آنقدر در واردات رسمي و همچنين قاچاق اجناس بي‌كيفيت چيني به ايران طي سال‌هاي گذشته زياده روي شده است كه هم اكنون تنها نام بازارهاي كشور، ايراني عنوان مي‌شود و در اصل در اين بازارها جنس چيني است كه جولان مي‌دهد.
برخي وارد كنندگان و همچنين قاچاقچيان حتي به قيمت نابودي توليدكنندگان داخلي همه‌جور جنس چيني وارد مي‌كنند و در فعاليت خود چنان زياده روي كرده‌اند كه هر روز بر تعداد بيكاران ايران افزوده مي‌شود. حال يكي نيست بگويد اين همه جنس چيني چگونه وبا كدام مجوز و چرا وارد ايران شده و همچنان نيز وارد مي‌شود. اگر سري به بازارهاي ايران بزنيم متوجه مي‌شويم تنها نام و نماي بازارها هنوز ايراني است اما داخل مغازه‌ها فقط صحبت از ارائه جنس چيني درجه يك و 2 و حتي درجه 3 است.
سوقاتي مشهد و اصفهان را هم چين مي‌زند
جاي تأسف دارد كه در مشهد الرضا وقتي براي زيارت مشرف مي‌شويم، مي‌بينيم چين حتي از تهيه سوغات مشهد و اماكن مذهبي ايران نيز چشم پوشي نكرده است‌تا جايي كه چندي پيش خبر رسيد 500 ميليارد تومان از درآمد فروش سوغات مشهد نصيب چيني‌ها شده است. مشهد سالانه ميزبان ۲۵ ميليون زائر است و در همين حال نماينده مردم مشهد در مجلس گفت كه چين با توليد سجاده، مهر نماز و تسبيح مشكلات گسترده‌اي را براي توليدكننده داخلي در اين شهر به وجود آورده است، البته مقوله نفوذ كالاي چيني در مشهد نخستين مورد از اعتراض به اين مسئله نيست، پيش از اين عرضه صنايع دستي ايراني- چيني! نيز در ميدان نقش جهان اصفهان كه نماد صنايع دستي ايران زمين است مورد اعتراض توليدكنندگان صنايع دستي اصفهاني قرار گرفت. در اين بين در حالي اصفهان مقصد بسياري از گردشگران خارجي است كه اين گردشگران در كمال ناباوري با صنايع دستي چيني در اين شهر توريستي روبه رو مي‌شوند.
حال بد نيست نگاهي به فهرستي از كالاهايي كه پيش از اين توسط توليدكنندگان داخلي تأمين مي‌شد و حالا نمونه چيني جاي آن را گرفته است بيندازيم، در اين ليست كالاهايي چون سنگ قبر، كارت دعوت عروسي، زيپ، مصنوعات سبدي و حصيربافي، گليم، پارچه‌هايي با نقش ترنج، قاب عكس، تابلوي نقاشي، عصا، لوبيا قرمز، سنجاق سر، سيم‌خاردار، پيچ و پونز، پرتقال و... قرار دارد كه هر ساله رقم بسيار زيادي از دلارهاي نفتي ايران براي واردات اين اقلام از دست مي‌رود و ما ايراني‌ها نيز گويا تنها نگاه كردن را آموخته‌ايم.
كشفيات قاچاق هم چيني است
همچنين بررسي‌ها نشان مي‌دهد عمده كالاهايي كه به ايران قاچاق مي‌شود نيز متعلق به كشور چين مي‌باشد، به‌طور نمونه طي سه ماه نخست سال گذشته، بيش از 6 هزار كيلوگرم بادام و گردوي قاچاق كشف و ضبط شد كه اغلب آنها محصول چين بودندكه اين موضوع زمينه را براي كار و فعاليت كشاورزان و باغداران ايراني كاهش مي‌دهد. براساس آخرين آمار منتشر شده از سوي اتاق بازرگاني، در سال ۹۳ ميزان واردات از چين 7 ميليارد دلار بوده و به گفته كارشناسان ۸۰درصد واردات از چين در دست بخش خصوصي است.
كشورهاي بزرگ و معتبر دنيا كه نمايندگي كنترل و بازرسي چين در آنها فعال است، از واردات كالا حداكثر بين 7 تا ۲۰ درصد سود مي‌برند اما بازرگانان ايراني اجناس بي‌كيفيت چيني كه حتي در كشور چين استفاده نمي‌شود و گاه در شركت‌هاي زيرزميني توليد مي‌شود را خريده و با سودهاي گاه ۵۰۰ درصدي در ايران عرضه مي‌كنند.
پيامد ورود اجناس چيني به ايران فقط به توليدكنندگان مربوط نمي‌شود و با اين كار به توليد داخلي ضربه وارد شده و موجب تعطيلي كارخانجات و سرخوردگي بخش‌خصوصي مي‌شود، همچنين اين اقدام سبب افزايش بيكاري، گسترش دلالي در اقتصاد و عادت كردن به كالاهاي بي‌كيفيت و غيراستاندارد در بازار مصرف خواهد شد. حال عرق ملي ديگر بايد مارا در مقامي قرار دهد كه محكم رو به روي چيني‌ها، واردكننده‌هاي سودجو و برخي مسئولان ضعيف‌النفس كه براي واردات بيشتر غش و ضعف مي‌روند، بايستيم! در غير اين صورت بايد بنشينيم و نابودي تتمه توليد داخلي باقيمانده را نيز نظار‌ه‌گر باشيم.
هادی غلامحسيني