روزنامه شرق نوشت: در سنجش شاخص حکمرانی نمره ایران در پاسخ‌گویی از 100 تنها 9.18 (در مقایسه با 54 در تونس) و رتبه ایران در میان 17 کشور خاورمیانه یکی از پنج کشور آخر در کنار عراق و سوریه و لیبی بوده و این بسیار نگران‌کننده است.
اگرچه فهم این جایگاه پایین چندان دشوار نیست. شکل‌گیری پدیده «شهروند عاصی» و اعتراضات جورواجور و آشکار و نهان گروه‌های مختلف نتیجه همین فروماندگی در پاسخ‌گویی و مسئولیت‌ناپذیری سیاست‌گذاران است. در همین دو ماه اخیر و پس از فروکش‌کردن اعتراضات خیابانی، برخی از رویه‌های دولتمردان در روبه‌رویی با شرایط سخت عینی یا نقدها و اعتراضات رسانه‌ای تأمل‌برانگیز و نمونه‌هایی از سیاست‌گذاری در مقابل شهروندان زبان‌بسته است:
وزیر اقتصاد در پاسخ به احتمال برکناری به خاطر تورم فزاینده و نرخ رو به افزایش ارز به شهروندان بی‌قدرت پاسخ می‌دهد من همچنان وزیر می‌مانم؛ چون قدرتمندانه مالیات می‌گیرم. او بی‌توجه به انبوهی از نقدهای اقتصادی و مالی و حقوقی و... درباره مصوبه مولدسازی نیز می‌گوید بی‌اعتنا به این نقدها یک قدم از اجرای مصوبه عقب‌نشینی نمی‌کنیم.
شهردار تهران در پاسخ به نقدهای بسیار در مقابل عملکرد بسیار ضعیف خود در خدمات شهری و به‌ویژه برف‌روبی با بی‌اعتنایی آزاردهنده‌ای حرف‌های سربالا می‌زند و از عملکرد درخشان خود دفاع می‌کند. و بالاخره سازمان برنامه و بودجه بی‌اعتنا به نقدهای متعدد کارشناسان به لایحه پیشنهادی بودجه 1402 همچنان از امتیازات آن بر بودجه دولت‌های گذشته می‌گوید و البته سر این ماجرا دراز است!