نتايج مذاكرات ايران و 1+5 در لوزان پيامدهاي گوناگوني داشته است و هنوز بايد منتظر باشيم تا پيامدهاي ديگري از راه برسند. يكي از اين پيامدهاي احتمالي مناسبات بازرگاني ايران و روسيه است كه مورد توجه مارك كاتز از پژوهشگران انديشكده ويلسون قرار گرفته است. نوشته وي توسط مركز اشراف به فارسي ترجمه شده است كه در ادامه از نظرتان خواهد گذشت. مسكو به‌دنبال توافقي پاياپاي ميان روسيه و ايران به ارزش يك‌ونيم ميليارد دلار در ماه بوده كه طبق آن ايران روزانه ۵۰۰هزار بشكه نفت به روسيه بفرستد و در عوض تجهيزات و كالاهاي روسي دريافت كند.
هرچند كه اكنون روسيه عمدتا فلزات و كالاهاي فلزي (و نيز برخي كالاهاي چوبي، غلات و مواد معدني) به ايران صادر مي‌كند، درحالي كه ايران اغلب غذا و محصولات كشاورزي به روسيه مي‌فروشد. تهران ترجيح مي‌دهد نفت خام خود را به‌جاي دريافت كالاهاي روسي، در ازاي دريافت دلار بفروشد، به‌ويژه اينكه ماشين‌آلات روسي كيفيتي پايين‌تر نسبت به ماشين‌آلات ساخت غرب دارند. تعرفه‌هاي روسي و ديگر عوامل آزاردهنده (مانند سلامت پايين غذاهاي روسي كه صنعت طيور ايالات متحده به‌خوبي از آن آگاه است) نيز مانع افزايش بازرگاني ميان روسيه و ايران مي‌شود. مسكو و تهران همچنين درمورد كنار گذاشتن دلار امريكا و به‌كارگيري از واحد پول ملي خود در انجام معاملات ميان دو كشور گفت‌وگو كرده‌اند، درحالي كه ممكن است يك سود دوسويه و نوعي «احساس خرسندي» در اين كار وجود داشته باشد؛ اما ازسوي ديگر، ضعيف بودن واحد پول روسيه و ايران مي‌تواند تنشي بي‌پايان بر سر نحوه انجام اين معاملات پاياپاي به‌وجود آورد.
سازمان همكاري شانگهاي
اين گزارش به‌طور گسترده‌يي پخش شده كه ايران آماده است تا از وضعيت ناظر به عضويت كامل در سازمان همكاري شانگهاي (SCO) ارتقاي مقام پيدا كند و اين كار قرار است در نشست پيش روي سران كه در جولاي ۲۰۱۵ خواهد بود، روي دهد.
اين سازمان– كه فعلا روسيه، چين، قزاقستان، قرقيزستان، تاجيكستان، و ازبكستان را دربر مي‌گيرد– بدين منظور شكل گرفته تا نه‌تنها بنا به ظاهر عليه جدايي‌طلبي و تجزيه‌طلبي، تندروي و تروريسم مبارزه كند، بلكه به‌دنبال اين است تا تاثير و نفوذ غرب در منطقه را نيز محدود سازد. تهران از ديرباز به‌دنبال اين بوده تا به عضو كامل سازمان همكاري شانگهاي تبديل شود، اما تا پيش از اين با واكنش منفي اين سازمان روبه‌رو شده بود. گويا اعضاي فعلي سازمان همكاري شانگهاي اكنون كه ايالات متحده و نيروهاي ائتلاف در حال خروج از آن كشور هستند، همكاري با ايران درمورد مساله افغانستان را داراي اهميت دانسته‌اند. هرچند سازمان همكاري شانگهاي يك توافق دفاعي حقيقي نيست.
بهبود روابط ايران با غرب و امريكا
به ضرر اقتصاد و سياست خارجي روسيه
مسكو مي‌داند كه اگر توافق هسته‌يي پيش رو (همان‌گونه كه پيش‌بيني مي‌شود) داراي اين شرط باشد كه روسيه سوخت مصرف‌شده از رآكتورهاي هسته‌يي ايران را بازفرآوري (پردازش مجدد) كند، اين كار از نظر اقتصادي به‌نفع روسيه خواهد بود، اما ازسوي ديگر، اگر برداشته شدن اختلافات درمورد مساله هسته‌يي ايران در سطح گسترده‌تر منجر به بهبود روابط ايران با ايالات متحده و غرب شود، در آن صورت پيوندهاي اقتصادي تهران با غرب به سرعت گسترش خواهد يافت و تاثير و نفوذ روسيه در ايران پايين خواهد آمد. اگر بهبود روابط ايالات متحده و ايران منجر به افزايش همكاري اين دو كشور درمورد مسايل منطقه‌يي (مانند سوريه) شود، در آن صورت روسيه چاره‌يي نخواهد داشت جز آنكه به هرچه كه واشنگتن و تهران دررابطه با مسايل منطقه تصميم‌گيري كنند، تن در دهد.