مقایسه و بررسی دو محصول آینده ایران‌خودرو

این روزها در دنیای خودرو دیگر نمی توان مانند قبل به طور قطع خودروهای مختلف را در کلاس های صد در صد مجزا طبقه بندی کرده و تقریبا بسیاری از مدل های تازه متولد شده شهری در یک سگمنت میانی قرار می گیرند. ژرمن ها را باید مبتکر این رویه دانست که در ادامه کشورهای دیگر نیز به واسطه محبوبیت فوق العاده این خودروها به آنها پیوستند. در میان فرانسوی ها، جدیدترین این خودروها، دو کراس اوور هستند که کمی بیش از یک سال نیز از عمر آن دو نمی گذرد و جالب اینکه هر یک نیز دقیقا بر روی پلاتفرم هاچ بکهای کوچک شهری ش کل گرفته اند. در ادامه به بررس ی رنو کپچر و پژو 2008 که شاید در آینده ای نزدیک شاهد حضور آنها به عنوان محصولات جدید ایران خودرو نیز باشیم، میپردازیم.
 

به لحاظ ظاهری هر دوی این خودروها به عنوان شاسی بلندهای جمع و جور شهری در یک کلاس قرار می گیرند، ولی فلسفه وجودی آنها اندکی با هم متقاوت است. پژو در اوایل سال 2013 عمال تصمیم گرفت تا دیگر پژو 208 را در قالب مدل استیشن عرضه نکند تا جایگزین آن یعنی 2008 معرفی شود. این خودرو بر روی پلاتفرم PF1 پژو-سیتروئن شکل گرفته که تقریبا تمام مدل های کوچک و هاچبک پژو-سيتروئن از 206 گرفته تا سیتروئن سي4 جدید از آن استفاده می‌کنند. از سوی دیگر، رنو با همکاری سامسونگ، کپچر را دقیقا با استقاده از بیشتر قطعات هاچبک معروف خود رنو کلیو ساخته تا همانند 2008 سواری آن بسیار شبیه به یک مدل هاچبک باشد تا یک شاسي بلند کوچک!
 

قیمت نمونه های مورد بررسی نیز بسیار به هم نزدیکند به طوری‌که رنو کپچر در مدل پایه برچسب قیمتی برابر با 25 هزار و 990 دلار استرالیا و پژو 2008 نیز در همین سطح قیمتی معادل 24 هزار و 990 دلار دارد. ولی در این بین کپچر حضور موفق تری را در همین مدت کوتاه تجربه کرده و توانسته در اروپا با اختلاف اندکی پس از نیسان جوک و داستر قرار گیرد که البته این موضوع در استرالیا بیشتر به سمت پژو سنگینی می‌کند.
 

برای بیشتر متمایز کردن این دو کراس اوور از سایر خودروها، به صورت شرکتی امکان رنگ آمیزی متفاوت بدنه وجود دارد که در پژو با پرداخت حدود 1440 دلار می توان درها، سقف و آیینه ها را تغییر داد. در رنو نیز انجام این تغییرات همانند پژو پر هزینه است تا با در نظر گرفتن رنگ متالیک مشکی سقف این اضافه پرداخت به بیش از 1800 دلار برسد. به طور کلی در این فرانسوی ها به راحتی می توان هزاران دلار تنها صرف تزیینات جزئی بدنه و داخل اتاق کرد چیزی که تا حدودی در خودروهای مورد بررسی انجام شده است.
 

در زیر کاپوت نه چندان کشیده پژو 2008 یک پیشرانه 1.6 لیتری چهار سیلندر به صورت تنفس طبیعی قرار گرفته که توانایی تولید حداکثر قدرتی برابر با 118 اسب بخار در شش هزار دور در دقیقه و گشتاور 160 نیوتن متر در 4250 دور در دقیقه را دارد. پژو در کنار این پیشرانه از یک گيربكس چهاردنده اتوماتیک بهره گرفته که نیروی تولیدی را به چرخ های جلو منتقل می‌کند. در کپچر، رنو رویه متفاوتی را پیش گرفته و از یک پیشرانه کم حجم تر 1.2 لیتری چهار سیلندر سود جسته که به لطف سیستم توربو دقیقا قدرتی مشابه با پژو ولی در دور پایینتر )4900 دور در دقیقه( و گشتاور 190 نیوتن متر در 2000 دور در دقیقه تولید می‌کند. همچنین رنو از یک گيربكس ششدنده اتوماتیک با دوکلاچ در این خودرو استفاده نکرده تا برگ برنده حداقل بر روی کاغذ از هر لحاظ به نفع آن باشد. در بخش مصرف سوخت این تفاوتها بازهم مشاهده میشود به طوری‌که رنو به لطف حجم کمتر پیشرانه خود در هر 100 کیلومتر تنها  4 لیتر بنزین می سوزاند که این رقم در پژو به 6.5 لیتر افزایش می‌یابد.
 

