انتشار فیلمی کوتاه از مراسم تجلیل از بانوان شهرداری تهران در آستانه روز زن در برج میلاد که در آن تعدادی دختر بچه در حال اجرای هنرهای محلی و آیینی هستند، به دستاویزی بدل شد تا مخالفان شهرداری تهران از این فیلم چند دقیقه‌ای، مثنوی هفتاد من درست کنند.
جالب اینکه هیچ کدام از این افراد در مراسم حضور نداشته و صرفاً همه تحلیل‌های خود را براساس این فیلم نه چندان با کیفیت ارائه کرده‌اند. آن‌طور که مسئولان برگزار‌کننده گفته‌اند، هیچ کدام از این دختران به سن تکلیف نرسیده و بالغ نبودند و صرفاً یک برنامه هنری اجرا می‌کردند.
اما همین اتفاق بسیار ساده، بهانه‌جویان را تشویق کرد تا بدون تعلل، موج حواشی را علیه شهردار تهران براه بیندازند. جالب اینکه حتی بعد از پیام شهردار تهران که خواستار تذکر و حفظ ارزش‌ها و رعایت شئونات در اجرای برنامه‌ها شده بود، باز ساکت ننشسته و بهانه گرفتند که چرا آقای شهردار، در هنگام اجرای برنامه، مراسم را ترک نکرده و چرا یک روز دیرتر پیام تذکر داده است؟! مسأله اینجاست که اگر به روایت مخالفان، اجرای این برنامه هنری، رقص تلقی شده و دور از شئونات اسلامی است، آیا حواشی ایجاد شده و تشویق کاربران به دیدن این فیلم و گسترش آن در فضای مجازی و رسانه‌ای، خلاف این باورها نیست؟!