فرزانه صادق مالواجرد به‌عنوان تنها زن از بین ۱۹ وزیر پیشنهادی رئیس‌جمهور برای اخذ رأی اعتماد به مجلس معرفی شده است. بخشی از اولویت‌های برنامه وزیر پیشنهادی راه و شهرسازی در بخش مسکن، تسریع در اجرای ماده یک قانون جهش تولید مسکن با تهیه و تصویب مطالعات طرح جامع مسکن کشور و تدقیق آن در قالب طرح‌های جامع مسکن استان‌ها، تعهد به تکلیف دولت در قبال متقاضیان مؤثر طرح‌های تولید مسکن، اجرای طرح مسکن حمایتی، کنترل مستمر بازار اجاره و فروش مسکن از طریق تدوین سازکارهای قانونی، نهادی و هدایت منابع عنوان شده است. برنامه وزیر پیشنهادی راه و شهرسازی در بخش شهرسازی نیز توسعه درونزای شهری در کلانشهرها با استفاده از ظرفیت‌های ماده ۱۲ قانون جهش تولید مسکن برای تأمین مسکن گروه‌های کم‌درآمد اعلام شد.
با توجه به اینکه وزارت راه و شهرسازی بخش‌های مهم مسکن، حمل‌و‌نقل و زیرساخت‌های شهری و برون‌شهری را دربر می‌گیرد، کارشناسان بر توانایی مدیریتی وزیر راه وشهرسازی تأکید می‌کنند.
غلامرضا کاظمیان، عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی و استاد اقتصاد برنامه‌ریزی شهری، در گفت‌و‌گو با «ایران» سلامت فکری، کاری و حرفه‌ای وزیر منتخب را موجب کاهش نگرانی از اخذ سیاست‌هایی مانند تأمین منابع در وزارتخانه راه و شهرسازی دانست و گفت: اساساً وزارتخانه‌ها نهادهای سیاستگذار هستند و نقش نظارتی دارند از وزارتخانه انتظار کار اجرایی مستقیم نداریم و به لحاظ علمی هم درست نیست که وزیر راه و شهرسازی به دنبال ساخت‌و‌ساز باشد، دولت در حوزه زیرساخت و توسعه بیشتر باید تولی‌گری و تسهیل‌گری کند. این ویژگی‌ها کمک می‌کند که هدایت تصمیم‌های کلان و سیاستگذاری شکل گرفته باشد.
وی با اشاره به اینکه برای توسعه زیرساخت تأمین منابع اهمیت بالایی دارد، گفت: تأمین منابع برای اجرای برنامه‌های وزارت راه و شهرسازی اهمیت زیادی دارد چون پروژه‌های این وزارتخانه زیرساختی است و بازگشت سرمایه در آن زمانبر است. استفاده از فاینانس و تأمین اعتبار از روش‌های جدید می‌تواند به پیشبرد اهداف این وزارتخانه کمک کند، البته در موضوعاتی مانند توسعه زیرساخت‌ها مبانی اقتصاد کلان، سیاست‌های کلان ملی و بین‌المللی هم نقش مهمی در سیاستگذاری توسعه پایدار دارد.
کاظمیان تأکید کرد: وظیفه وزارت راه و شهرسازی تأمین زمین و مسکن است، چون این موضوع حکم قانون اساسی است و دولت مکلف است زمینه صاحب شدن همه مردم از جمله افراد کم‌درآمد را فراهم کند اما این وظیفه باید به نوعی انجام شود که حداکثر کارآیی و اثربخشی را برای مردم، دولت و توسعه بلندمدت داشته باشد.
وی افزود: باید به گونه‌ای مسکن بسازیم که تسهیلات پرداختی دولت در حوزه تولید مسکن، به گروه هدف اصابت کند و ارائه زمین و تسهیلات به‌نام گروه هدف و به کام دیگران نشود. مسکن چرخه کاملی است فقط ساخت مهم نیست، گروه هدف باید صاحب ان مسکن شود و در آن ساکن شود و در بلندمدت از زندگی در این مسکن رضایت داشته باشد. خیلی از مسکن‌هایی که در دهه‌های گذشته در برنامه‌های دولت قرار گرفته و ساخته شده است، این ویژگی را ندارد.
استاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت: یکی از مؤلفه‌های مسکن، زمین است؛ وظیفه دولت تأمین زمین است، زمین به اندازه مناسب با قیمت و جای مناسب و اندازه کفایت باید تأمین شود، اما نباید بیش از حد روی عامل زمین در ساخت و هزینه مسکن تأکید شود. در حال حاضر گسترش محدوده‌های شهری حتی در کلانشهرها از جمعیت کمتر نیست و به اندازه کافی زمین عرضه شده است، اما چرا مسکن ارزان نشده است؟ صرفاً با افزایش زمین به شکل بی‌قاعده مسأله مسکن حل نمی‌شود.
به اعتقاد استاد برنامه‌ریزی شهری، چرخه مدیریت و برنامه‌ریزی زمین و مسکن باید با هم باشد تا کشور به لحاظ مبانی توسعه اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی آسیب نبیند.