در گزارشی عملکرد دولت‌ها را در بخش رشد اقتصادی، تورم و آمارهای پولی بررسی شده است. مطابق آمارها از منظر رشد اقتصادی دولت‌های هاشمی رفسنجانی و رئیسی بهترین عملکرد را داشته اند. رقم رشد در این دو دولت به ترتیب برابر با 6.9 درصد و 4.5 درصد بوده است.
همچنین در دولت سید ابراهیم رئیسی بیشترین میانگین رشد سالانه نقدینگی و بیشترین میانگین رشد سالانه پایه پولی در مقایسه با سایر دولت‌های پس از جنگ رقم خورده است.
البته محاسبات دنیای اقتصاد نشان می‌دهد علی رغم روند کاهشی رشد نقدینگی و رشد پایه پولی در سال آخر دولت رئیسی، متوسط رشد این متغیرها هنوز در سطح بالایی قرار دارند.
هرچند تورم به عنوان یک بیماری مزمن و ادامه دار در تمامی دولت‌های ایران پس از جنگ در سطح بالایی قرار داشته اما از منظر آماری، عملکرد دولت‌های رئیسی و هاشمی رفسنجانی در این حوزه بدتر از سایر دولت‌ها بوده و بیشترین میانگین سالانه تورم به دولت سیزدهم با 29.42 درصد تعلق دارد.
به نظر می‌رسد حلقه مفقوده سیاستگذاری اقتصادی در کشور، فارغ از جناح‌های مختلف حاکم بر فضای سیاسی، دید بلندمدت به اقتصاد کشور است.
دولت‌های مختلف با اولویت قرار دادن شرایط کوتاه مدت اقتصادی به راهکارهایی دست زدند که در کوتاه مدت نقش مسکن را برای بیماری‌های اقتصادی کشور ایفا می‌کند اما در بلندمدت منجر به تجمع مشکلات مختلف بر روی هم و از بین رفتن معیشت و رفاه مردم خواهند شد.