صنعت چوب و مبلمان در قم از قدمت کهنی برخوردار است و این هنر در حال حاضر با حدود چهار هزار واحد تولیدی و اشتغال بیش از بیست هزار نفر سهم بسزایی در اقتصاد این استان دارد و بعد از تهران دومین قطب صنایع چوبی کشور بر سرنوشت قم حک شده است، سرنوشتی که این روز‌ها حال و هوای خوشی را سپری نمی‌کند.
صنعت چوب در ایران ریشه‌ای چند هزار ساله دارد و تاریخ آن نشان می‌دهد که این صنعت تا میانه دهه 40 شمسی به شکل سنتی بوده است و سپس با ارتقای دانش و فناوری استفاده از آن، جنبشی عظیم را آغاز کرد.
کار‌شناسان اقتصادی بر این باورند که صنعت مبلمان در ایران با وجود داشتن کیفیت اما همچنان جایگاهی در خور و مناسب در سطح بین‌المللی پیدا نکرده و واردات بی‌رویه در این عرصه نشان از این ادعاست. متاسفانه آمار‌ها نشان می‌دهد که برای تولید مبلمان تقریبا ۹۰ درصد از مواد اولیه آن به کشور وارد می‌شود که این مسئله دقت نظر بیشتری را می‌طلبد. یکی از شهرهای کشور که در این زمینه فعالیتی عظیم دارد و صنایع مبلمانی به طوری چشمگیر تولیدی‌های این استان را به سوی خود جذب کرده، استان قم است.صنعت چوب و مبلمان در قم از قدمت کهنی برخوردار است و این هنر در حال حاضر با حدود چهار هزار واحد تولیدی و اشتغال بیش از بیست هزار نفر سهم بسزایی در اقتصاد این استان دارد و بعد از تهران دومین قطب صنایع چوبی کشور بر سرنوشت قم حک شده است، سرنوشتی که این روز‌ها حال و هوای خوشی را سپری نمی‌کند.
وقتی صنعت چوب هنرمندان قمی را فلک می‌کند
فعالان این صنعت با رکود به وجود آمده بر بازار صنایع چوب واحدهای تولیدی خود را یکی پس از دیگری تعطیل می‌کنند و کارگران ماهری که روزی با دستمزهای بالا در بازار این صنعت قدرت نمایی می‌کردند به کارگران و نهایت سر کارگران کارگاه‌های کوچک تبدیل شده‌اند که هنرشان این روز‌ها خریداری ندارد.
صنعت چوب و مبلمان در آستانه ورشکستگی است
یکی از فعالان صنایع چوب قم که سابقه‌ای ۴۰ ساله در این عرصه دارد از رکود حاکم بر بازار این صنعت در استان خبر داد و با نامناسب عنوان کردن این وضعیت از نبود خریدار در بازار سخن گفت.
این صنعتگر، صنعت چوب و مبلمان را در آستانه ورشکستی دانسته و گفته‌هایش تاکید دارد که زمانی در ماه برای برخی از لوازم چوبی مانند کمد، چهل دست سفارش داشته اما در حال حاضر در ماه این عدد به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد.وی علت این امر را مشکلات اقتصادی می‌داند و آن را به موضوع ازدواج ربط می‌دهد به گونه‌ای که با کاهش آمار ازدواج خرید لوازم چوبی مانند مبلمان و... نیز کمتر می‌شود.
این شهروند قمی رکود و شرایط بازار را به قدری نامساعد توصیف کرد که آنان را مجبور به اخراج کارگران خود کرده درحالی که شاید قلباً راضی به این کار نبوده است.این نجار ماهر صنایع چوبی که سال‌های زیادی در بازار این صنعت فعالیت کرده بر این باور است که حتی در شرایط بدی بازار صنایع چوب حداقل شش ماه از سال دوران خوبی داشت اما در حال حاضر وضعیت طی دو سال اخیر به جایی رسیده که تنها دو ماه مانده به عید می‌توان بر بازار این محصولات حساب باز کرد و مابقی ایام سال روزهای خوبی ندارد.
صادرات محصولات چوبی چنگی به دل نمی‌زند
رئیس اتحادیه درودگران استان قم نیز با صحه گذاشتن بر گفته‌های فعالان این صنعت بر رکود بازار صنایع چوب اذعان کرد و گفت: کاهش خرید جهیزیه و عدم توانایی مالی مردم در تغییر دکوراسیون در کنار سایر مسائل اقتصادی کلان از جمله مواردی است که بازار محصولات چوبی را به کما برده است.
مجتبی صفایی از رونق بازار صنایع چوب قم طی سال‌های گذشته خبر داد و اینکه زمانی ۹۰ درصد تولیدات قم به خارج از استان صادر می‌شد اما در حال حاضر وضعیت این صنعت در شهرهای دیگر نیز چنگی به دل نمی‌زند.
رئیس اتحادیه درودگران استان قم، ناامنی در کشورهای همسایه را از دیگر دلایلی عنوان کرد که توان صادرات صنایع چوب به خارج از کشور را مختل کرده و آن را با رکود مواجه کرده است.
