وی گفته بود: به محض دریافت این کمک‌ها، کار راه‌اندازی و تجهیز مراکز آموزشی را آغاز خواهیم کرد. سخنانی که با تغییر دولت دیگر روی واقعیت به خود ندید. اما پیش از آن از این جنس وعده‌ها عملی شده بودند.
مثلا پنج سال پیش در کنفرانس بین‌المللی پاکستان که در ژاپن برگزار شد، ایران تعهد داد به کشور پاکستان 330 میلیون دلار کمک کند. این اتفاق در مورد کشورهایی مانند سریلانکا، سنت وينسنت، نیکاراگوئه و چند کشور دیگر رخ داد. پول‌هایی که برخی از آنها با عنوان بودجه کمک‌های توسعه‌ای هزینه شد و برخی دیگر نیز مشخص نیست تحت چه عنوان پرداخته شده است.
در سال‌های فعالیت دولت‌های نهم و دهم اختصاص 330 میلیون دلار برای پاکستان، اختصاص بودجه‌ای برای ساخت یک بیمارستان تخصصی در عراق، اختصاص وام 1.5 میلیارد دلاری با مدت 10 سال بازپرداخت برای سریلانکا، اختصاص بودجه‌ای برای برای ساخت دو درمانگاه عمومی در بولیوی، كمك هفت ميليون دلاری برای ساخت يك فرودگاه در سنت وينسنت، کمک ۳۵۰ میلیون دلاری برای ساخت یک بندر نیکاراگوئه و موارد این چنینی در رسانه‌های ایرانی انعکاس یافت. موضوعی که بعضا انتقادهایی را هم در پی داشت اما حتی در زمان بیان این انتقادات هم کمتر کسی در مورد اهداف این سیاست سخن گفت. با این حال از این دست موارد در دولت روحانی تاکنون در رسانه‌ها اعلام نشده اما باید دید این دولت تا پایان کار خود چه مسیری را انتخاب می‌کند؟