هر دو خودرو مجهز به حسگر و دوربین دنده عقب هستند که از این نظر هیچ نوع ایرادی به آنها نمیتوان گرفت، ولی هنگام دور زدن و یا پارک دوبل به علت خطر کمربند شانه ای بلندتر کپچر میدان دید راننده ضعیف تر خواهد بود. البته سیستم دوربین عقب آن را نیز نباید جزء بهترین ها قرار داد، چرا که در رنو سیستم چند رسانه ای آن به بیش از پنج ثانیه زمان نیاز دارد تا پس از استارت تغییر دنده عقب امکان پذیر باشد و اگر عجله هم داشته اختیار خریداران قرار می گیرد و این در حالی است که گارانتی سه ساله یا 100 هزار کیلومتر پژو همانند مدل های دیگر این شرکت همچنان بدون تغییر باقی مانده است. در نهایت باید بیان داشت که هرچند رنو اندکی تازه واردتر از پژو به حساب می آید و طراحی بدنه آن نیز مهیج تر است، ولی پژو 2008 به دلیل ماهیت آرامتر و کیفیت بالاتر که تناسب بیشتری با کلاس خودرو دارد برای بعضی افراد مناسبتر خواهد بود.
 

با وجود بهره گیری از گيربكس با تکنولوژی بالاتر، در رنو کپچر گاه میتوان به تاخیر در تعویض دنده ها به خصوص در دنده ها پایین تر پی برد. همچنین هنگام حرکت در سرعت های پایین صدای تقریبا آزاردهنده ای از پیشرانه به گوش می رسد که با افزایش فشار توربوها خوشبختانه دیگر نمی شود آن را شنید. به هر صورت هر انداره با کپچر تندتر برانید به همان اندازه خودرو برای شما هیجان انگیزتر خواهد شد، چیزی که در پژو کمتر دیده میشود. اما در خصوص راحتی کابین باید آن را در عقب تر از 2008 قرار داد، چرا که به شکل کلی صندلی ها و حتی سیستم تعلیق خشک‌تر از رقیب خود است. هنگامی که پشت فرمان این دو خودرو قرار میگیرید در وهله نخست تقریبا حال و هوای هردو یکسان است، ولی فرمان تیزتر و کوچک‌تر پژو خصوصیات سواری آن را بسیار به یک مدل هاچ بک شبیه میسازد در حالی که این مورد در رنو حالتی خفیفتر دارد. در عین حال رینگ های 16 اینچی آلومینیومی آن هر چند درون لاستیک‌های باریک‌تری در مقایسه با رنو قرار گرفته اند، ولی پایداری و چسبندگی آنها با یکدیگر متفاوت نیست. به طور کلی همانند طراحی بدنه کپچر که به مراتب اسپرت تر ار 2008 به چشم می آید سواری آن نیز سفتتر و اسپرت تر است به گونه ای که علاوه بر صدای کمک فنرها، صدای برخورد هوا با بدنه نیز شنیده می شود اگر چه پیشرانه 1.2 لیتری آن نرمتر و بی صداتر از نمونه 1.6 لیتری پژو کار می‌کند. با توجه به این‌که ترمزهای رنو کپچر در محور عقب از نوع کاسه ای است در ترمزگیری های شدید و سریع دارای عملکرد ضعیف تری در مقایسه با پژو و سیستم ترمز کاملا دیسکی آن در هر چهار چرخ است.
 

رنو با ضمانت پنج ساله بدون محدودیت کیلومتر در اندکی بر پدال گاز فشار دهید تا شتاب گیری خودرو را نیز امتحان کنید، صدای زیاد این پیشرانه کاملا در داخل اتاق حس میشود. گيربكس چهاردنده اتوماتیک به لحاظ کارکرد بسیار به آنچه در مدلهای دیگر این شرکت وجود دارد نزدیک است ضمن این‌که با وزن 1113 کیلوگرمی و وجود حالت اسپرت و برف، جای نگرانی در مواجهه با وضعیت های مختلف جوی و مسیر پیشرو وجود ندارد. هر چند که پژو از کپچر 1215 کیلوگرمی سبک‌تر است، ولی به دلیل تولید قدرت و گشتاور در دورهای بالاتر، در مقایسه با رقیب خود، از شتابگیری قدری کندتر بهره میبرد.
 

