از جزيره فروشی يونانی تا نفت فروشی ايرانی

يونان برای جبران بدهی هايش جزيره مي فروشد: آن هم نه به يونانی ها؛ بلکه شيوخ عرب نشينی نظير اميرقطر و آبراموويچ روسی براي خريد، دندان تيز کرده اند.

قيمت 500 ميليون يورويي اين جزاير هم براي ميلياردرهاي نفتي عرب و سرمايه داران بزرگ روسي رقمي نيست. يونان جزيره مي فروشد تا زنده بماند. يونان حاضراست جزيره را به صورت خام به فروش برساند تا مخارج روزمره خود را بگذراند. شايد يوناني ها مي توانستند اين 12هزار جزيره را به جذاب ترين مراکز توريستي جهان تبديل و منافعي بلندمدت براي خود تعريف کنند. اما مردم يونان  به واسطه شرايط فعلي شان حاضر نيستند بيشتر از اين فشاري را تحمل کنند و دولت ترجيح داده است که از منافع بلند مدت کشور عبور کند تا مردم امروز از اين غمگين تر نشوند.

داستان امروز يونان ساليان سال است که در ايران برقرار است. ما در ايران رفاه مي خواهيم و از کار بيزاريم. از اين رو به دولت مي گوييم سهم نفت ما را بده. غافل از اين که نفت ما شبيه جزيره يونانيان است. ما نفت را خام خام مي فروشيم تا يارانه بدهيم، حقوق کارمندان دولت را بپردازيم و خلاصه نفت مي فروشيم تا خرج روزمرگي هايمان شود. در اين ميان برخي از سياسيون هم سوار بر اشتباه فکري مردم مي شوند و مي خواهند نفت را بر سر سفره مردم بياورند.

شايد ما هم مي توانستيم به جاي خام فروشي نفت، آن را به مواد پتروشيمي پر ارزش تبديل کنيم تا توليد در کشور اتفاق بيفتد و ارزش آفريني شکل گيرد. اما دريغ که سود مسئولان و لذت مردمان در خام فروشي نهفته شده است و حتي فکر نکردن به خام فروشي هم براي ما سخت است. غافل از اين که همانطور که 12هزار جزيره يوناني تمام مي شود، روزي نفت فروشي ما نيز پايان مي پذيرد. شايد کمي ديرتر .