آرمان ملی: رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با اشاره به اینکه کارگران بین دو راهی نان و کار گرفتار شده اند گفت: با اعمال محدودیت ها مرخصی های اجباری کارگران بدون حقوق است.
فتح ا... بیات، با اشاره به اینکه با جهش موج جدید ویروس کرونا کارگران بین دو راهی دورکاری و ابتال به کرونا گرفتار شده اند، گفت: کارفرمایان همکاری الزم را نمیکنند، کارگران هم از ترس بیکاری و برای اینکه بتوانند در زندگی دوام بیاورند مجبور هستند که ساعت های طولانی در واحدهای تولید و مونتاژ فعالیت کنند.
وی اضافه کرد: برخی از کارگران مانند آنهایی که قرارداد رسمی ندارند و حقوق ثابت دریافت نمیکنند با کرونا آسیب زیادی دیدند. اکثر کارگران قراردادی هستند و امنیت شغلی ندارند به همین دلیل بین دو راهی کار و زندگی گیر افتاده اند.
رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی بیان کرد: زمانیکه قرار است محدودیتی اعمال شود، کارفرما کارگران را به مرخصی اجباری میفرستد که در آن هیچ حقوقی برایشان ثبت نمیشود. فرض بر این است که اگر کارگری نمیتواند سرکار بیاید باید مرخصی استحقاقی دریافت کند.
رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با بیان اینکه همه مسائل از اینجا ناشی میشود که کارگر امنیت شغلی ندارند گفت: قرارداد کار توافق دو یا چندجانبه مابین کارگر و کارفرما در زمینه انجام کــار در ازای مــزد است. رابطه بین کارگر و کارفرما بر اساس قرارداد برقرار میشود تا کارگران از این طریق احساس امنیت شغلی کنند. این قرارداد در حقوق کار ایران جایگزین عقد اجاره اشخاص مقرر در قانون مدنی شده است. درحالیکه هدف اصلی قانون کار، حمایت از کارگر است، در تفکر نوین حقوق کار، دیگر رابطه کار تابع نیست و کارگر به دستور کارفرما کار نمیکند، بلکه نیروی کار خویش را به صورت یک مال یا سرمایه به جامعه عرضه میکند که استفاده کننده اولیه آن کارفرما است.
بیات بیان کرد: کارفرما نیز از این نیرو، استفاده شخصی نمیکند، بنابراین نیروی کار در خدمت جامعه قرار میگیرد.
در نتیجه استمرار و تداوم قرارداد کار میبایست در قوانین و مقررات کار به نحوی تدوین شود که این اطمینان خاطر را برای کارگران درپی داشته باشد. ازسوی دیگر قرارداد کار، آزادی اراده طرفین را به طور فراگیر تایید نمیکند و محدودیت هایی برای کارفرما از جمله دلیل موجه برای اخراج، اخطار قبلی، پرداخت غرامت اخراج یا بازگشت کارگر به کار در نظر گرفته شده است. همچنین پرداخت بیمه بیکاری به کارگر نوعی حمایت اجتماعی به منظور ایجاد امنیت شغلی برای کارگر و اطمینان وی از دریافت حداقل معاش الزم برای ادامه زندگی خود و خانوادهاش تلقی میشود.
او اشاره کرد: کارگر قراردادی در نزد کارفرما، مزد بگیری است که هرزمان که لازم باشد میتوان او را با تسویه حساب محکوم و مجازات کند. از این رو کارگر قراردادی جسارت پرداختن به مسائلی مانند ایمنی و بهداشت خود را ندارد و ناگزیر به بدترین کارها تحت دشوارترین شرایط تن میدهد.
کارگر قراردادی به هیچ وجه جایگاه حمایتی در مورد استمرار قرارداد کار را ندارد. امروزه بیش از 95 درصد کارگران ایران قرادادی هستند که در معرض تضییع حقوق و استثمار قرار میگیرند.
امروزه ضرورت اتخاذ تدابیری که امنیت شغلی و فکری کارگران را تأمین کند، بیش از پیش احساس میشود. در این بین اصلاح قوانین و سایر مقررات مرتبط با قرارداد موقت کار به منظور جلوگیری از مخاطرات این نوع اشتغال و حمایت از کارگران موقت ضروری به نظر میرسد.