزرگتر شدن شیشه پنجره عقبش به‌عنوان «پسر قدبلند» مشهور شد. در سال ۱۹۸۷ میلادی، این واگن به‌صورت دو دیفرانسیل ارائه می‌شد.


 

به‌طرف اوهایو

در سال ۱۹۸۶م، هوندا شروع به ساخت سیویک در داخل ایالات‌متحده در کارخانه‌اش واقع در مرکز اوهایو کرد. در این سال، یک مدل Si هاچ‌بک نیز ارائه شد.
 
تغییرات ظاهری در نسل چهارم

نسل چهارم سیویک که در سال ۱۹۸۸م رونمایی شد، از یک خانواده جدید از موتورها بهره می‌گرفت و دارای ظاهری نرم‌تر بود که کاملا با طراحی تعریف شده در دو نسل قبلی، تفاوت داشت. بالاترین سطح سیویک، LX سدان مدل ۱۹۸۸ بود که برای مشتریان خود امکانات راحت و بی‌نظیری برای آن زمان مانند شیشه‌های پنجره، قفل‌ها و آینه خودکار و همین‌طور، برف‌پاک‌کن‌های متناوب به همراه داشت. مدل ۱۳۹۰ از سیویک با طراحی جدید در سپرها و چراغ‌های عقب همراه بود و همین‌طور با رسیدن EX سدان، LX سدان دیگر در بالاترین سطح سیویک قرار نداشت.


 

میانسالی در نسل پنجم سیویک

نسل پنجم سیویک بیشتر از مدل‌های قبلی، دارای تریم‌ها و گزینه‌های پیشرانه بود و در همین حال به سمت بیستمین سالگرد معرفی این مدل پیش می‌رفت. CX، DX، VX و Si، از تریم‌های ارائه شده برای هاچ‌بک بودند. در این میان سیویک کوپه در سال ۱۹۹۳م رونمایی شد. این مدل دارای فاصله محوری مشابه با سدان بود و در تریم‌های DX و EX ارائه می‌شد؛ چیزی که تریم‌های موجود برای هاچ‌بک را تداعی می‌کرد. EX کوپه از لحاظ تجهیزات آپشن در بالاترین سطح قرار داشت و مواردی را مانند کیسه هوای سرنشین و سیستم صوتی استریو با خروجی بالا در اختیار قرار می‌داد.



 

ایمنی، اولویت نخست برای مدل 1994

هوندا تمرکز زیادی بر ایمنی مدل ۱۹۹۴ داشت و به این منظور، در تمام خط تولید از کیسه هوای سرنشین استفاده کرد. ترمزهای ضد قفل به صورت آپشن در سطح بالای EX کوپه، Si هاچ‌بک و LX سدان ارائه شدند. مشتریان LX از سیستم کروز کنترل و چرخ‌های ۱۴ اینچی بهره‌مند می‌شدند و این در حالی بود که مدل DX هنوز روی چرخ‌های ۱۳ اینچی حرکت می‌کرد. ۱۹۹۵میلادی، سال پایانی نسل پنجم سیویک بود و این نسل با اندکی تغییرات، عمر خود را به پایان برد.
 

چرخ‌های 14 اینچی و گاز طبیعی

تمام خط تولید سیویک 1997 صاحب چرخ‌های 14 اینچی شدند و به شکلی عجیب، ترمزهای ضد قفل از فهرست سفارشی سیویک کوپه EX کنار رفتند. سال ۱۹۹۸م با اضافه شدن مدل GX با پیشرانه گاز طبیعی همراه بود که به صورت اختصاصی برای مشتریان حمل‌ونقل به فروش می‌رسید. چراغ‌های روشنایی داخلی و دستگیره‌های خارجی از جمله تغییرات مهم هاچ‌بک در این سال بودند. هوندا در سال ۱۹۹۹م از «پکیج ارزش» خود رونمایی کرد که در آن امکاناتی مانند A/C، پخش سی‌دی، گیربکس اتوماتیک به عنوان آپشن یکپارچه در دسترس مشتریان قرار می‌گرفت. سر و کله سیویک Si نیز دوباره در بازار پیدا شد؛ ولی این بار فقط به صورت کوپه بود.


 

پایان یک قرن و ورود پسر هفتم

مدل سال ۲۰۰۰ برای سیویک، تغییر چندانی به همراه نداشت. شاید نکات برجسته در آخرین سال تولید نسل ششم، چند آپشن جدید رنگ‌آمیزی برای بدنه سیویک بودند. هنگامی که نسخه بازنگری‌سیویک در قالب نسل هفتم این مدل در سال ۲۰۰۱م معرفی شد، دنیا تغییرات قابل‌ملاحظه‌ای به خود می‌دید. اینترنت روز به روز در تمام دنیا ریشه می‌دواند، فایل‌های موزیک۳‌MP در یک چرخه ثابت تولید می‌شدند و مهم‌تر از همه با اتفاقاتی که رخ داد، قیمت سوخت نزدیک به دهه پایداری، رو به افزایش گذاشت. سیویک با یک طراحی تازه و یک سیستم تعلیق جدید، به هزاره جدید میلادی وارد شد. موتور ۶/۱ لیتری نیز یک گام دیگر افزایش حجم پیدا کرد و به ۷/۱ لیتر رسید و در همین حال، قدرتی برابر ۱۱۷ اسب‌بخار تولید می‌کرد؛ این قدرت البته در تریم‌های DX و LX بود و نسبت به تریم EX به اندازه ۱۰ اسب‌بخار بالاتر بود.



