پشت پرده قراردادهای 30 میلیاردی در فوتبال ایران

شاید تصور بسیاری از ما این باشد که دستمزد یک بازیکن متاثر از عملکرد فنی، اخلاق حرفه‌‌ای، تلاش و تمرین و خلاصه چنین متغیرهایی است؛ اما اگر اتفاقات دو سه فصل اخیر فوتبال کشور را بررسی کنیم، می‌‌بینیم پول بدون حساب و کتابی به برخی بازیکنانی داده شده که عملکرد فنی قابل قبولی نداشتند، رفتارشان حرفه‌‌ای نبوده و در یک کلام پول یک باشگاه برای خرید آن‌‌ها دور ریخته شده. اما سوال این‌‌جاست چطور چنین بازیکنانی می‌‌توانند رقم‌‌های زیادی بگیرند؟ چرا قیمت بازیکنان متوسط و حتی پایین در فوتبال ما این قدر زیاد است؟ واقعیت این است که ما کم و بیش در بیشتر تیم‌‌ها باشگاه‌‌داری خصوصی را تجربه نمی‌‌کنیم و در شرایطی که هیچ مدیری مالک باشگاه نیست و قرار نیست هزینه‌‌ها را از جیبش بدهد، یک بازیکن با فشار هوادار، دلال، مدیربرنامه و فضای مجازی می‌‌تواند به‌‌راحتی رقم باورنکردنی را به‌‌جیب بزند. مدیر باشگاه هم بابت قراردادهای ضعیفش قرار نیست جایی پاسخگو باشد، نهایتش از یک باشگاه به باشگاه بعدی می‌‌رود. اما ترفند بازیکنان معمولی برای رسیدن به رقم‌‌های باورنکردنی مثل 30 میلیارد برای یک فصل چیست؟ با ما باشید...

  فضای مجازی را حسابی دریاب

بازیکن به‌‌جای داخل زمین، باید در استوری‌‌ها کوبنده ظاهر شود، علیه تیم حریف، داوری و زمین و زمان صحبت کند. هر بازیکنی که بتواند در پیج شخصی‌‌اش از هواداران دلبری کند می‌‌تواند ضعف‌‌های فنی‌‌اش را با برچسب‌‌های اشتباهی مثل متعصب و ... بپوشاند و با کمی ناز و بعد هم فشار هوادار مبلغ قراردادش را بالا ببرد. در این بین یک نکته مهم وجود دارد، اولین حرکت در روزهای منتهی به قرارداد پاک‌‌کردن عکس‌‌ها با لباس تیم‌‌های قبلی است. این روش خیلی خوب هوش از سر هوادار می‌‌برد و باشگاه جدید را به امضای هر رقمی ترغیب می‌‌کند. در این راستا از هر فرصتی برای برهم‌‌زدن تمرکزت از تمرین و فوتبال به منظور حضور موثر در فضای مجازی استفاده کن. استوری‌‌هایی بگذار که شامل انزجار عجیب از رقبا و عشق آتشین به تیم خودی باشد. حتی اگر با بازیکنان تیم‌‌های دیگر سلام و علیک و رفاقت داری طوری در فضای مجازی رفتار کن انگار آن‌‌ها گلادیاتورهایی هستند که به خون هم تشنه هستید.  

 ماچ و بوسه روی لوگو و پیراهن تیم

مهم نیست اسم و لوگوی چند باشگاه روی بدن فوتبالیست تتو شده باشد،چون تا دست و پایش جا داشته باشد غیرتش را به باشگاه با تتو زدن، بوسه بر لوگو و پیراهن نشان می‌‌دهد. به‌‌طور کلی برخی هواداران کم حافظه هستند یا دوست دارند اتفاقات قبلی را زود فراموش کنند، پس کسی نمی‌‌گوید این بازیکن از این تتوها و عکس‌‌ها با تیم‌‌های قبلی هم زیاد داشته.

با پیش کسوتان باشگاه رفیق باش!

