جای پنهانکاری نیست. ماه های پیش رو اوقاتی سخت برای اقتصاد، برای فرصت‌های شغلی و برای اوضاع مالی میلیون‌ها خانوار در بریتانیاست.
بسیاری از بزرگترین کارفرمایان بریتانیا کارمندانشان را اخراج می‌کنند: ۹ هزار نفر در کمپانی رولز رویس، چهار هزار و پانصد نفر در شرکت هواپیمایی ایزی جت، ۱۲ هزار نفر در بریتیش ایر ویز.
و این تنها میانه راه در روند اخراج یا تعلیق مردم است. حتی شرکت هایی که کارمندانشان را اخراج نکرده اند، یا حقوق آنها را کاهش داده یا اضافه حقوق ها را لغو کرده‌اند. پیامد مضاعف اینها بر موسسات، عظیم خواهد بود.
آسان می‌توان در این شرایط إحساس یاس و ناامیدی کرد، اما همچنین می‌توان از جنبه‌ای دیگر به قضایا نگریست. برای برخی، پیامد کووید-۱۹ و نحوه کار و زندگی همه ما در یک کلمه خلاصه میشود: فرصت.
فرصت ایجاد واحدهای بازرگانی خود و خدمات به مراتب بهتر از آنچه تاکنون انجام شده است.
در بسیاری از شرکت‌ها در سراسر بریتانیا مردم کارهایشان را از دست داده یا بیکار و معلق‌اند و از این أوقات برای تمرکز بر ایده‌های جدید کار که سال‌ها در فکرشان بوده استفاده می‌کنند. حالا وقت آن است که ایده‌هایشان را توسعه داده و به آزمایش بگذارند.
بعضی از آنها کارآفرینی را برای نخستین بار تجربه می‌کنند. برخی دیگر در شرکت‌های تازه پایی کار می‌کنند که ویروس کرونا سخت به آن لطمه زده، به این معنا که رویای آنها برای به ثمر رساندن شرکت جوان و هیجان انگیزشان و نزدیک کردنش به سود دهی نقش بر آب شده است.
اوضاع هرچه باشد، تاریخ نشان داده که موفق ترین تجارت‌ها در شرایط دشواری نظیر این بوجود آمده‌اند. تنها «اوبر» و «ار بی اند بی» نبودند که در بحران مالی جهانی زاده شدند، بلکه کمپانی دیسنی نمونه دیگر آن است که والت دیسنی در سال ۱۹۲۹ در اوج «رکود عظیم» آمریکا برای خوشحال کردن کودکان کشور به راه انداخت. «جنرال الکتریک» از قلب شرکت‌های لامپ سازی توماس ادیسون در رکود سال ۱۸۸۹ بوجود آمد.
در طول نسل‌ها بارها نشان داده شده که شرکت های نوپا در تشخیص نیازهای مردم و عرضه خدمات به آنها سریعتر بوده‌اند.
نه تنها این، بلکه کارآفرینانی که فرصت را تشخیص می‌دهند، تا زمانی که رویاهایشان به حقیقت نپیوسته بسیار سختکوش‌اند.
به این دلیل است که سریع تر رشد می کنند، سریع تر استخدام می کنند و تولیداتشان به مراتب از شرکت های بزرگ که سرانجام آن ها را طعمه خودشان می‌کنند، بیشتر است.
در حال حاضر، جلب سرمایه مورد نیاز برای شرکت‌های نوپا دشوار است. بسیاری از سرمایه گذاران سنتی با از دست دادن بخشی از پول هایشان در بحران جاری، سرمایه گذاری هایشان را به خاطر ریسک‌های موجود محدود کرده اند.
این به نوعی غیرمنطقی است. در چنین دورانی است که شرکت های کوچکتر با ارزان بودن نیروی انسانی، اجاره ها، سوخت و بازاریابی ارزان می‌توانند سریع تر از سایرین به جلو بجهند.
همچنین در دوران سختی هاست که کار آفرینان نیازهای جدید مشتریان را می شناسند. آیا «ایر بی اند بی» می توانست در شرایطی که مردم استطاعت اقامت در هتل را نداشتند، چنین رونق بگیرد؟
منصفانه بگوییم، دولت این شرایط را درک کرده است. ریشی سوناک، وزیر دارایی بریتانیا بیش از هر کس دیگری تمام تلاش خود را به کار برده تا به واحد های کوچک بازرگانی کمک کند. هرچند اجرای این برنامه های کمکی پراکنده بوده اما غریزه اش در نجات موسسات کوچک درست کار کرده، زیرا در غیر این صورت نسل آینده ایجاد کننده پول و در نتیجه مالیات دهنده از میان می رود.
او علاوه بر برنامه موسوم به «وام های بازگشت» (باونس بَک لوُنز) طرح «صندوق آینده» را به مرحله عمل درآورده که به شرکت ها در مرحله نخست کارشان کمک می کند. این یکی از موفق ترین ابتکارهای او خواهد بود که هیچگونه ریسکی هم به دنبال ندارد. این وام تنها به شرکت هایی تعلق می گیرد که توانسته اند دستکم ۲۵۰ هزار پوند از بخش خصوصی اعتبار کسب کنند.
این برای بسیاری از شرکت های نوپا مبلغ بسیار زیادی است و به هزاران نفری که کارشان به تجربه بازار گذاشته نشده کمک نمی کند؛ از جمله آنها می شود به تیم برنامه ریزهای کامپیوتری اشاره کرد که نرم افزاری برای یک اپلیکیشن عالی تولید کرده بود اما اپیدمی کرونا ۳۰ درصد سهم سرمایه گذارشان را از میان برد؛ یا دانشمندانی که فناوری جدید غذایی شان به خاطر تعطیل هتل ها و رستوران های سراسر جهان به جایی نرسید.
برای کسانی که در نخستین ماه قرنطینه به دنبال جلب سرمایه بودند، شاخص موارد جلب سرمایه نسبت به سال پیش از آن ۳۹ درصد افت کرده بود. تنها تعداد اندکی از شرکت های نوپا که پیشتر سرمایه چندانی جلب نکرده بودند، موفق شده اند نظر موافق سرمایه گذار را جلب کنند.
به همین دلیل است که نشریه «ایونینگ استاندارد» - نشریه خواهر ایندیپندنت – می خواهد بهترین شرکت های نوپا را یافته و برای جلب سرمایه به آن ها کمک کند. با توجه به اینکه ما روزنامه نگار هستیم نه کارشناس مالی، در این راه به یک تیم مجرب مالی، «تریپل پوینت»، دست همکاری داده ایم تا بهترین ها را در پایتخت بریتانیا پیدا کرده و سرمایه لازم را برایشان تدارک ببیند.
آن ها برای بهترین ایده ها میان ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار پوند سرمایه گذاری می کنند و هدفشان تایید یا رد ایده ها ظرف ده روز است.
در این مرحله نمی دانیم چند نفر با رویاهایشان برای دریافت این کمک برای برنامه «کیک استارت فاند» ما تقاضا خواهند داد یا چه تعداد آن ها نظر تایید «تریپل پوینت» را برای دریافت وام جلب خواهند کرد.
اما اطمینان داریم کسانی هستند که می توانیم در این راه کمک شان کنیم تا رشد کنند، رونق بگیرند و مبتکرین و کارآفرینان بزرگ دوره پسا کرونا در جهان بشوند.
* جیم آرمیتاژ (The Independent)