دیروز چهارشنبه، حدود 20 میلیون نفر در پایتخت هند در حالی از خواب بیدار شدند که آلوده‌ترین هوا را در میان تمام شهرهای بزرگ جهان تنفس می‌کردند. این اتفاق یک روز پس از جشن‌های دیوالی رخ داد که در آن، شرکت‌کنندگان معمولا به آتش‌بازی و ترکاندن ترقه می‌پردازند. بر اساس گزارش شرکت سوئیسی پایش کیفیت هوا، IQAir، تا روز چهارشنبه غلظت ذرات معلق PM ۲.۵ در دهلی نو - که معیاری برای سنجش آلاینده‌های هواست - بیش از ۴۰برابر سطح توصیه‌شده سالانه سازمان بهداشت جهانی بود.
به گزارش سی‌ان‌ان، دهلی نو در تمام طول سال با آلودگی شدید هوا دست و پنجه نرم می‌کند؛ اما ماه‌های زمستان معمولا بدترین دوره است؛ زمانی که‌میلیون‌ها کشاورز در مناطق اطراف، کاه و کلش مزارع خود را برای آماده‌سازی زمین برای کشت بعدی می‌سوزانند. وخامت شدید کیفیت هوا در این هفته به دنبال جشن‌های دیوالی، جشنواره نور هندوها، رخ داد. این جشن به طور سنتی شامل استفاده گسترده از ترقه‌هایی است که اکسیدهای گوگرد، اکسیدهای نیتروژن و همچنین فلزات سنگین مضر را در هوا آزاد می‌کنند. در سال۲۰۲۰، مقامات با استناد به سطوح خطرناک آلودگی، ممنوعیت کاملی را برای ساخت، فروش یا استفاده از ترقه در دهلی نو وضع کردند.
امسال، دیوان عالی کشور اجازه استفاده از ترقه‌های به اصطلاح «سبز» را - که تولیدکنندگان ادعا می‌کنند آلودگی کمتری دارند - صادر کرد؛ اما تنها در یک بازه زمانی مشخص. با این حال، ساکنان گزارش دادند که این محدودیت زمانی به درستی اجرا نشد و مردم تا مدت‌ها پس از پایان مهلت مقرر به ترکاندن ترقه ادامه دادند و به نظر می‌رسد ترقه‌های «غیرسبز» نیز همچنان در دسترس بودند.آنوشکا سینگ، یکی از ساکنان دهلی نو به سی‌ان‌ان می‌گوید: «سال به سال، اوضاع از بد به بدتر می‌رود.»
این طراح گرافیک ۳۰ ساله گفت که معمولا در روز دیوالی به همراه سگش در خانه می‌ماند تا «به او کمک کند از صدای بی‌وقفه‌ای که تا پاسی از شب یا اوایل صبح متوقف نمی‌شود، عبور کند.» او توضیح داد که چگونه روز بعد از دیوالی، به محض خروج از خانه، گلویش دچار خارش و چشمانش دچار سوزش می‌شود. سینگ افزود: «زندگی در دهلی یک عذاب است… فقط آرزو می‌کنم با توجه به داده‌هایی که طی دهه‌ها جمع‌آوری شده، حداقل قوانین سخت‌گیرانه‌تری داشتیم؛ قوانینی که واقعا اجرا شوند.» چاندرا تاندون، ۵۲ساله که صاحب یک فروشگاه کوچک در پایتخت است، گفت که ترکاندن ترقه «بخشی از سرگرمی است و سالی یک بار اتفاق می‌افتد»، اما پذیرفت که تحمل عواقب آن برای مردم «دشوار» می‌شود. او گفت: «من تمام مدت در حال تنفس این دودها بودم و قطعا خوب نیست. خوب می‌شد اگر سوزاندن ترقه‌ها را به بچه‌ها می‌سپردیم… اگر به اندازه کافی در دهلی زندگی کرده باشید، می‌دانید که هر سال وضعیت آلودگی چقدر بد می‌شود. بنابراین، حداقل بزرگسالان باید سهم خود را انجام دهند.»
با وجود اینکه این شهر قلب سیاسی کشور است، مقامات در پاک‌سازی هوای سمی دهلی موفقیت چندانی نداشته‌اند. تلاش‌های پیشین برای مهار آلودگی شامل پاشیدن آب روی جاده‌ها، محدود کردن تردد با الزام خودروهایی که پلاک زوج یا فرد دارند به رانندگی در روزهای متناوب و ساخت دو برج مه‌گیر به ارزش ۲۰۰میلیون روپیه (۲.۴میلیون دلار) در سال ۲۰۱۸ بوده است که قرار بود به‌عنوان تصفیه‌کننده‌های غول‌پیکر هوا عمل کنند. اما به گفته کارشناسان، فقدان اجرای سخت‌گیرانه و هماهنگی باعث شده است که پیشرفت کند باشد.
هند همچنین به شدت در تلاش است تا به اقتصاد رو به رشد خود سوخت‌رسانی کند و نیازهای انرژی ۱.۴میلیارد نفر جمعیت خود را برآورده سازد. دیروز چهارشنبه، بر اساس گزارش ردیاب کیفیت هوا IQAir، سه شهر هند، از جمله دهلی نو، در میان آلوده‌ترین شهرهای جهان قرار گرفتند. کلکته در شرق در رتبه چهارم و بمبئی در غرب در رتبه دهم قرار داشت.