برخی از پیش کسوتان تیم‌‌ها این روزها به‌‌جای نظر کارشناسی ترجیح می‌‌دهند حرف‌‌هایی بزنند که خوشایند هوادار باشد تا فالوئر جذب کنند و در پیج‌‌شان تبلیغ کامپوزیت دندان فلان مطب، کاشت موی مصنوعی و حراج کتونی بزنند. برای همین رفاقت با پیش‌کسوت کمک می‌‌کند او از اعتبارش در رسانه‌‌ها برای تمدید قرارداد یک بازیکن استفاده کند. در این بین باید آن بازیکن، محبوب هوادار باشد تا پیش کسوت از برندش خرج کند. بسیاری از پیش کسوتان این‌‌روزهای فوتبال ما در حقیقت در همان سطح ادمین‌‌های کانال‌‌های هواداری صحبت می‌‌کنند و به حاشیه‌‌های فوتبال دامن می‌‌زنند. برای همین جلب نظرشان کار سختی نیست. وقتی فشار هوادار و پیش کسوت زیاد شد راحت می‌‌شود زیر قرار قبلی یعنی 20 میلیارد زد و رقم را بالا برد. اگر هم کسی گفت چرا رقمت را بالا بردی یک خبر در برخی سایت‌‌ها و کانال‌‌های هواداری منتشر می‌‌شود که تیم‌‌های قطری با مبلغی چند برابر دنبالت هستند. به این شکل برای امضا کردن رقم بالاتر می‌‌توانی منت هم سر باشگاه و هوادار بگذاری.

 کانال‌‌های هواداری و سایت‌‌ها را دریاب

این چرخه نیاز به تکمیل دارد، وقتی قرار است 10 میلیارد روی قراردادت برود بد نیست بخشی از آن را با کمک مدیربرنامه‌‌ات خرج کنی. این جاست که کانال‌‌های هواداری و برخی سایت‌‌ها به کمکت می‌‌آیند. مصاحبه، خبر دروغ پیشنهاد خارجی، امتیاز بالا به بازی‌‌ها و حتی ویدئوی بازی‌‌هایت. هیچ‌‌جا بهتر از این‌‌جا نیست. هرجای دنیا که باشی عملکردت ملاک رقم قرارداد و محبوبیت توست، اما این‌‌جا حجم مصاحبه، خط و نشان برای حریف و هوادارش و این جور چیزها تعیین کننده‌‌تر است. بی‌‌خیال پیشرفت با رقم کم و حضور در باشگاه‌‌های اروپایی باش، حتی اگر از لیگ2 یک کشور صاحب فوتبال پیشنهاد داشتی توجه نکن، وقتی می‌‌شود با تلاش کمتر پول بیشتر گرفت، پیشرفت معنایی ندارد. مدام به باشگاه اخطار بده و بگو خبرش را کانال‌‌های هواداری کار کنند. باشگاه حتی اگر بداند ترفند تو چیست چاره‌‌ای جز تمدید ندارد چون نمی‌‌خواهد زیر فشار هوادار باشد.

هوای سکوها را داشته باش

برای تمدید سال آینده و بالا بردن رقم قرارداد نیاز به دیده شدن و بازی کردن داری، اگر مربی تو را ذخیره گذاشت از لیدرها بخواه علیه مربی شعار بدهند، بعد هم در مصاحبه بگو به تصمیم مربی احترام می‌‌گذاری و هواداران هم فقط نظرشان را گفتند. اسمی را که توسط لیدرها به‌‌گوش برسد، هواداران هم صدا می‌‌زنند، اسمی را که یک ورزشگاه هوادار صدا بزند کمتر مربی در فهرست مازاد می‌‌گذارد. بازیکنی هم که مازاد نباشد می‌‌تواند پایان فصل به سفر برود، همه را در نگرانی بگذارد اما مدیربرنامه و وکیلش سوسکی پیگیر کارها باشند، بعد هم لحظه آخر با رقم خوبی قراردادش را تمدید کند.

