همه‌چیز در دهه ۱۳۲۰ از پشت‌بام خانه‌ای در دروازه‌دولاب تهران و با تماشای آسمان و رویاپردازی شروع شد، در محله‌ای که آنجا متولد و بزرگ شده بودند و در خانه‌ای که با شنیدن قصه‌های مادر از چهارگوشه جهان به دوردست‌ها سفر می‌کردند؛ همه اینها دلیلی شد که آنها بالاخره راه بیفتند تا با چشم خودشان ببینند جهان چطور جایی است.
سفر اول با موتور و شعار «همه متفاوت، همه خویشاوند» شروع می‌شود و ۷ سال طول می‌کشد. سفر دوم هم سال ۱۳۴۰ آغاز می‌شود با ژیان سیتروئن؛ ماشینی که کشور فرانسه بعد از جهانگردی اول به ۲ برادر هدیه داده بود. سفر با ژیان از مرز کویت آغاز می‌شود، در عربستان سعودی ادامه پیدا می‌کند و در آفریقای جنوبی به پایان می‌رسد. نخستین فیلم رنگی از خانه خدا را این ۲ برادر در سفر به مکه تهیه می‌کنند و در سفر به آفریقا با ناشناخته‌های بسیاری روبه‌رو می‌شوند. آنها به هر قبیله‌ای که می‌رفتند چند روزی آنجا می‌ماندند و با آداب و رسوم و فرهنگ قبیله‌های مختلف آشنا می‌شدند و از همه هم فیلم، نوشته و گزارش تهیه می‌کردند. این نوشته‌ها در کتاب سفرنامه برادران امیدوار چاپ شده است.
سفر برادران امیدوار سال ۱۳۴۳ به پایان می‌رسد و موتور و ژیانی که با آن به دور دنیا رفتند و هدایایی که گرفتند، همه و همه در موزه‌ای که به نام ۲ برادر در کاخ سعدآباد افتتاح شده نگهداری می‌شود. حالا گذشته را رها کنیم و به این روزها برسیم؛ عبدالله امیدوار در تیرماه ۱۴۰۱ در کشور شیلی از دنیا رفت. او در این کشور تشکیل خانواده داده بود و زندگی می‌کرد. عیسی امیدوار هم در ۹۴سالگی دوست دارد طرح کوچکی از کره زمین را در مجموعه سعدآباد ایجاد و قبایل و تمدن‌های گوناگون را در آن بازسازی کند: «هم من و هم برادرم از جهانگردی‌هایمان وسایل زیادی داریم که جای آن در موزه است، ولی به دلیل کوچک بودن فضای موزه در خانه نگهداری می‌شود.»