 
بازگشت «سی‌وی‌تی» 

انتقال قدرت به‌وسیله یک گیربکس دستی ۵ دنده یا یک گیربکس اتوماتیک ۴ سرعته انجام می‌شد. در همین حال، CVT برای مدل گاز طبیعی GX به خط تولید سیویک بازگشت و به‌عنوان یک آپشن برای مدل مقرون به صرفه HX مورد استفاده قرار گرفت. مدل سال ۲۰۰۲م از سیویک با یک بازنگری در جعبه فرمان و یکسری اصلاحات جزئی در سیستم تعلیق همراه بود تا کیفیت سواری و هندلینگ ارتقا یابد. همچنین استفاده از مواد عایق صدا باعث شده بود سطح نویز در کابین به میزان قابل‌توجهی کاهش یابد. در سال ۲۰۰۲م، مدل Si دوباره معرفی شد؛ ولی این بار به صورت انحصاری در قالب یک هاچ‌بک ۳ در.




 
عرضه سیویک هیبرید

در سال ۲۰۰۳م، هوندا مدل سیویک هیبرید را برای بازار امریکا ارائه کرد که در آن برای پیشرانه از یک موتور ۳/۱ لیتری ۴سیلندر با قدرت ۸۵ اسب‌بخار به همراه یک موتور الکتریکی ۱۳ اسب‌بخاری استفاده شده بود. در این خودرو، موتور الکتریکی به شکلی فشرده در بین موتور بنزینی و گیربکس جاسازی شده بود. در همین حال از یک سری از تکنیک‌های بهینه‌سازی مانند کنترل استاپ - استارت موتور، غیرفعال‌سازی سیلندرها و تایرهای با مقاومت بهره گرفته شده بود. همه این موارد باعث شد تا سیویک هیبرید به مصرف سوختی معادل ۱۱/۵ لیتر در شهر و ۶۱/۴ لیتر در جاده دست پیدا کند.


 

آشوب بی‌صدا

برای مدل ۲۰۰۴، از مواد عایق صدای بیشتری نیز استفاده شد. در همین حال، اسپیکرهای جدید استریو اضافه شدند تا از این کابین ساکت‌تر بهره کافی گرفته شود. رانندگان مدل هیبرید، به لطف امکان تنظیم ارتفاع صندلی، از راحتی بیشتری بهره‌مند شدند. برای اتمام این مرحله از حیات سیویک، هوندا در سال ۲۰۰۵م یک مدل SE درنظر گرفت که در آن امکاناتی مانند چرخ‌های آلومینیومی، یک اسپویلر و پوشش چرمی برای فرمان استفاده شده بودند. همچنین پکیج «اسپیشال ادیشن» نیز برای مدل‌های سدان و کوپه ارائه شد که در آن امکاناتی مانند یک سیستم استریوی ارتقا یافته با قابلیت پخش MP۳ و یک چنجر CD با ظرفیت ۶ دیسک به سیویک اضافه می‌شد.



 

2006 : ادامه دمدمی مزاجی در سیویک

پس از چند سال تغییرات منطقی و نه‌چندان مخاطره‌جویانه، هوندا با معرفی نسل هشتم از سیویک به این روند پایان داد. طراحی نسل جدید به‌گونه‌ای بود که برای یک «سیویک» بسیار تازه و وحشی می‌نمود؛‌ عناصری مانند یک کاپوت کوتاه و شیشه جلوی باریک‌شونده گرانقیمت، سیویک را از آن حالت سنتی خارج کرده بودند. مدل Si نیز به صورت یک کوپه به سری سیویک بازگشت. توجه خاصی به پنل دوم ابزارها در بالای ابزارهای معمولی شده بود. با این حال، شرایط استفاده از آن، آنقدر مشکل بود که آن را با دریچه ورود به یک خانه زیرزمینی در دنیای «تالکین» مقایسه می‌کردند.سلسله‌مراتب تریم‌های سیویک برای سدان‌ها و کوپه‌های ۲۰۰۶ شامل DX، LX و EX می‌شد که همگی برای پیشرانه از همان موتور ۸/۱ لیتری چهار سیلندر i-VTEC با قدرت ۱۴۰ اسب‌بخار استفاده می‌کردند. این موتور می‌توانست با یک گیربکس دستی ۵ دنده یا یک گیربکس اتوماتیک ۵ سرعته همراه شود. در همین حال، سیویک Si یک موتور ۲ لیتری با قدرت ۱۹۷ اسب‌بخار، یک سیستم تعلیق اسپرت، یک گیربکس دستی ۶ دنده و یک دیفرانسیل لغزش محدود دریافت کرد.


