زومیت نوشت: دیمیتری روگوزین ادعا می‌کند مدرکی برای اثبات فرود ناسا روی ماه وجود ندارد؛ درحالی‌که در زمان فرود آپولو ۱۱، روس‌ها از مدار ماه شاهد این اتفاق بودند.
دیمیتری روگوزین، نزدیک به یک سال پیش از سمت مدیرکلی روسکاسموس، سازمان فضایی روسیه برکنار شد. او درطول چهار سال ریاست خود بر روسکاسموس از تیم تحت مدیریتش خواست تا بررسی کند که آیا ناسا در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ و اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰ واقعا ۱۲ فضانورد را روی ماه فرود آورد یا خیر. وی همچنین افزود: «برای من روشن نیست که چگونه ایالات متحده در آن سطح از پیشرفت فناوری دهه‌ی ۶۰ قرن گذشته، کاری را انجام داد که اکنون همچنان قادر به انجامش نیست.»
روگوزین نوشت در واکنش به این پرسش‌ها، دانشگاهیان و هواداران ناسا در روسکاسموس که نمی‌خواستند همکاری با آژانس فضایی آمریکا در ایستگاه فضایی بین‌المللی تضعیف شود، پاسخ‌های خشمگینانه‌ای برای او فرستادند. روگوزین ادعا می‌کند که نسخه‌ای از کتاب الکسی لئونوف، کیهان‌نورد مشهور روس را به‌عنوان تنها مدرک برای فرود دریافت کرده است.
در پایان آن تحقیق و تفحص، روگوزین گفت معتقد نیست که آمریکایی‌ها روی ماه فرود آمده‌اند، بلکه باور دارد که آن‌ها موفق شده‌اند به «ساختار» سازمان فضایی روسیه نفوذ کنند.
تردیدهای روگوزین در مورد برنامه آپولو درطول سال‌های حضورش در روسکاسموس علنی نشد؛ اما براساس دلایل بسیار، ناسا و همکاران بین‌المللی‌اش سبک مدیریت او را تحمل‌ناشدنی می‌دانستند. او فضانوردان آمریکایی را مسخره می‌کرد، بارها تهدید کرد که روسیه را از همکاری در ایستگاه فضایی خارج می‌کند و تلاش کرد از این سازه‌ی بین‌المللی برای اهداف تبلیغاتی استفاده کند.
اما چرا اکنون نمی‌توان اظهارنظر نادرست روگوزین را نادیده گرفت؟ به‌باور اریک برگر، سردبیر فضا در ارز تکنیکا دو دلیل خوب برای آن وجود دارد.
اول اینکه روگوزین درحال واردشدن به جریان رو به رشد انکارکننده‌ی فرود روی ماه است. به‌نظر می‌آید که شک‌وتردیدها در مورد اینکه آیا ناسا واقعا نیم‌قرن پیش توانسته چنین کاری را انجام دهد یا نه، به‌طور فزاینده‌ای رو به افزایش است و روگوزین قصد دارد با بهره‌گیری از این جریان، احساسات ضدآمریکایی را تقویت کند. این انکارگرایی را باید به رسمیت شناخت و با استدلال منطقی رد کرد.
دوم، روگوزین درحالی فرود ناسا روی ماه را انکار می‌کند که روس‌ها این اتفاق را در زمان واقعی از روی زمین مشاهده کردند و حتی فضاپیمایی درحال گردش به‌دور ماه داشتند. ادعای روگوزین مبنی بر اینکه تنها مدرک قابل ارائه برای فرود روی ماه، کتابی از لئونوف بود، بی‌اساس است. درواقع همزمان با ماموریت آپولو ۱۱ در سال ۱۹۶۹، شوروی یک ماموریت بازگشت نمونه از ماه را با عجله انجام داد. این ماموریت با نام لونا ۱۵ قصد داشت چند صد گرم خاک ماه را درست پیش از بازگشت فضانوردان ناسا به زمین آورد تا توجهات را از آن ماموریت تاریخی پرت کند.
وقتی آپولو ۱۱ به مدار ماه رسید و نیل آرمسترانگ و باز آلدرین به سطح قمری رفتند، فضاپیمای لونا ۱۵ در مدار ماه قرار داشت. حتی برخی گفتگوهای غیررسمی بین ناسا و سازمان فضایی شوروی انجام شد تا اطمینان حاصل شود که دو فضاپیما در ارتباطات بین ماه و زمین دچار اختلال نمی‌شوند. به‌طور خلاصه، روس‌ها از نزدیک فرود آمریکا روی ماه را تماشا کردند و به‌خوبی می‌دانستند که ناسا چه کاری انجام داده است.
لونا ۱۵ چند ساعت پیش از برخاستن آرمسترانگ و آلدرین از روی ماه به‌منظور بازگشت به زمین، روی سطح قمری سقوط کرد. با این اتفاق، مسابقه‌ی فضایی به پایان رسید.