گزارشی از تلاش نافرجام براى ترور سفیر آلمان غربى در تهران در هشتم فوریه ١٩٨٢ مصادف با ١٩ بهمن ١٣۶٠ به تازگی منتشر شده است.
دکتر محید تفرشی پژوهشگر و تاریخ نگار کشورمان در کانال تلگرامی خود از سندی معاصر خبر داد که به تازگی از طبقه بندی اسناد محرمانه بریتانیا خارج شده است. تفرشی دراین باره نوشت: یکى از حوادث کمتر شنیده سالهاى نخست پیروزى انقلاب اسلامى، حادثه نافرجام تلاش براى ترور سفیر آلمان غربى در تهران، در روز دوشنبه هشتم فوریه ١٩٨٢/ ١٩ بهمن ١٣۶٠ است. در میان اسناد و پرونده های رسمى دولت بریتانیا که امروز ٢۴ جولاى/ دوم مرداد از طبقه بندى خارج و در اختیار عموم قرار گذاشته شده، گزارشى در این موضوع وجود دارد. نیکلاس برینگتون، نماینده دیپلماتیک بریتانیا در دفتر حفاظت منافع آن کشور در تهران، در گزارش تلکس محرمانه سه صفحه اى به تاریخ نهم فوریه/ ٢٠ بهمن، در این باره نوشت
********
از: بخش حفاظت منافع بریتانیا در تهران، ٩ فوریه ١٩٨٢
فوری به: وزارت خارجه و مشترک المنافع
**** ١. تلاش برای ترور سفیر آلمان غربى
دیروز، با تلاش جهت ترور سفیر آلمان، دست کم از نقطه نظر دیپلماتهاى مقیم تهران، وضعیت بدتر شد. او صرفا به دلیل ضدگلوله بودن خودرو خود، نجات یافت.
**** ٢. دکتر [ینس] پترسون، حدود ساعت هشت و ربع صبح، در مسیر همیشگى، در حرکت به سمت دفتر کارش در مرکز شهر بود که یک اتومبیل سفید با پیچیدن جلوی او، راه را مسدود کرد و افراد مسلحى ظاهرا سوار بر دو موتورسیکلت، از عقب حدود ٣٠ گلوله از سمت راست عقب خودرو، به سمت راننده و سفیر شلیک کردند.
**** ٣. وزارت خارجه [ایران]، نگرانى مناسبى ابراز کرد. پلیس موضوع را مورد بررسى قرار داد، وزیر خارجه, اتومبیل و محافظ خودش را براى بازگشت دیروز به منزل و رفتن امروز به فرودگاه، جهت پرواز به بن، [به سفیر] قرض داد. به هر حال، همسر سفیر، براى مدتى [به آلمان] رفته بود و خود او نیز اکنون توسط [هانس دیتریش],گنشر [وزیر خارجه], براى مشورت احضار شده است. سفر او دست کم ده روز و شاید بیشتر طول خواهد کشید.
**** ۴. هیچ اعلان داخلى در مورد این حادثه، انجام نشده است. حادثه ای که، به خصوص، در زمان جشنهاى سومین سالگرد انقلاب به طرز قابل ملاحظه ای باید موجب دستپاچگى دولت ایران شده باشد و نشانگر آن است که اگر آنان قادر به محافظت از رهبران خود نیستند، در صورت هدف حمله قرار گرفتن خارجیها در تهران، حتما کمتر نسبت به حفظ امنیت آنان مطمئن خواهند بود.
**** ۵. تا دیروز، هیچ خارجى در تهران مورد حمله واقع نشده بود و این مى تواند آغاز یک کارزار جدید باشد. هنوز مشخص نیست که چه کسی مسئول [حمله] بوده است. آلمانها مى گویند که عملیاتى حرفه اى و مشابه برخى از تاثیرگذارترین اقدامات مجاهدین [خلق] بوده است. وزارت خارجه [ایران] گزارش کرده که [اداره] پروتکل دیروز در ساعت سه بعد از ظهر یک تماس تلفنى دریافت کرده که مدعى شده، حمله توسط سازمانى به نام ارتش آزادیبخش چریکهاى اقلیت و به یاد حادثه ١١ سال قبل، [سیاهکل؟] انجام شده است. مشخص نیست که آیا منظور سازمان فداییان اقلیت, متحد آزاد مجاهدین، است و یا آیا این تماس اساسا اصالتی داشته باشد.
**** ۶. امروز صبح، در مذاکره با سران نمایندگیهای جامعه اروپا، نتیجه گیرى این بود که این حمله که کوتاه زمانى پس از کشته شدن [موسى خیابانى] بوده، آیا پاسخى به آن بوده و یا موضوع روابط دوجانبه [ایران] با آلمان، جهت کشتن سفیر بوده است. [على اکبر] ولایتی، روز پنجم فوریه با گنشر در بن دیدار داشته، ولی این دیدار، چندان رسانه ای نشده بود. به احتمال زیاد به نظر مى رسد که حمله کنندگان، سفیر آلمان فدرال را به عنوان نماینده بزرگترین قدرت اروپایى طرف معامله با ایران هدف قرار داده تا با این هشدار به جنگ این ارتباطات بروند. در ماههاى اخیر، تعدادى تماس تلفنى با اعضاى سفارتخانه ها صورت گرفته که خواستار توقف همکارى آنان با ایران شده بودند. این ارزیابى که نخست توسط وزارت خارجه ایران مطرح شد، مورد تایید خود آلمانها هم هست.
**** ٧. اگر این توضیح درست باشد، همه سران سفارتخانه ها در این جا ممکن است، به خصوص کشورهاى مهمتر یا آنهایى که بیشترین روابط بازرگانى را با ایران دارند، از قبیل ایتالیاییها و ژاپنیها، در خطر باشند. شیخ السفرا از ایرانیها درباره اقداماتى براى حفظ امنیت خواهد پرسید. از آن جایی که مشخصا اتومبیل [ضدگلوله]، همکار آلمانى ما را نجات داد، اگر سفراى جامعه اروپا بخواهند رفت و آمدشان را ادامه دهند، از دولتهاى خود درخواست اتومبیلهاى ضدگلوله خواهند کرد. چنان که از قرار معلوم، اگر اخیرا سفیر فرانسه در بیروت [خودرو ضدگلوله] داشت، جانش حفظ شده بود. من شخصا اقدامات معمول احتیاطى را انجام خواهد داد، ولى امیدوارم که لندرور محافظت شده اى که براى تهران اختصاص یافته، به سرعت فرستاده شود.
**** ٨. بسته به این که شرایط چگونه پیش رود، ممکن است لزوم داشتن محافظ مسلح هم وطن، یا درخواست گماردن افرادى توسط ابرانیها، از طرف روساى هیاتهاى نمایندگى خارجى، مورد لحاظ قرار گیرد. شخصا تردید دارم که این دومى، امنیت واقعى بیشتری را فراهم کند.