 

هوندا سیویک GX CNG مدل 2006

مدل گاز طبیعی GX پس از آنکه در سال ۱۹۹۸م معرفی شد، برای سال ۲۰۰۶ بازگشتی دوباره داشت و این بار از یک موتور ۸/۱ لیتری به همراه یک گیربکس اتوماتیک ۵ سرعته استفاده می‌کرد. با این حال، پرداخت ۲۵ هزار و ۱۸۵ دلار برای این خودرو به نظر غیرمنطقی می‌آمد؛ جایی که مدل پایه سیویک DX با قیمت ۱۶۴۰۵ دلار به فروش می‌رسید. البته این تنها گزینه با پیشرانه CNG برای خریداران خودروهای جدید در آن زمان بود. سیویک DX یک خودروی سنگین‌تر، کُندتر و با فضای حمل وسایل کوچکتر بود و با اینکه آلودگی کمی داشت، ولی این مزیت بسیار گران تمام می‌شد.

سیویک هیبرید با مصرف سوخت بهتر

سیویک هیبرید نیز ارتقا یافت و از لحاظ برآوردهای سازمان حفاظت محیط‌زیست امریکا، می‌توانست هم در شهر و هم در جاده 4.7 لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر مصرف داشته باشد. البته پس از اینکه این برآوردها در سال 2008م غربال شدند، مصرف سوخت مدل هیبرید نیز به 5.88 لیتر در شهر و 5.23 لیتر در جاده افزایش یافت. نخستین سیویک Si سدان در سال ۲۰۰۷م از راه رسید. همچنین در سال ۲۰۰۸م نخستین‌بار طراحی چرم داخلی به عنوان آپشن در تاریخ این مدل ظاهر شد. هوندا برای حفظ خوی حیوانی سیویک، تریم EX-L را نیز معرفی کرد. سال ۲۰۰۸م شاهد ارائه نسخه تولید محدود موگن Si سدان هم بود.

کانسپت «هوندا سیویک» در دیترویت

نسل نهم از سیویک به عنوان یک «کانسپت» در نمایشگاه اتومبیل دیترویت 2011 در معرض دید عموم گذاشته شد. با اینکه از نظر فنی، یک نمونه اولیه به حساب می‌آمد، ولی در واقع تلاش هوندا برای جلب توجه خریداران مشتاق کانسپت‌های نزدیک به مرحله تولید بود.

ظهور هوندا سیویک واقعی

وقتی نسخه تولیدی سیویک به خیابان‌ها آمد، 100 درصد به نمونه اولیه وفادار باقی مانده بود. در این سیویک، عرض، ارتفاع و طول خودرو تغییری نکرده بود و با وجود فاصله محوری کوچکتر سدان به اندازه ۴۱ میلی‌متر، فضای پاها در عقب به همین اندازه اضافه شده بود. با این حال، خبر بد این بود که دینامیک رانندگی برجسته سیویک که آن را از سایر خودروهای اقتصادی متمایز می‌کرد، در طراحی جدید ناپدید شده بود. ولی سیستم تعلیق نرم‌تر عمل می‌کرد و حرکات بدنه بسیار حساب شده بودند. در داخل، خبرهای چندان خوشی به گوش نمی‌رسید و کیفیت مواد به‌کار رفته در طراحی، یک گام به عقب برداشته بود.
 

بازگشت با یک حرکت سریع

هوندا از انحرافش آگاه بود و به سرعت در پی آن بود که سیویک را به جایگاهش در بین خودروهای کامپکت برگرداند. بر این اساس، تغییراتی سریع در مدل ۲۰۱۳ رخ داد. در سیستم تعلیق، عناصری مانند میله‌های ضد لغزش ضخیم‌تر و فنرهای سخت‌تر اضافه شدند و در همین حال، به سیستم فرمان نیز رسیدگی شد. هوندا نسبت واکنش فرمان را به اندازه ۸ درصد افزایش داد. با اینکه این نسبت فرمان هنوز آن احساس لازم را منتقل نمی‌کند، ولی شخصیت چابک بهتری نسبت به قبل پیدا کرده است. با این تغییرات بود که سیویک از یک شخصیت «کُند» فاصله گرفت.


 

و این داستان ادامه دارد...

هوندا سیویک 2015 بزرگترین مجموعه از تجهیزات و آپشن‌ها را در فاصله بیش از ۴۰ سال حضورش در بازار امریکا ارائه داده است. مدل کوپه در تریم‌های LX، EX و EX-L با گیربکس‌های ۵ دنده دستی و CVT در دسترس است و در همین حال، برای تریم Si می‌توان از گیربکس دستی ۶ دنده استفاده کرد. سدان‌ها در تریم‌های LX، SE، EX، EX-L و Si می‌توانند انتخاب شوند و در همین حال، یک مدل مقرون‌به‌صرفه سدان HF اضافه شده است. سیویک‌های هیبرید و CNG تنها به صورت سدان عرضه می‌شوند. با اینکه دورنمای حمل‌ونقل به‌صورت دقیق و کامل مشخص نیست، ولی احتمالا هوندا همچنان به‌عنوان تولیدکننده وسایل نقلیه مقرون‌به‌صرفه در آن نقش ایفا خواهد کرد.