شهروند| فوتبال ایران و باز هم تفرقه! هواداران تراکتورسازی و سپاهان قبل از فینال لیگ قهرمانان کاشیما را تشویق کردند و علیه پرسپولیس شعارهای تند دادند. علیرضا بیرانوند برای آنها ابراز تاسف کرد و هواداران پرسپولیس پیراهن سپاهان را آتش زدند. کانال تلگرامی رسمی باشگاه استقلال بلافاصله بعد از پایان بازی فینال و قهرمانی کاشیما، با کنایه غیرمستقیم به قهرمان‌نشدن پرسپولیس عکسی از ویترین افتخارات آسیایی منتشر کرد. حالا در چنین شرایطی هواداران ٤ تیم پرسپولیس، استقلال، سپاهان و تراکتورسازی در فضای مجازی به جان هم افتاده‌اند و شدید‌ترین حرف‌ها و الفاظ را علیه هم به کار می‌برند. جالب اینجاست که پرسپولیس هم با سپاهان در هفته‌های آینده باید بازی کند و هم تراکتورسازی و قطعا سکوهای ورزشگاه تحت‌تاثیر این فضای منفی قرار خواهد گرفت.
سوال اصلی این است که آیا هواداران استقلال، سپاهان و تراکتورسازی باید از موفقیت پرسپولیس خوشحال می‌شدند؟ در چنین فضایی چطور باید انتظار داشت که آنها دوست داشته باشند پرسپولیس موفق شود؟ دامن زدن به ملی‌بودن مسابقه پرسپولیس التهاب این فضا را در جامعه فوتبال ایران بیشتر کرد. اکثر هواداران فوتبال خواهان شکست تیم یا تیم‌های رقیب در تمام مسابقات آسیایی و داخلی هستند و هیچ حرف و دلیلی نمی‌تواند باعث هواداری آنها از تیم رقیب شود.
محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتورسازی از رفتار تماشاگر تیم خود برای شعار علیه پرسپولیس و حمایت از کاشیما حمایت‌کرده و گفته است: «علت این اتفاقات بیش از حد توجه نشان دادن به پرسپولیس و ملی قلمداد کردن این مسابقه بود. اگرچه این مسابقه سمت‌وسوی ملی دارد، اما درنهایت یک افتخار باشگاهی محسوب می‌شود و این‌که شما همه هواداران فوتبال را مجبور کنید که از صعود پرسپولیس به فینال و مهمتر از آن قهرمانی خوش‌شان بیاید، اتفاق درستی نیست. اگر این موفقیتی که برای پرسپولیس حاصل شد، در دوره‌های بعدی لیگ قهرمانان آسیا برای سایر تیم‌ها هم اتفاق بیفتد و حمایت‌ها اینگونه نباشد، هواداران فوتبال تصور می‌کنند بی‌عدالتی و تبعیض رخ داده است. یا مثلا ما دیدیم که کمتر از یک ماه ورزشگاه آزادی را به خاطر میزبانی پرسپولیس بازسازی کردند. ولی آقای وزیر بگوید چرا این اتفاق برای سایر ورزشگاه‌ها رخ نمی‌دهد؟ ورزشگاه‌های تبریز، اصفهان، کرمان و ... هم نیاز به بازسازی دارند!»
یک قسمت از حرف‌های مالک باشگاه تراکتورسازی جای تامل دارد. نمی‌شود هواداران فوتبال را به زور وادار به حمایت از تیم رقیب کرد. فلسفه هواداری در تمام نقاط دنیا نیز همین است که مثلا هواداران بارسلونا به هیچ عنوان از موفقیت‌های رئال حتی در لیگ قهرمانان اروپا خوشحال نمی‌شوند. در ایران نیز همین‌طور است و قبلا هم پرسپولیسی‌ها به خاطر شکست ٦ بر یک استقلال مقابل العین خوشحالی کردند و هنوز هم به خاطر آن نتیجه خوشحال هستند. به این ترتیب طبیعی است که هوادار فوتبال در کنار دغدغه‌هایی که برای تیم خود دارد، بخش ویژه‌ای از هواداری خود را معطوف به نتایج تیم‌های رقیب و خوشحالی برای عدم‌موفقیت آنها کند. در لیگ قهرمانان اروپا هم با این‌که پرسپولیس نماینده ایران بود، اما هواداران فوتبال به این مسأله اهمیتی نمی‌دهند، به همین ترتیب شاهد اتفاقات اخیر بودیم و قطعا در آینده هم این اتفاق رخ خواهد داد.
حقیقتی که در شرایط کنونی نباید آن را نادیده گرفت این است که مدیریت فوتبال و ورزش ایران هم هیچ وقت نتوانسته اقدامات و تصمیمات درستی برای ایجاد یکپارچگی در فوتبال ایران داشته باشد. به‌طور مثال سرمربی تیم‌ملی سال‌های‌سال است که با مربیان تیم‌های پرهوادار وارد چالش و درگیری می‌شود و همیشه طرفداران تیم‌های باشگاهی مقابل او قرار می‌گیرند که الان سال‌هاست پرسپولیسی‌ها شدید‌ترین انتقاد را به کی‌روش به خاطر رفتارش با برانکو و بازیکنان تیم داشته‌اند. به‌طور مثال مدیرانی که بازی پرسپولیس را یک بازی ملی قلمداد می‌کنند، نتوانستند مقدماتی را فراهم کنند که کی‌روش به ورزشگاه آزادی برود. درواقع این اتحاد و وحدت را حتی در فوتبال ملی ایران هم نتوانسته‌اند ایجاد کنند و وقتی مدیریت نتوانسته کار خود را درست انجام بدهد، باید شاهد به وجود آمدن چنین فضای سیاهی هم باشیم. وقتی مدیریت نتوانسته در سیاست‌گذاری‌های فرهنگی حتی طوری عمل کند که در موضوع تیم‌ملی هم تمام هواداران فوتبال یکپارچه باشند، نباید از اتفاقات اخیر تعجب کرد.