چین با گسترش استفاده از ارز دیجیتال در تلاش است جایگاه جهانی یوان را تقویت کند تا همتراز با موقعیتش بهعنوان دومین اقتصاد بزرگ جهان باشد و هم سلطه گسترده دلار آمریکا بر تجارت بینالمللی را به چالش بکشد.
با این حال محدودیتها در دسترسی به بازارهای مالی چین و محدود بودن قابلیت تبدیل یوان، مانعی جدی بر سر راه جهانیشدن این ارز است.
در همین حال هنگکنگ مقررات مربوط به استیبلکوینها را تصویب کرده و برخی کارشناسان چینی هم خواستار تدوین قوانین تازه برای آماده شدن در صورت انتشار یک استیبلکوین وابسته به یوان هستند.
استیبلکوینها ارزهای دیجیتالیاند که ارزش آنها به یک ارز مشخص مثل دلار آمریکا وابسته است و و میتوان از آنها به عنوان جایگزین در موقعیتهایی که معاملات ارزی ممکن است دشوار یا پرهزینه باشد، استفاده شود. تفاوت آنها با رمزارزهایی مثل بیتکوین در این است که صرفا بهعنوان وسیله پرداخت طراحی شدهاند، نه یک دارایی برای سرمایهگذاری و سودآوری.
استیبلکوینهای دلاری معمولا با نرخ یک دلار معامله میشوند و پشتوانه آنها معادل ارزششان نگهداری میشود و توسط نهادهای خصوصی ارایه میشوند.
استیبلکوینها همان ارزهای دیجیتال بانکهای مرکزی نیستند؛ ارزهای دیجیتال بانکهای مرکزی نسخه دیجیتال پولهایی هستند که مستقیما توسط بانکهای مرکزی ارایه میشوند. در مقابل استیبلکوینها بر پایه بلاکچین کار میکنند و «باثبات» نامیده میشوند چون ارزششان به ارزی که به آن وابستهاند متصل است.
منتقدان استیبلکوینها میگویند از آنجا که این ارزها در عمل جایگزینی برای پولهای رایج هستند و میتوانند نظام بانکی و سازوکارهای نظارتی معاملات مالی سنتی را دور بزنند، بیشترین کاربردشان ممکن است در فعالیتهای غیرقانونی باشد.
چین به سمت ارزهای دیجیتال حرکت میکند
چین در سال ۲۰۱۹ یوان دیجیتال خود موسوم به «ای-سیانوای» را که توسط بانک مرکزی این کشور ارایه شده بود را بهطور آزمایشی راهاندازی کرد و رستوران زنجیرهای مکدونالد یکی از اولین شرکتهایی بود که در این پروژه حضور داشت.
نهادهای نظارتی چین استخراج و معامله رمزارزهای خصوصی و غیرمتمرکز مانند بیتکوین را ممنوع کردهاند اما از سوی دیگر مردم را به استفاده از یوان دیجیتال تشویق میکنند.
رواج گسترده پرداختهای الکترونیک در سرزمین اصلی چین زمینه استفاده از یوان دیجیتال را فراهم کرده است؛ بهگونهای که در برخی شهرها حتی حقوق کارمندان دولت نیز با آن پرداخت میشود.