روز چهاردهم فروردین‌ماه از یکی از مغازه‌های بازار مبل یافت‌آباد، میز ناهارخوری دو نفره‌ای خریدم، 50 درصد مبلغ میز را هم به شرط دریافت سفارش در 4 روز آتی پرداخت کردم. فاکتور را گرفتم و به امید دریافت میز منتظر شدم. چهار روز شد، دو هفته و نیم و درنهایت میز ضرب‌خورده، در یک بسته‌بندی در خانه تحویل داده شد. به صورت کاملا اتفاقی، بسته‌بندی را باز کردم و در کمال تعجب با میز پایه شکسته و ضرب‌خورده‌ای مواجه شدم که پیشتر فروشنده پیشنهاد داده بود با 50 درصد تخفیف خریداری کنم که نکرده بودم. میز را برگرداندم و معامله با رضایت طرفین فسخ شد.
تا اینجای کار، من، مشتری بخت‌برگشته‌ای بودم که به خاطر یک میهمانی میزی خریده بودم اما دو هفته بعد از میهمانی چند قطعه چوب لاک خورده و ضرب‌دیده بدون پایه به‌عنوان میز تحویلم داده شده بود. اما بازهم رضایت به اتمام کار داشتم، قرار شد فروشنده، یک هفته بعد، مبلغ پرداختی را بازگرداند، یک هفته شد، ١٠روز، بعد، ١٥روز و درنهایت سر یک ماه فروشنده درپی تماس‌های مکرر من برای دریافت پول اعلام کرد یا باید منتظر روزی باشم که او دلش بخواهد پول را بازگرداند یا بروم و شکایت کنم.
شکایت ایده خوبی بود، پس شکایت کردم. تجربه یکی از همکاران با اتحادیه موبایل‌فروشان هم آن‌قدر موفق بود که هرگونه تردید برای طی کردن مسیر قانونی و صنفی را برطرف می‌کرد. پس به واسطه یکی دیگر از همکاران شکایتم را با اتحادیه مطرح کردم. تمام حق با مشتری بود. در فاکتور مبلغ پیش‌پرداخت و هر آن چیزی که لازم بود تا فروشنده منکر معامله نشود در آن ذکر شده بود. از اتحادیه به انجمن صنفی مبلمان راهنمایی شدم و در آن‌جا یکی از مسئولان انجمن پس از شنیدن ماجرا و صحبت تلفنی با فروشنده، قبول کرد که حق با مشتری است و فروشنده هم قبول کرده است پول را ظرف یک هفته واریز کند. اما پس از یک هفته هیچ اتفاقی نیفتاد. فروشنده به این بهانه که من شکایت کرده‌ام مجددا اعلام کرد که پول را پس نمی‌دهد.
یک بار دیگر موضوع را به مسئول پیگیری‌کننده اطلاع دادم. مسئول پیگیری شکایت در انجمن صنفی مبلمان و رابط دیگر در اتحادیه مبلمان که هر دو پیشتر مطمئن بودند که پول را می‌گیرند، دست‌هایشان را به نشانه تسلیم بالا بردند و اعلام کردند که بیشتر از این کاری از دست‌شان برنمی‌آید. نکته جالب‌تر توصیه یکی از مسئولان اتحادیه بود که مرا به مراجعه مجدد و خواهش از فروشنده برای دریافت پول تشویق می‌کرد.
این درحالی است که در اتفاقی مشابه در اتحادیه موبایل‌فروش‌ها که برای یکی از دوستان رخ داده بود، فروشنده که زیر بار شکستن شیشه موبایل هنگام چسباندن روکش نمی‌رفت، از طرف اتحادیه احضار شد و تنها بعد از مطلع شدن از آغاز فرآیند بررسی موضوع، با کمال میل خسارت را پرداخت کرد. نکته جالب این‌که در آن مورد، شکایت‌شونده یک فروشگاه رده پایین در یک خیابان معمولی بود و در مورد من، فروشنده در بازار معروف مبل یافت‌آباد فعالیت می‌کرد.
پوشیده نیست که در این موضوع، پول در اولویت دوم است، یعنی در وهله اول انتظار مشتری از اتحادیه، اصلاح نحوه برخورد فروشنده با مشتری است. این یکی از فلسفه‌های وجودی اتحادیه‌هاست که با متخلفان هر صنف برخورد کنند، اما به نظرمی‌رسد که این موضوع برای اتحادیه مبل‌فروشان یا انجمن صنفی مبلمان چندان جدی نیست، چراکه به گفته مسئول پیگیری‌کننده شکایت در انجمن مبل، من سومین قربانی این رفتار فروشندگان و تولیدکنندگان مبلمان در ماه فروردین بودم. حال از کسانی که به هر دلیلی شکایت نمی‌کنند، بگذریم مانند کاربری با نام میترا که در صفحه خود نوشته است: «بعد از ٢ماه انتظار دیشب مبل‌ها را آوردند، ولی چه مبلی، هر قطعه‌ای از آن یک رنگ داشت، یعنی کل مبل در سه رنگ مختلف بود اما هیچ کاری از دست من برنمی‌آید. در یکی از کامنت‌ها کاربری به نام مینا جواب داده است: من هم یک‌بار از یکی از فروشنده‌های مبل به اتحادیه شکایت کردم اما فقط وقتم تلف شد.
این بی‌توجهی به آنچه مشتری خوانده می‌شود درحالی است که همین چند وقت قبل توصیه‌هایی متفاوت شنیده شده بود. انصاری رئیس شورای ملی مبلمان و سمیع‌زاده دبیر انجمن صنفی مبلمان و دکوراسیون در حضور نماینده مجلس و مسئولان سازمان میراث‌فرهنگی، صنف خود را عده‌ای هنرمند–تاجر توصیف کرده بودند که رویکرد مشتری‌مدارانه و خانواده‌محوری را به واسطه آموزش‌های صنفی سرلوحه کار خود قرار داده‌اند! آنها حتی پا را فراتر هم گذاشتند و خطاب به صنف مبلمان اعلام کردند: «ماموریت شما در حوزه توزیع، مشتری‌مداری است، در حوزه تولید، تولید کالاهای باکیفیت است».
توضیح : این نوشتار از سوی یک خریدار نگارش شده است و اسناد آن در دفتر روزنامه همشهری هم موجود است.