یک فعال صنفی بازنشستگان از حقوق بر زمین مانده می‌گوید؛ دستمزد شایسته سرلوحه‌ی این حقوق است.
این روزها بازنشستگان کارگری در صف مقدم اعتراض به معیشت قرار دارند؛ افزایش ۳۹ درصدی پایه مستمری‌ها نتوانسته جماعت حداقل‌بگیر را که بیش از ۷۰ درصد مستمری‌بگیران سازمان را تشکیل می‌دهند، راضی کند.
احد ابراهیمی (یک فعال صنفی بازنشستگان کارگری) در این رابطه می‌گوید: تورم دو رقمی و افسار گسیختۀ بخصوص دو سال اخیر که به بالای ۵۰ درصد رسیده، درحالیکه حقوق بازنشستگان که به طور متوسط ۳ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان است، آنان را از زندگی ساقط و در اعماق خط فقر قرارداده است. یک حساب سرانگشتی نشان می‌دهد قدرت خریدِ حقوق و مزایای ۳۰۰۰ تومانی در سال ۶۰ در سال جاری حداقل یازده میلیون و دویست و چهل هزار تومان است؛ به عبارت ساده‌تر قدرت خرید پول حدود ۳۸۰۰ برابر طی این مدت کاهش یافته است و بدین ترتیب حقوق بازنشستگان یک چهارم خط فقر است.
او ادامه می‌دهد: بازنشستگان از تیرماه سال گذشته، مطالبه‌گری خود را صورت دادند و هفته و ماهی نبوده که به نحوی از انحا، صدای خود را به گوش مسئولان کشور نرسانده باشند؛ با این وجود، تا امروز هیچ نتیجه‌ای حاصل نشده است و وضعیت مثل سابق است؛ باتوجه به صعود تورم، باید بگوییم هر روز چشم‌انداز پیش رو تیره‌تر هم می‌شود.
به گفته وی، واقعیت این است که هزینه یک زندگی معمول بالای ۱۰ میلیون تومان بوده و درمان و مسکن و تأمین زندگی، اختصاص مراکز رفاهی، تفریحی – ورزشی و سالن‌های اجتماعات و کتابخانه، همچنین تأمین اشتغال و تأمین کار، مسکن برای فرزندان بازنشستگان و پرداخت وام با بهرۀ کم برای تشکیل خانواده و خرید لوازم اساسی برای زندگی و ازدواج فرزندان، از حقوق حقه‌ی بازنشستگان است که باید توسط دولت‌ها تامین شود.
ابراهیمی تاکید دارد: آنچه در این سال‌ها به دست آورده‌ایم، محرومیت از معیشت شایسته و فقدان همه‌ی این حقوق است؛ با این شرایط، یک بازنشسته در دوران کهولت و بیماری، چقدر می‌تواند «امید به آینده» داشته باشد؟
او در پایان از همه مسئولان می‌خواهد به این وضعیت خاتمه دهند و یکبار برای همیشه، حقوق مزدی بازنشستگان را اجابت نمایند.