رنگ‌کاری و رویه‌کوبی، حلقه گمشده صنعت چوب و مبلمان
رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان قم نیز گفت: هم‌اکنون ۳ هزار و ۵۰۰ واحد در خوشه مبلمان استان عضویت دارند که این تعداد واحد تولیدی برای بیش از ۲۰ هزار نفر اشتغال مستقیم ایجاد کرده‌اند تا حدود ۳۰ درصد تولید مبل کشور را به خود اختصاص دهند. این در حالی است که عمده محصولات تولیدی این واحد‌ها شامل محصولات خام (بدون رنگ و کویه‌کوبی) و محصول نهایی (رنگ شده و با رویه‌کوبی) می‌شود که محصول دوم از ارزش افزوده بالاتری برخوردار است.
احمد ذاکری حلقه‌های گمشده این صنعت را رنگ‌کاری و رویه‌کوبی دانسته و خاطرنشان می‌کند: می‌توان با آموزش و تأمین نقدینگی با کمک صندوق کارآفرینی امید این مشکل را برطرف کرد.
وی با بیان اینکه صنایع چوب و مبلمان در استان با مشکلاتی روبرو است اظهار کرد: تأمین نشدن مناسب و صحیح مواد اولیه (چوب)، محدودیت در بازار و نبود فعالیت‌های بازاریابی و کمبود نقدینگی از جمله مشکلاتی است که تولیدکنندگان مبلمان استان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان قم ادامه می‌دهد: البته بهترین راهکار‌ها برای برون رفت این صنعت از این مشکلات می‌تواند ارائه تسهیلات سرمایه در گردش، استفاده از ظرفیت تشکل‌هایی چون تعاونی درودگران استان، حمایت از فعالیت‌های شبکه‌ای و گروهی این صنعت در قالب پرداخت وام، ارائه اطلاعات، حذف تعرفه‌ها و...، همکاری در معرفی تأمین‌کننده‌های معتبر در خارج از کشور و حذف حقوق ورودی در زمینه خرید مشترک چوب باشد.
نمایشگاه‌هایی که بازار مبل قم را به رکود می‌برند
رئیس هیئت امنای بازار مبل کاسه گران قم نیز ضمن اعلام رکود در بازار مبلمان به انتقاد از برگزاری انواع نمایشگاه‌هایی که اقدام به عرضه مبلمان می‌کنند، پرداخت.
حسین آزموده با اشاره به عدم اطلاع رسانی به بازار و صنف مبل قم در برگزاری نمایشگاه‌های مبلمان در استان بیان کرد: برخی از نمایشگاه‌هایی که در استان برگزار می‌شود گرچه ربطی به مبلمان ندارد اما در کنار آن مبلمان نیز قرار داده می‌شود.
وقتی صنعت چوب هنرمندان قمی را فلک می‌کند
وی به جایگاه قم در صنعت مبلمان کشور اشاره کرد و گفت: قم جزو استان‌های بر‌تر در زمینه تولید مبلمان است اما متأسفانه برگزاری نمایشگاه‌های مبلمان بدون حضور تولید کنندگان استانی موجب شده بسیاری از مشتریان با حضور در این نمایشگاه‌ها که شرکت کنندگان خارج از استان در آن حضور دارند اقدام به خرید مبل کرده و بدین شکل بازار استان دچار ضرر و زیان شود.
رئیس هیئت امنای بازار مبل کاسه گران قم در ادامه با اشاره به تبلیغاتی که برخی از شرکت کنندگان در این نمایشگاه‌ها انجام می‌دهند، عنوان کرد: طبق بازرسی‌های صورت گرفته بسیاری از این تبلیغات کذب و تنها برای جلب مشتری صورت می‌گیرد.
آزموده با بیان اینکه صنعتگران قمی بسیاری از مبل‌هایی که در این نمایشگاه عرضه می‌شود را با کیفیت بهتر و حتی قیمت کمتری عرضه می‌کنند، ادامه داد: متاسفانه حضور افراد خارج از استان و برگزاری نمایشگاه‌های مختلف باعث شده مردم مبل‌هایی که از کیفیت پائین و قیمت بیشتر برخوردارند را تنها به با تصور اینکه در نمایشگاه با تخفیف ارائه می‌شوند را خریداری کنند.
گفته‌های فعالان این صنعت حاکی از اقبال نداشتن مردم به خرید محصولات و تولیدات چوبی است که مهم‌ترین عامل ذکر شده نیز مسائل و مشکلات اقتصادی است. شاید یافتن بازاری فرا‌تر از مرزهای کشور و حتی همسایه‌های ایرانی و از سویی دیگر کمک دولت برای باز کردن راه صادرات این محصول به خارج از کشور بتواند فعالان این عرصه را با امیدی دیگر مواجه کند تا با دست یافتن به بازارهایی با هدف جدید که کیلومتر‌ها از محل تولید فاصله دارند علاوه بر معرفی هنر و صنعت ایرانی آن‌ها را از مشکلاتی که با آن مواجه هستند دور کند و رونق را بار دیگر اما با شیوه‌ای جدید به بازار صنایع چوبی بازگرداند.