بانک سپه در یک مزایده سراسری، فهرستی از اموال تملیکی را که به دلیل عدم بازپرداخت تسهیلات بانک، مصادره شده است را منتشر کرد که بهای اموال نشان می‌دهد برای وصول مطالبات معوق، ابتدا از بدهکاران خرد شروع کرده است.
بانک سپه دو آگهی برای فروش اموال و املاک مازاد تملیکی خود منتشر کرد.
در مرحله اول 72ملک و در مرحله دوم 56 ملکی که به دلیل عدم توان در بازپرداخت اقساط به تملک بانک درآمده به مزایده گذاشته شده است.
در این آگهی که مشخصات اموال در قالب فهرست تهیه شده است، از مجموع 128 ملک و زمین، 79 مورد آن منزل مسکونی است که بالاترین قیمت با 585 میلیون تومان متعلق به خانه‌ای مسکونی واقع در تهران است.
کمترین قیمت این اموال مربوط به زمینی مسکونی قولنامه‌ای در شهر آشخانه به ارزش 16 میلیون و 100 هزار تومان است.
در این فهرست زمین کشاورزی دیم هم دیده می‌شود که مساله‌ای بسیار قابل تامل است.
یا اینکه خانه‌ای مسکونی بدون دریافت پایان کار و با زمینی اوقافی در معرض فروش و مزایده قرار گرفته است. که معلوم نیست مستاجر زمین وقفی بدون پایان کار چه چیزی از زمین وقفی را به عنوان وثیقه وام بانک ارائه کرده است.
به گزارش فارس، با مشاهده این فهرست ابهامات و سوال‌های متعددی به ذهن می‌رسد. اینکه چرا بانک سپه با مطالبات معوق حدود 3200 میلیارد تومان، اموالی را در معرض فروش قرار داده که ارزش ریالی آنها چندان قابل توجه نیست.
از طرفی در عقود مشارکتی که اتفاقا برخی املاک صنعتی و کارخانه هم در این فهرست به چشم می‌خورد، مشارکت بانک در کجای قرار داد مبتنی بر مشارکت در سود و زیان دیده می‌شود، آیا شریک آگاه و پولدار (بانک) اجازه ورشکستگی شریک خود (کارفرمای وام گیرنده) را می‌دهد و یا اگر به احتمال ۱ در هزار طرح مشارکت شکست خورد، پس مشارکت در زیان کجا رفت؟ آیا بانک در سود شریک است و در زیان شریک نسیت؟
به نظر می‌رسد، بانک برای آن دسته از بدهکاران اقدام کرده که بدهی قابل توجهی به بانک ندارند و از لحاظ مالی جزو اقشار متوسط و در برخی مواقع متوسط رو به پایین هستند.
بدهکارانی که به طور طبیعی باید وثیقه چند ده میلیاردی در وثیقه بانک قرار می‌دادند، در کجای این فهرست گنجانده شده است؟آیا وثیقه آنها واقعی نبوده و به طور غیر واقعی ارزش گذاری شده‌اند؟
به نظر می‌رسد بانک در مسیر برنامه‌ریزی شده خود برای وصول مطالبات معوق، ابتدا از بدهکاران خرد شروع کرده است. زیرا وصول مطالبات از این افراد سهل‌تر و ساده‌تر است.
از طرفی به گفته دوانی یک کارشناس، بانک ها با اعطای تسهیلات به اشخاص زمانی که نمی توانند در پایان دوره عملکردی اصل آن را شناسایی کنند، باید ذخیره مطالبات معوق را در حساب ها منظور کنند، اما در برخی بانک ها با ترفندی این معوقات را به عنوان تسهیلات بلند مدت در نظر می گیرند و شائبه وصول آن را در آینده ایجاد می کنند. این در حالی است که با استمهال بدهی ها از طریق تعریف وام جدید و انباشته شدن آنها در عمل به ورطه نابودی کشیده می‌شوند.