اما در استفاده روزمره عملکرد این دو خودرو با آنچه بر روی کاغذ وجود دارد شاید اندکی تفاوت وجود داشته باشد. ترکیب پیشرانه 1.6 لیتری پژو با گيربكس قدیمی تر این خودرو )که البته به نحو احسن از عهده وظیفه خود بر می آید( در سفرهای داخل شهر و حتی مسافرت ها، سواری قابل قبولی را برای آن ایجاد می‌کند. هر چند اگر باشید این موضوع بسیار آزاردهنده به نظر می آید. این زمان در پژو بسیار سریعتر و حدود دو ثانیه است، ولی در 2008 نیز با تغییر دنده از R به D یا بالعکس برای لحظاتی یک پیغام اخظار قرمز رنگ در صفحه مشاهده می شود و سپس وارد صفحه اصلی و منوها میشود. صفحه نمایش قرارگرفته در بالای داشبورد هر دو خودرو از نوع لمسی به ابعاد هفت اینچ است و قابلیت پخش بسیاری از فایل های صوتی و تصویری را از طریق USB و بلوتوث دارند. با وجود این که پژو در این خودرو رابط کاربری خود را ارتقا داده ولی بازهم کار کردن با آن در برخی موارد به ویژه سیستم ناوبری راننده را دچار سردرگمی می‌کند، در عین حال هیچ دکمه مجزایی برای سیستم ردیاب ماهواره ای در نظر گرفته نشده چیزی که در رنو به صورت استاندارد وجود دارد. رابط کاربری و منوهای سیستم چند رسانه ای در کپچر به واسطه آیکون های رنگی و بزرگتر به راحتی حتی به صورت سریع در دسترس هستند که از این نظر باید امتیاز بالاتری را به آن داد.
 

در داخل اتاق به طور کلی آن چه مشخص است کیفیت اندکی بهتر و طراحی لوکس تر پژو است تا آن را به راحتی برتر از رنو قرار دهد. پلاستیک نرم استفادهشده در داشبورد به همراه رنگ آمیزی برخی از این اجزا متناسب با رنگ بدنه در عین حال وضعیتی اسپرت نیز برای آن فراهم می‌کند، مواردی که در کپچر قابل مشاهده نیست. دسترسی به سیستمها و کنترلهای مختلف در هر دو خودرو در یک سطح قرار میگیرد، ولی آن چه باز هم برگ برنده را در اختیار پژو میدهد جادار بودن آن است، به طوری که محفظه های مختلفی درون درها و پشت صندلی ها برای قرار دادن وسایل در نظر گرفته شده که در رنو قابل مشاهده نیست. در خصوص فضای صندلی های عقب هر دو خود نهایتا امکان استفاده دو سرنشین بزرگ سال را در خود فراهم می آورند، ولی در رنو با وجود این که اندکی جای پا بیشتر است، ولی عرض کمتر این فضا در قیاس با 2008 کاملا به چشم می آید. فضای صندوق عقب در رنو کپچر به شکل دو طبقه است که در حالت عادی 377 لیتر ظرفیت دارد که میتوان آن را به 455 لیتر و در نهایت با خواباندن صندلی ها به 1235 لیتر افزایش داد. صندوق پژو به شکل یک تکه است که با ظرفیت 410 لیتری در حالت عادی کوچک‌تر از رنو خواهد بود، ولی با خواباندن صندلی های ردیف دوم این فضا به بیش از 1400 لیتر افزایش می‌یابد. در هر دو خودرو میتوان دو کیسه هوای جلو را مشاهده کرد که در رنو دو کیسه هوای جانبی دیگر در نظر گرفته شده است، در پژو کیسه هواهای پرده ای تنها برای دو سرنشین جلو وجود دارد تا در هر دو خودرو خبری از کیسه های هوای سرنشینان عقب نباشد هرچند که هر دو مدل موفق به دریافت پنج ستاره ایمنی شده اند.
 

 * این دو محصول بزودی و از سوی شرکت ایران خودرو به بازار ایران عرضه خواهند شد .


جمع بندی :