کل میزان آب های انباشته در دل زمین یا همان به اصطلاح آب های زیرزمینی، حدود 23 میلیون کیلومتر مکعب تخمین زده شده است. برای درک بهتر این میزان، می توان فرض کرد که کل سطح خشکی های زمین پوشیده از لایه ای از آب به عمق 180 متر باشد.نتایج محاسبه تازه را تیمی به سرپرستی محققان کانادایی در نشریه "نیچر ژئوساینس" چاپ کرده است.
جالب اینکه مقدار کمی از این آب - یعنی فقط ۶ درصد - از نوعی است که منبعی نقد برای استفاده بشر محسوب می شود.
این کسر کوچک به آب های زیرزمینی "نوین" معروف است: این آب قابل استخراج است چون در نزدیکی سطح واقع شده و مکمل آب های سطحی مثل رودها و دریاچه هاست.
تام گلیسون از دانشگاه ویکتوریا گفت: "همین آب است که سریع تر از بقیه جایگزین می شود، یعنی در میزانی قابل مقایسه با عمر انسان.""با این حال این آب زیرزمینی نوین بیشترین حساسیت را به تغییرات آب و هوایی و آلودگی محیط زیست دارد. بنابراین یک منبع حیاتی است که باید بهتر مدیریت شود."
منبع پایان پذیر
برای اندازه گیری میزان آب ذخیره شده در عمق دو کیلومتری از سطح زمین، دکتر گلیسون و تیمش حجم زیادی از داده ها را در مدل های کامپیوتری ریختند.
این داده ها شامل میزان نفوذپذیری (تراوایی) سنگ و خاک، تخلخل آن، و همه دانسته ها درباره سطح ایستایی آب است که میزان نفوذ بارش به دل زمین را نشان می دهد.
کلید تعیین قدمت این آب های ذخیره شده، مجموعه ای از هزاران مورد اندازه گیری تریتیوم (یک ایزوتوپ اتم هیدروژن) است.تریتیوم یک نوع اتم پرتوزا (رادیواکتیو) هیدروژن است که میزان آن در اتمسفر ۵۰ سال قبل در نتیجه آزمایش بمب های اتمی به شدت افزایش یافت.بنابرین می توان از آن به عنوان راهی برای شناسایی همه آب بارانی که طی این ۵۰ سال به زیر زمین راه یافته استفاده کرد.
دکتر گلیسون می گوید آب های زیرزمینی در برخی نقاط بسیار عمیق و در برخی جاها کم عمق هستند. در بسیاری مکان ها هم کیفیت این آب پایین است.
"گاه می تواند از آب اقیانوس هم شورتر باشد و مقدار زیادی فلز و سایر مواد شیمیایی در آن حل شده و در نتیجه باید پیش از استفاده برای نوشیدن یا مصارف کشاورزی تصفیه شود."این وضع بر اهمیت ذخایر نوین و مدیریت آن به شکلی قابل دوام می افزاید. این مطالعه نشان می دهد که توزیع این منابع در اطراف جهان تا چه اندازه ناهمگون است.
دکتر گلیسون گفت که گام بعدی تلاش برای سنجش سرعت تخلیه بعضی از این ذخایر آبی خواهد بود.
یینگ فن از دانشگاه راتگرز آمریکا هم در نیچر ژئوساینس نوشت که "امیدواریم این تصویر جهانی از میزان آب های زیرزمینی باعث افزایش آگاهی نسبت به این مساله شود که این ذخایر جوان آب - آب هایی که در مقابل تغییر زیست محیطی مثل آلودگی آسیب پذیرترند - پایان پذیر هستند."
اگر همه آب زیرزمینی روی سطح بود چقدر می شد؟ آبی کمرنگ: کمتر از یک متر - آبی میانه: یک تا 50 متر - آبی پررنگ : عمیق تر از 50 متر