 به باشگاه رقیب برو

مهم نیست امسال بازیکن معمولی یک تیم معمولی‌‌تر بودی. کافی است یک خبر درباره این‌‌که باشگاه رقیب تو را می‌‌خواهد منتشر شود. در فوتبال ما تیم‌‌ها براساس نیازشان بازیکن نمی‌‌گیرند بلکه احساس می‌‌کنند به تیم فعال‌‌تر در نقل و انتقالات هم یک جام می‌‌دهند. برای همین سر تو دعوا می‌‌شود. حالا اگر یکی دو کانال هواداری باشگاهی که می‌‌خواهی بروی هم از ضرورت جذب تو بگویند محکم‌‌کاری می‌‌شود. اما اگر بازهم باشگاه سراغت نیامد دست مدیربرنامه‌‌ات را بگیر و خودت برو باشگاه رقیب. این یکی تضمینی باعث می‌‌شود باشگاهی که از اول می‌‌خواستی بروی در یک بازی حیثیتی با هر رقمی که خواستی پای قراردادت را امضا کند. چند بازیکن پا به سن گذاشته طی سال‌‌های اخیر با همین ترفند بارشان را بستند.
 
دنبال مدیر برنامه خوب و امتیاز باش

یک مدیر برنامه خوب می‌‌تواند همه ترفندهای قبل را برایت اجرا کند. حتی اگر رقم قراردادت به 30 میلیارد نرسید هم ناراحت نباش. یک مدیربرنامه خوب به‌‌خاطر سهم بیشتر خودش هم که شده آن‌‌قدر امتیاز در قراردادت می‌‌گذارد که عدد 20 میلیاردی اول فصل به 30 میلیارد می‌‌رسد. به‌‌طور مثال برای هر پنالتی، پاس گل، دعوت به تیم ملی حتی مینی‌‌کمپ و خلاصه هرکاری که بابتش 20 میلیارد ناقابل گرفتی، چنان شرط و شروطی در قرارداد می‌‌گذارد که اگر در زمین راه بروی هم قرارداد پایه 20 میلیاردی‌‌ات با امتیازها می‌‌شود 30 میلیارد. خوشبختانه در فوتبال ما دعوت شدن به تیم‌‌ملی هم اتفاق سخت و عجیبی نیست. وقتی اردوهایی با تعداد زیاد بازیکن برگزار می‌‌شود؛ حتی اگر یک دقیقه هم بازی نکنی، گزینه دعوت به‌‌تیم ملی در قراردادت فعال می‌‌شود و بابتش یک رقم خوب می‌‌گیری.

مصاحبه دو پهلو و پست خداحافظی

حتی اگر پیشنهاد  بهتری نداری و می‌‌خواهی در تیم بمانی و تمدید کنی، در مصاحبه‌‌ها دوپهلو حرف بزن، بگذار هوادار نگران شود، بگو آینده مشخص نیست، من فوتبالم را مدیون این تیم و هواداران خوبش هستم اما شاید شرایط جور دیگری پیش برود. اگر این‌‌هم جواب نداد یک پست خداحافظی بگذار و با هواداران وداع تلخی داشته باش. بازیکنان زیادی داریم که سالی یک‌‌بار خداحافظی می‌‌کنند و بعد که ناز کردن‌‌شان جواب داد دوباره در همان تیم می‌‌مانند. بعدش می‌‌توانی بگویی من که خداحافظی کردم اما به‌‌خاطر هواداران ماندم. محبوب‌‌تر هم می‌‌شوی.

بگو عیالت استوری بگذارد

هواداران این‌‌روزها پیج عمه و دایی بازیکنان را هم رصد می‌‌کنند. برای همین کافی است همسرت یک استوری بگذارد که بوی رفتن از تیم بدهد. به‌‌طور مثال اگر در تیم سبز هستی یک ایموجی نارنجی بگذارد، همان‌‌جا چند میلیاردی روی قراردادت رفته. بعد هم می‌‌گویی چیز مهمی نبود و استوری عیال به من چه.

نکته پایانی: همین روزها بازیکنان زیادی در فوتبال ما هستند که با عشق برای تیم‌‌های‌‌شان بازی می‌‌کنند. بازیکنان زیادی هستند که از سال‌‌ها قبل پول طلب داشتند و بخشیدند. خیلی‌‌ها هستند که اهل بازارگرمی نیستند. فوتبال هنوز پشتش به باتعصب‌‌های واقعی گرم است که تعدادشان کم هم نیست. این پرونده درباره برخی بازیکنان بود. در ضمن اگر مثالی زدیم که با مصداق خاصی در ذهن شما همخوانی داشت ماجرا کاملاً تصادفی است و ما قواعد رفتارهایی را که منجر به افزایش قرارداد می‌‌شود، گفتیم و کاری به مصادیقش نداشتیم.