با گذشت بیش از دو دهه، هنوز مشخص نیست که دو خط پرتقاضای تهران - مشهد و تهران - اصفهان سرانجام از قطار سریعالسیر برخوردار خواهند شد یا برقی؛
چراکه سال‌هاست برنامه‌‌‌ریزی برای نوسازی شبکه ریلی کشور میان دو گزینه برقی‌‌‌سازی یا سریع‌‌‌السیرسازی گرفتار مانده است.
حالا، نامه‌‌‌ای از سوی ۲۴ نفر از صاحب‌‌‌نظران حوزه حمل‌‌‌ونقل ریلی خطاب به رئیس‌‌‌جمهور، رئیس مجلس، وزیر راه و شهرسازی و چند تن دیگر از مسوولان عالی‌‌‌رتبه کشور تنظیم و ارسال شده که در آن، «برقی‌‌‌سازی» به عنوان گزینه ارجح معرفی شده است.
چراکه برقی‌‌‌سازی نه‌‌‌تنها بهره‌‌‌وری انرژی را به‌‌‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد، بلکه هزینه نگهداری را کاهش داده و وابستگی به سوخت‌‌‌های فسیلی را هم کم خواهد کرد.
قابلیت اجرایی سریع‌‌‌السیرسازی خط تهران - اصفهان نیز با توجه به پیشرفت فیزیکی یک رقمی طی 17 سال، زیرسوال است.
همچنین صحبت از احداث قطار سریعالسیر در حالی از سال 88 در خراسان رضوی قوت گرفت که ظاهرا تاکنون حتی مطالعات اولیه آن هم صورت نگرفته است.
از سوی دیگر هزینه‌‌‌های کارشناسی احداث این مسیر نیز دقیق نبوده و در حالی که بررسی‌‌‌ها ارقام 20 میلیارد دلاری را اعلام می‌‌‌کند، مدیرعامل پیشین شرکت راه‌‌‌آهن زمستان سال گذشته، این عدد را 13میلیارد دلار تخمین زده بود.
بررسی قیمت تمام شده بلیت این خط نیز از دیدگاه کارشناسان به صرفه نبود. قیمت پنج میلیون تومانی تنها برای این منظور که چرخ این خط بچرخد و سرمایه‌گذاری دولت در این خط توجیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پذیر شود، در شرایطی که سفر با هواپیما با زمان کوتاه‌‌‌تر (یک ساعته) و هزینه کمتر پیش روی مسافران است، پیش‌بینی مسافرپذیری سالانه 20میلیون‌نفری را نیز با ابهام روبه‌رو می‌‌‌کرد.
در مقابل این گزینه، برقی‌‌‌سازی راه‌‌‌آهن تهران - مشهد با 2میلیارد دلار، یعنی یک‌‌‌دهم قیمت تمام شده پروژه قطار سریعالسیر قابل اجراست، امکان پشتیبانی میانگین سرعت سیر تا 200کیلومتر بر ساعت را دارد و زمان سفر را هم به 6 ساعت کاهش می‌دهد.