فارس نوشت: طرح «دالان داود» تازه‌ترین سناریوی ژئوپلتیکی است که رژیم صهیونیستی با پشتیبانی آمریکا در غرب آسیا دنبال می‌کند. این پروژه، تنها مسیر جغرافیایی نیست؛ نقشه‌ای بلندپروازانه برای تغییر مرزها، کنترل منابع آبی و نفتی، و تجزیه سوریه و عراق است.
در حالی‌که منطقه غرب آسیا با موجی جدید از تحولات ژئوپلتیک مانند حمله روز گذشته رژیم صهیونیستی به سوریع روبه‌رو است، شواهد فزاینده‌ای از اجرای طرحی موسوم به کریدور داود از سوی رژیم صهیونیستی و با هماهنگی ایالات متحده آمریکا به‌دست آمده است. این طرح، بخشی از برنامه‌ای گسترده برای بازطراحی مرزهای منطقه، نفوذ در منابع انرژی و آب، و تضعیف محور مقاومت تلقی می‌شود.
امروز، رهبر جدایی‌طلب دروزی سوریه خواستار ایجاد یک کریدور برای اتصال السویداء به نیروهای دموکراتیک سوریه به رهبری مظلوم عبدی در شمال شرقی سوریه شد.
کریدور داوود، پروژه‌ای در سایه تل‌آویو برای اتصال نقاط مرکزی است که با اسرائیل همسو هستند و به نوبه خود، به اسرائیل نه تنها به یک، بلکه به دو دشمن اصلی اسرائیل بعنی ایران و ترکیه دسترسی خواهد داد.
پس از سقوط دولت اسد، اسرائیل دو نقطه باقی‌مانده (القنیطره و السویداء) را تصرف کرده است. این کریدور از القنیطره، از طریق السویداء عبور کرده و به منطقه الجزیره دیرالزور خواهد رسید.
از حسکه می‌تواند به مرز ترکیه در عین العرب دسترسی پیدا کند، یا از عراق تحت کنترل کردها عبور کند، و از طریق اربیل-سلیمانیه به مرز ایران نیز دسترسی خواهد داشت.
براساس گزارش‌ها و تحلیل‌های منتشرشده، «کریدور داود» مسیری است که از جنوب سوریه آغاز شده، از استان‌های السویداء و قنیطره عبور می‌کند و با گذر از مناطق تحت کنترل نیروهای کرد وابسته به آمریکا در شمال شرق سوریه، به اقلیم کردستان عراق و مرزهای ایران و ترکیه می‌رسد.
این کریدور نه‌تنها به اسرائیل امکان دسترسی مستقیم به رود فرات و منابع غنی آب و نفت منطقه را می‌دهد، بلکه امکان پیوند استراتژیک با گروه‌های تجزیه‌طلب کردی و دروزی را نیز فراهم می‌سازد.
تحلیلگران معتقدند اجرای این طرح، تنها جنبه ژئواستراتژیک ندارد، بلکه پیامی ایدئولوژیک نیز با خود دارد. برخی منابع عبری‌زبان مدعی شده‌اند که این مسیر از منظر تلمودی، تحقق یک وعده تاریخی محسوب می‌شود؛ دسترسی از مرزهای فلسطین اشغالی تا رود فرات.
از سوی دیگر، آمریکا نیز با حفظ نیروهای خود در منطقه «تنف» و حمایت کامل از نیروهای دموکراتیک سوریه (قسد) در شمال، نقش مکمل این پازل ژئوپلتیک را ایفا می‌کند. این حضور نظامی در مثلث مرزی عراق-سوریه-اردن، در واقع حلقه اتصال حیاتی این کریدور محسوب می‌شود.
روزنامه‌نگاران عرب، از جمله محمد خروب در روزنامه «الرای» اردن، چندی پیش فاش کرده بود که هدف این طرح، تجزیه سوریه به سه بخش است:
دولت دروزی در جنوب، دولت کردی در شمال و دولت مرکزی ضعیفی که در دمشق باقی می‌ماند.
به گفته وی، واشنگتن و تل‌آویو مصمم هستند که از دل این تغییرات، مسیر سیاسی و اقتصادی جدیدی برای سیطره بر منطقه ترسیم کنند.
ترکیه نیز با نگرانی تحرکات اسرائیل در نزدیکی مرزهایش را دنبال می‌کند، چرا که این سناریو عملاً مسیر نفوذ آنکارا در شمال سوریه را به خطر می‌اندازد و حمایت تل‌آویو از کردها، تهدیدی مستقیم برای تمامیت ارضی ترکیه تلقی می‌شود.
در مجموع، «کریدور داود» نه‌تنها طرحی برای نفوذ جغرافیایی است، بلکه بخشی از پروژه بزرگ‌تری برای بازطراحی قدرت و حاکمیت در منطقه است. آمریکا و رژیم صهیونیستی، خواب یک غرب آسیا جدید را می‌بینند؛ اما بیداری منطقه می‌تواند این خواب را به کابوسی برای طراحان آن تبدیل کند.