رضازاده از وجود پرستارانی خبر داد که فقط ماهی 480 هزار تومان درآمد دارند!
به گزارش خبرنگار ایلنا، «رفع تبعیض شغلی» به خصوص در زیرمجموعه‌های دولت مانند وزارت بهداشت، وزارت نفت و آموزش و پرورش، یکی از مهم‌ترین مطالبات فعالان کارگری‌ست.
در سال‌های گذشته با رواج پارادایمِ «بی‌ثبات کاری» در زیرمجموعه‌های دولت، انواع و اقسام قراردادهای شغلی به وجود آمده است و به تدریج، فاصله و تمایز میان نیروی کار رسمی و نیروی کار غیررسمی، موقتی یا پیمانکاری، افزایش گرفته است؛ این در حالیست که براساس تصریحات قانون کار و مقاوله‌نامه‌های بنیادین سازمان بین‌المللی کار، رعایتِ الزامِ «کار یکسان-مزد یکسان» چون و چرا بردار نیست و دولت‌ها ملزم به اجرای این الزام هستند.
در این میان، هادی رضازاده (دبیر اجرایی خانه کارگر آمل) از وجود پرستارانی در بابل خبر می‌دهد که تحت عنوان طرحِ هشتاد و نه روزه – نه حتی نود روزه- مشغول به کار هستند.
وی با بیان اینکه این پرستاران در بیمارستان‌های مختلف دولتی کار می‌کنند و با آنها فقط برای ۸۹ روز قرارداد می‌بندند تا مجبور به بیمه کردن آنها نشوند، در مورد شرایط کاری این پرستاران می‌گوید: اینها صد ساعت در ماه، کار می‌کنند که مانند پرستاران عادی، شیفت و ساعات کاری در شب نیز به آنها تعلق می‌گیرد اما متاسفانه به اینها فقط ماهی ۷۰۰ هزار تومان حقوق می‌دهند!
او ادامه می‌دهد: از این ۷۰۰ تومان، ۲۰۰ و خرده‌ای برای بیمه کسر می‌شود؛ در نتیجه، در نهایت برای این پرستاران فقط ماهی ۴۸۰ هزار تومان می‌ماند؛ بیش از ۵۰ درصد این پرستاران، ساکنِ روستاهای اطراف بابل هستند و باید روزانه هزینه کرایه‌ی رفت و برگشت بپردازند و با توجه به افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل، در واقع همه این ۴۸۰ هزار تومان را باید پای کرایه ماشین بدهند و دیگر چیزی برای آنها نمی‌ماند! در واقع می‌توان گفت آنها برای صفر هزار تومان کار می‌کنند!