چین با توسعه قطار مغناطیسی «تیفلایت» که توان دستیابی به سرعتی نزدیک به 965 کیلومتر بر ساعت را دارد، گامی بلند در مسیر بازتعریف حملونقل زمینی برداشته است؛ پروژهای که میتواند مرز میان سفر ریلی و هوایی را از میان بردارد.
چین بار دیگر با معرفی پروژهای جاهطلبانه، توجه جهانیان را به توانمندیهای فناورانه خود جلب کرده است. قطار فوقسریع «T-Flight» که با بهرهگیری از فناوری شناوری مغناطیسی (مگلو) و ایدههای الهامگرفته از هایپرلوپ طراحی شده، قرار است با سرعتی معادل ۶۰۰ مایل بر ساعت (۹۶۵ کیلومتر بر ساعت) حرکت کند؛ سرعتی که حتی از هواپیماهای مسافربری مانند بوئینگ ۷۳۷ نیز فراتر میرود.
هدف اصلی این پروژه، کاهش چشمگیر زمان سفر میان کلانشهرهای چین است. به گفته طراحان، در صورت عملیاتی شدن کامل، سفرهایی که امروز چندین ساعت به طول میانجامد، میتواند به کمتر از دو ساعت کاهش یابد. این تحول نهتنها حملونقل، بلکه الگوی اقتصادی، تجاری و حتی سکونتی مناطق مختلف چین را دستخوش تغییر خواهد کرد.
قطار تیفلایت بر پایه فناوری مگلو طراحی شده است؛ فناوریای که با استفاده از میدانهای مغناطیسی قدرتمند، قطار را از سطح ریل معلق نگه میدارد و اصطکاک را تقریباً به صفر میرساند. در این سامانه از دو روش تعلیق الکترومغناطیسی (EMS) و تعلیق الکترودینامیکی (EDS) استفاده میشود که امکان دستیابی به سرعتهایی بیسابقه در حملونقل ریلی را فراهم میکند.
یکی از نوآوریهای کلیدی این پروژه، حرکت قطار در لولههای کمفشار یا شبهخلأ است؛ مفهومی که نخستینبار در طرحهای هایپرلوپ مطرح شد. کاهش شدید مقاومت هوا در این لولهها، علاوه بر افزایش سرعت، مصرف انرژی را نیز به شکل محسوسی کاهش میدهد و تیفلایت را به گزینهای بالقوه کارآمدتر نسبت به حملونقل هوایی تبدیل میکند.
بر اساس گزارش رسانههای دولتی چین، این قطار در فوریه ۲۰۲۴ طی آزمایشهایی در یک مسیر کوتاه ۱.۲۴ مایلی، به سرعت ۶۲۳ کیلومتر بر ساعت دست یافته است؛ رکوردی که نشاندهنده همخوانی عملکرد سامانه تعلیق و طراحی فنی قطار با اهداف اعلامشده پروژه است.
در مرحله دوم آزمایشها، هدفگذاری برای رسیدن به سرعتی نزدیک به ۱۰۰۰ کیلومتر بر ساعت در مسیری ۶۰ کیلومتری انجام شده است.
با این حال، مسیر پیشروی تیفلایت بدون چالش نیست. ساخت زیرساختهای لازم، از جمله مسیرهای کاملاً مستقیم و لولههای کمفشار، هزینهبر و پیچیده است. علاوه بر آن، نگرانیهایی درباره ایمنی، بهویژه در سناریوهای احتمالی افت فشار در سرعتهای بسیار بالا، مطرح شده است. برخی کارشناسان نیز نسبت به زمانبندی و هزینه نهایی تجاریسازی پروژه ابراز تردید کردهاند.
با وجود این تردیدها، سابقه چین در توسعه موفق شبکههای قطار پرسرعت، امیدها به تحقق این پروژه را تقویت میکند. اگر تیفلایت به مرحله بهرهبرداری برسد، میتواند معادلات حملونقل جهانی را تغییر داده و چین را به پیشتاز بیرقیب فناوری قطارهای فوقسریع در جهان تبدیل کند./ فارس