نگاهی به روند ساخت و ساز مسکن بر مبنای آمارهای منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران نشان می دهد طی سالهای 69 تا 91 بالغ بر 8.3 میلیون واحد مسکونی در مناطق شهری کشور احداث شده است که از این میزان بالغ بر 60 درصد در سالهای فعالیت دولت محمود احمدی نزاد یعنی در فاصله سالهای 84 تا 91 احداث شده که رقمی نزدیک به 5 میلیون واحد مسکونی را شامل می شود.
این آمارها گویای این نکته هستند که تعداد واحدهای مسکونی احداث شده در طی سالهای فعالیت دولتهای هاشمی رفسنجانی، محمد خاتمی و محمود احمدی نزاد به ترتیب 167 هزار، 266 هزار و 624 هزار واحد بوده اند، یعنی محمود احمدی نژاد توانسته است در دوره فعالیت خود عرضه مسکن را در مقایسه با دولتهای قبل از خود بین 2 تا 3.7 برابر افزایش دهد.
اما این رشد ساخت و سازها در کشور متاسفانه به دلیل انکه با رشد شدید قیمت ها مواجه شد نه تنها نتوانسته است به حل مشکل مسکن اقشار میانی و فرو دست جامعه کمکی بکند، بلکه مشکلات این افراد را چند برابر کرده، زمانی که محمود احمدی نژاد فعالیت خود را آغاز کرد خرید خانه در شهرها برای اقشار کم درآمد یک آرزو بود، در پایان دوره فعالیت دولت وی اجاره مسکن در شهرها برای جوانان به آرزو بدل شد.
روند رشد قیمت مسکن نشان میدهد که متوسط قیمت هر واحد مسکونی در پایتخت کشور طی دوره فعالیت دولت هاشمی رفسنجانی معادل 234 درصد رشد کرد، در دوران محمد حاتمی معادل 274 درصد رشد داشته و در دوران محمود احمدی نژاد 500 درصد رشد پیدا کرده است.
البته دلایل بسیاری برای افزایش قیمت مسکن در دوره فعالیت محمود احمدی نژاد بیان شده است از جمله هجوم نقدینگی سرگردان به این بازار بدون ریسک و البته رکود دیکگر فعالیت های اقتصاد که دلالی و سفته بازی را در این بازار دامن زده است و البته طرح موضوع تغییر ترکیب تقاضا ، اما باید دانست پدیده های اقتصادی چند بعدی هستند و نگاه تک بعدی به آنها می تواند نتایج تاسف باری به دنبال داشته باشد، مانند آنچه که در دوره فعالیت محمود احمدی نژاد اتفاق افتاد و توجه تک بعدی به عرضه مشکل مسکن را تشدید کرد.