وال‌‌‌استریت ژورنال در گزارشی به بررسی نحوه عملیات‌‌‌های آفندی و پدافندی ایران در قبال حملات رژیم اسرائیل پرداخت و نوشت، استفاده نظام‌‌‌مند ایران از نقاط ضعف شبکه مشهور دفاع موشکی اسرائیل در جریان درگیری ۱۲روزه ماه ژوئن نشان داد که حتی پیشرفته‌‌‌ترین سامانه‌‌‌های پدافندی نیز می‌توانند از طریق تطبیق‌‌‌پذیری تاکتیکی، قابل‌نفوذ باشند. روزنامه وال‌‌‌استریت ژورنال گزارش داد که نرخ موفقیت ایران در عبور از دفاع اسرائیل، از ۸درصد به ۱۶درصد افزایش یافت، که بیانگر توانایی در شناسایی و بهره‌‌‌برداری از خلأهای موجود در سامانه‌‌‌های دفاع چندلایه است.
به گزارش ایران جیب از انتخاب، در ادامه این مطلب آمده است، افزایش اثربخشی حملات ایران ازطریق تحلیل جامع داده‌‌‌های مربوط به دفاع موشکی که توسط وال‌‌‌استریت ژورنال و با استناد به اندیشکده‌‌‌هایی در اسرائیل و واشنگتن تهیه شده، مشخص شده است. مقاماتی که در جریان این درگیری بوده‌‌‌اند، به گفته وال‌‌‌استریت ژورنال، اظهار کردند که استراتژی در حال تکامل ایران شامل شلیک موشکهای پیشرفته‌‌‌تر و دوربردتر از مکان‌‌‌هایی مختلف در عمق خاک ایران بوده که به‌‌‌طور بنیادین فضای تاکتیکی درگیری را تغییر داده است.
به گفته منابعی که با وال‌‌‌استریت ژورنال گفت‌‌‌وگو کرده‌‌‌اند، رویکرد منظم ایران برای غلبه بر دفاع اسرائیل شامل تغییرات چشمگیر در زمان‌بندی حملات و الگوهای هدف‌‌‌گیری جغرافیایی بوده است. به‌‌‌جای ادامه حملات گسترده در طول شب، نیروهای ایرانی به موج‌‌‌های کوچک‌تر در ساعات روز روی آوردند که از طیف وسیع‌‌‌تری از مکان‌‌‌ها شلیک می‌‌‌شدند و به‌‌‌طور موثری ضعف‌‌‌های گوناگون در شبکه دفاعی اسرائیل را مورد آزمایش قرار می‌‌‌دادند.
استراتژی تهاجمی ایران به‌‌‌طور خاص سامانه دفاعی چندلایه اسرائیل را هدف قرار داده بود؛ سامانه‌‌‌ای که شامل رهگیرهای «آرو ۳» برای تهدیدهای برون‌‌‌جَوی، «آرو ۲» برای رهگیری در جو، سامانه «تاد» برای ارتفاع بالا، «قلاب داوود» برای تهدیدهای میان‌‌‌برد، و «گنبد آهنین» برای موشکهای کوتاه‌‌‌برد می‌شود. هر لایه در ارتفاع و برد متفاوتی عمل می‌کند و آن‌‌‌گونه که کارشناسان پدافند موشکی می‌‌‌گویند، یکی از جامع‌‌‌ترین شبکه‌‌‌های دفاعی جهان را تشکیل داده است.
مورا دایچ، رئیس مرکز تحلیل داده در موسسه مطالعات امنیت ملی دانشگاه تل‌‌‌آویو، داده‌‌‌های کلیدی ارائه داد که نشان می‌‌‌داد موفق‌‌‌ترین حملات ایران در روز ۲۲ژوئن صورت گرفت، زمانی که ۱۰ فروند از ۲۷موشک شلیک‌‌‌شده به سرزمین‌های اشغالی اصابت کردند. این امر نشان‌‌‌دهنده افزایش قابل‌‌‌توجهی نسبت به مراحل اولیه درگیری بود، زمانی که نرخ نفوذ ایران بسیار پایین‌‌‌تر بود.
رافائل کوهن، دانشمند ارشد علوم سیاسی در موسسه رَند، به وال‌‌‌استریت ژورنال گفت: «هر سامانه موشکی، حتی مانند سامانه اسرائیل، نهایتا در جایی نشت خواهد داشت. نکته کلیدی در هر سامانه دفاع هوایی این نیست که یک لایه کامل و بی‌‌‌نقص بسازید، بلکه اثر تجمعی لایه‌‌‌ها مهم است.»
تحول تاکتیکی ایران شامل به‌‌‌کارگیری موشکهای هایپرسونیک «فتاح-۱» بود؛ موشک‌‌‌هایی که با سرعتی بیش از ده برابر سرعت صوت و از خارج از جو زمین با زاویه‌‌‌ای تند فرود می‌‌‌آیند. این سلاح‌‌‌های پیشرفته دارای کلاهک‌‌‌های جداشونده‌‌‌ای هستند که می‌توانند مانور دهند تا از رهگیرها فرار کنند؛ مساله‌ای که تنها سامانه‌‌‌های بسیار پیشرفته‌‌‌ای مانند «آرو ۳» و «قلاب داوود» را که قابلیت اصلاح مسیر در حین پرواز دارند، به چالش می‌‌‌کشد.
نیروهای ایرانی با تغییر الگوهای شلیک، هدف قرار دادن شهرهایی با پراکندگی جغرافیایی، و تغییر فواصل زمانی بین حملات، سطح بالاتری از پیچیدگی را نشان دادند. یهوشوعا کالیسکی، کارشناس پدافند موشکی در موسسه مطالعات امنیت ملی، اظهار کرد: «آنها تلاش کردند سامانه دفاعی اسرائیل را از هم جدا کنند»، و استراتژی تهران را به‌‌‌عنوان تلاشی برای غرق کردن ظرفیت دفاعی از طریق پراکندگی تاکتیکی توصیف کرد.
تحلیل بیانیه‌‌‌های عمومی اسرائیل، کاهش نرخ رهگیری موشک‌‌‌ها را در طول درگیری نشان می‌دهد. مقام‌‌‌های اسرائیلی در ابتدا ادعا می‌‌‌کردند که نرخ رهگیری بین ۹۰ تا ۹۵درصد در زمان درگیری فعال بوده، اما ارزیابی‌‌‌های پس از آتش‌‌‌بس نشان داد که این نرخ به‌‌‌طور کلی ۸۶درصد بوده است؛ طبق بازبینی وال‌‌‌استریت ژورنال از ارتباطات نظامی.
موسسه یهودی امنیت ملی آمریکا داده‌‌‌هایی ارائه کرد که نشان می‌دهد نرخ موفقیت نفوذ موشکی ایران در نیمه دوم درگیری نسبت به نیمه نخست دو برابر شده است. آری سیکورل، معاون مدیر سیاست خارجی این موسسه، نتیجه گرفت که ایران به‌‌‌طور موفقیت‌‌‌آمیز در نحوه، زمان و نوع حملات خود تغییراتی ایجاد کرده و «فرآیندی نظام‌‌‌مند از یادگیری و تحول تاکتیکی» را نشان داده است.