فعالان صنعت پوشاک کشور معتقدند 70درصد از پوشاک خارجی که در فروشگاه‌ها فروخته می‌شود، قاچاقی هستند و از مبادی غیر‌رسمی وارد شده‌اند. در حال حاضر واردات پوشاک و لباس از ترکیه با تخفیف 40درصدی بر تعرفه واردات انجام می‌شود. گرچه گلناز نصراللهی، مدیرکل دفتر نساجی و پوشاک وزارت صنعت، معدن و تجارت معتقد است این کاهش تعرفه تاثیر چندانی بر افزایش واردات پوشاک نخواهد گذاشت اما تولیدکنندگان و فعالان صنعت پوشاک و نساجی کشور با آن مخالفند.
نقدینگی بازار پوشاک در جیب تولیدکنندگان ترک
امیر قدیمی‌نژاد، رئیس اتحادیه بنکداران و طاقه‌فروشان پارچه در گفت‌و‌گو با «فرصت امروز»، از حجم گسترده واردات پوشاک به کشور ابراز نگرانی می‌کند و میگوید: با توجه به کاهش تعرفه واردات پوشاک، فروشندگان این صنف بیشتر به واردات روی آورده‌اند و نقدینگی‌های موجود در این بخش به جیب تولیدکنندگان خارجی می‌رود. به‌گونه‌ای که بیشتر مغازه‌داران و فروشندگان پوشاک ترجیح می‌دهند سرمایه نقد خود را صرف واردات کنند و تمایل کمتری برای فروش تولیدات داخل نشان می‌دهند.
او «واردات»، «مالیات بر ارزش افزوده»، «مالیات‌های سنگین» و «قطع یارانه‌های حمایت از تولید» را چهار عامل «ضدتولید» دانسته که توان صنایع نساجی را گرفته و میگوید: این سیر پرداخت مالیات بر ارزش افزوده در صنعت پوشاک و نساجی مانند تبری است که بر کمر صنعت فرود می‌آید و همه تولیدکنندگان را زمینگیر کرده است. دولت اگر می‌خواهد به صنعت نساجی و پوشاک کمک کند باید از دریافت مالیات بر ارزش افزوده از بخش‌های تولید از پارچه تا بخش آخر که پوشاک است، چشم‌پوشی کند و تنها از مصرف‌کننده نهایی در زمان خرید در فروشگاه‌ها مالیات بگیرد. تولیدکننده که نباید مالیات بر ارزش افزوده به دولت بدهد. مالیات ارزش افزوده نسخه نادرستی است که زیرساخت‌های تولید ما را به نابودی کشانده و مالیات بر ارزش افزوده کارخانه‌های تولیدی را به مرز ورشکستگی رسانده است. دولت هم تنها به وجوه حاصل از دریافت مالیات بر ارزش افزوده می‌اندیشد و از مشکلات تولیدکنندگان غافل می‌شود.
قدیمی‌نژاد با ارائه راهکارهایی اظهار می‌کند: در فضای کنونی و با برداشتن تحریم‌ها وارد تجارت جهانی می‌شویم و تعرفه‌های واردات هم برداشته خواهد شد. در این میان تنها چیزی که تولید پوشاک را نجات می‌دهد کاهش هزینه‌های تولید و توان رقابت با بازارهای جهانی است. این در حالی است که کارخانه‌های ما زیر بار مالیات‌های سنگین و هزینه‌های بالا، کمر خم کرده‌اند و توان رقابت در داخل هم از آنها گرفته شده است. دولت باید با تجدید نظر در برخی قوانین از صنعت پوشاک کشور حمایت کند.
فروش پوشاک ایرانی با اتیکت خارجی
محمد مروج، رئیس هیات‌مدیره انجمن نساجی ایران هم از وضعیت موجود تولید ابراز نارضایتی می‌کند و به «فرصت امروز» میگوید: وضعیت اسفناکی بر صنعت نساجی و پوشاک کشور حاکم است. بیش از 70درصد پوشاک فروشگاه‌ها به‌صورت قاچاق وارد شده‌اند. بخشی از پوشاک که تولید داخل هستند نیز برای فروش چاره‌ای ندارند که با اتیکت‌های خارجی در فروشگاه‌ها عرضه شوند.
