ساعت 3 بامداد در قلب کوه‌های پامیر، نور پروژکتورها روی دیواره سد راغون تاجیکستان به عنوان بلندترین سد دنیا می‌رقصد.
مهندسان ایرانی، داده‌های لرزه‌نگاری را بررسی می‌کنند: «زلزله ۵ ریشتری دیروز، هیچ جابجایی ایجاد نکرد. سازه پایدار است». اینجا، درآمد مغزهای ایرانی جریان دارد؛ صادراتی که سال گذشته ۱.۲ میلیارد دلار ارزآوری داشت.
پروژه‌های بسیاری در دنیا با توان فنی مهندسی ایرانی‌ها پیش می‌رود که مهمترین آن سد راغون، تاجیکستان به عنوان بلندترین سد جهان است، این سد که پیشتر توسط مهندسان روس پیش میرفت با مشکل ترک‌های ۳۶ متری در بدنه سد مواجه بود که ایرانی‌ها با تزریق نانوژل‌های کربنی ساخت پژوهشکده سد و زلزله تهران آن را نجات دادند.
دومین پروژه زنجیره آبی اومااویا در سریلانکا بود جایی که طراحی ایرانی در کنار پوشش کامپوزیتی ضدخوردگی با فناوری مهندسی هسته‌ای به افتتاح زودهنگام پروژه پروژه پس از ۸ سال تعلیق با حضور رئیس‌جمهور سریلانکا ختم شد.
معمای ۷ درصدی، چرا سهم فناوری در صادرات ناچیز است؟
سند رسمی گمرک (۱۴۰۳) نشان می‌دهد که «سهم خدمات فنی در صادرات غیرنفتی ۶.۸ درصد است. سه مانع اصلی پیش روی ایران فقدان نهاد تخصصی، ۱۱ نهاد موازی (از وزارت نفت تا علوم) و فقدان پوشش ریسک است.
صدای هوش ایرانی در کوه‌های پامیر، پیامی دارد؛ ما می‌توانیم با تمرکز بر علم، فناوری صادر کنیم. شرط موفقیت اما یک ساختار دفتر جهانی فروش مهندسی است.