مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی ضمن اشاره به سه ایراد اساسی عملکرد مدیران کشور در توسعه فازهای مختلف میدان گازی پارس جنوبی، با اشاره به موضوعاتی نظیر فقدان تجانس در فازبندی این میدان و اولویت بندی غیرکارشناسی، تصریح کرده است که احتمال عملکرد مغرضانه شرکت توتال که در دهه 70 مدیریت توسعه میدان را بر عهده داشته، به نفع قطر و به ضرر منافع ایران، وجود دارد.
این گزارش ضمن بازخوانی علل معطلی 20 ساله فاز 11 توسط توتال و دیگر شرکت های خارجی، پیشنهاد کرده است که رویکردی مبتنی بر توان داخلی برای توسعه این میدان در پیش گرفته شود.به گزارش فارس، گزارش پژوهش‌های مجلس ضمن بازخوانی تاریخچه توسعه فازهای پارس جنوبی و حضور توتال در اولین فازها، سه انتقاد به عملکرد کشور در این حوزه مطرح کرده است. محور اصلی انتقاد اول نبود تجانس در طراحی فازها بوده است. به نحوی که مناطق مرغوب مرکزی و نامرغوب حاشیه ای به نحو مناسب بین فازهای مختلف توسعه نیافته است.در حالی که مدیریت و توسعه میدان در دهه 70 به شرکت توتال واگذار شده بود، محور دوم انتقادهای این مرکز مربوط به فقدان دقت کارشناسی شرکت توتال در تعیین مساحت هر فاز بوده است.
بر این اساس با اشاره به مساحت بسیار زیاد فاز یک و تاکید بر این که ناحیه تخلیه هر چاه نتوانسته است درصد مطلوبی از این فاز را پوشش دهد، آمده است: «با عنایت به حضور گسترده شرکت توتال در توسعه و بهره‌برداری از میدان گنبد شمالی (بخش قطری میدان پارس جنوبی) و لزوم پیشگیری از آثار و تبعات ناشی از بهره‌برداری ایران بر تولید گاز قطر، این فرضیه را نمی‌توان رد کرد که عملکرد آن شرکت در طراحی فازبندی پارس جنوبی، با توجه کامل و بیش از حد متعارف به منافع قطر بوده که در موارد متعددی احتمالاً منافع کشور ما را به خطر انداخته است».سومین محور انتقادهای مرکز پژوهش های مجلس، «اولویت‌بندی نامناسب در توسعه فازها» است. در توضیح این موضوع آمده است: انتظار می‌رفت که مسئله امکان‌پذیری مهاجرت گاز به کشور قطر، نقش مهمی در اولویت‌بندی توسعه فازهای میدان پارس جنوبی ایفا کند.
این همان نکته‌ای است که طرف قطری در توسعه میدان گنبد شمالی لحاظ کرده است و اکثر پروژه های اولویت دار خود در سال های 1997 تا 2005 (سال های ابتدایی توسعه میدان) را به فازهای همجوار مرز اختصاص داده است. در طرف ایرانی، به‌غیراز فازهای1، 2 و 3 ، دیگر فازهای 10 گانه‌ای که نخست در اولویت توسعه قرار گرفته بودند، با مرز فاصله دارند. فازهای 5، 6، 7، 8، 9 و 10 حداقل به اندازه دو فاز از مرز مشترک فاصله دارند و فازهای 12، 13، 17، 18 و 19 که در مرز مشترک دو کشور واقع شده اند، از آخرین فازهایی هستند که توسعه یافته اند. طبق جمع بندی مرکز پژوهش ها، متأسفانه در امر اولویت بندی فازها، کشور ما موفق نبوده و نه تنها مهاجرت گاز به قطر خسارت های زیادی را متوجه کشور ما کرده است بلکه برداشت سریع قطر از فازهای مجاور، موجب بالا آمدن سطح آب در فازهای همجوار ما با آن کشور شده است که قطعاً تاثیر منفی در تولیدهای ما خواهد داشت.