وی این موضوع را ایراد فرهنگی می‌داند و می‌افزاید: اعتماد نکردن به تولیدکنندگان داخلی یک ایراد فرهنگی است که حقیقتا نمی‌دانیم مسئول آن چه کسی است و مشکل را باید از کجا پیگیری و برطرف کرد!
لباس‌های چرک با پول کثیف
رئیس انجمن نساجی ایران با رد این موضوع که برخی تولیدات داخل از کیفیت لازم برخوردار نیستند، تصریح می‌کند: مگر خودروهای داخلی دارای کیفیت مناسب هستند که مورد توجه و حمایت همه جانبه قرار دارند؟ ضمن اینکه پوشاک داخل اگر از مطلوبیت کافی برخوردار نبود که با اتیکت خارجی به فروش نمی‌رفت. دولت اعلام می‌کند که سالانه 15میلیارد سوخت از کشور قاچاق می‌شود و شوربختانه این پول کثیف در بازارهای ترکیه به پوشاک تبدیل شده و وارد کشور می‌شود. تولیدکنندگان ترک هم وقتی می‌بینند مبالغ نقدی دریافت می‌کنند تخفیف‌هایی می‌دهند که برای واردکنندگان سودهای کلانی به همراه دارد اما تولید داخل را نابود می‌کند.
قاچاقچیان پوشاک در امان از مالیات و نظارت
وی ادامه می‌دهد: در چنین شرایطی تولیدکننده داخلی چگونه می‌تواند با کالای خارجی رقابت کند، در حالی که قاچاقچیان پوشاک از انواع مالیات‌ها و حتی مالیات بر ارزش افزوده هم در امان هستند و ریالی نمی‌پردازند. سازمان حمایت کنترل‌های زیادی بر تولیدات داخل دارد و تمامی حساب و کتاب‌های آنها را محاسبه می‌کند اما هیچ کنترل و نظارتی بر فروشگاه‌هایی که کالاهای قاچاق می‌فروشند ندارد! فروشندگان هم به آسانی انواع مارک و نشان برندهای معروف خارجی را تقلب می‌کنند در حالی که هیچ یک از این برندها در کشور نمایندگی فروش ندارند. کسی هم جلوی این متخلفان را نمی‌گیرد.
یارانه تولید را کی داده و کی گرفته؟
مهدی یکتا، دبیر انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات نساجی و پوشاک نیز در گفت‌و‌گو با «فرصت امروز»، اظهار می‌کند: نزدیک به دو سال است که با کاهش تولید پوشاک در کشور روبه‌رو هستیم و دلیل اصلی آن رکود شدیدی است که بر بازار حاکم شده است. از سوی دیگر قاچاق70درصدی پوشاک از ترکیه و چین نیز هر روز فشار بیشتری بر تولید داخل وارد می‌کند. به نظر می‌رسد تا پایان سال این وضعیت ادامه یابد و تغییری در آن ایجاد نشود.
دبیر انجمن تولیدکنندگان پوشاک، یارانه سهم تولید را دست نیافتنی می‌داند و می‌افزاید: در میان صنعتگران و تولیدکنندگان این موضوع دیگر به ضرب‌المثل تبدیل شده که «یارانه تولید را کی داده و کی گرفته است؟» بسته خروج از رکود هم درست مانند همین یارانه‌هاست و دولت هنوز نمی‌داند اگر تسهیلات را بدهد تقاضای بازار را درپی خواهد داشت یا ایجاد تورم خواهد کرد.
وی ادامه می‌دهد: صنعت نساجی و پوشاک برخلاف کالاهای لوکس، تقاضا محور است و خودش تقاضا ایجاد نمی‌کند. بنابراین باید برای آن تقاضا ایجاد کرد. این رکودی که بر بازار حاکم شده و اوج آن از سال 91 و 92 آغاز شده، یارانه و بسته‌های خروج از رکود این چنینی نمی‌تواند موثر باشد و دولت باید روش‌هایش را اصلاح کند. این روش‌های تحریک تقاضا موثر نیست و دولت باید ابتدا رکود را از بازار جمع کند، در غیر‌این صورت امیدی به خروج از رکود وجود نخواهد داشت. این روش‌ها و نسخه‌ها چاره و علاج تولید ما نیستند.